စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔ရဲ႕ပံုကိုႀကည့္ၿပီး၊လူေတြသံေဝဂရခဲ့ႀကတယ္။တခါတံုးက၊ဇာတ္မင္းသားေလးလိုေႀကာ့ေႀကာ့ေလးေနၿပီးမီဒီယာေရွ႕မွာ၊ကေလးေတြကိုနမ္းနမ္းၿပေလ့ရိွတဲ့၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔တေယာက္ အခုလိုမ်ိဳးအထီးက်န္ဆန္စြာဇာတ္သိ္မ္းခဲ့ရလိမ့္မယ္လို႔ေတြးထင္ပံုမရခဲ့ဘူး။
(၁)
ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔ကို အနည္းဆံု(၃)ႀကိမ္နည္းပါးေလာက္ အနီးကပ္ဆံုဆည္းခဲ့ႀကဘူးတယ္။ ပထမအႀကိမ္ကဘုန္းေမာ္အေရးအခင္းၿဖစ္ပြားေနခ်ိန္၊ မတ္လ (၁၅) ရက္ေန႔မွာ စစ္ဝါဒီေတြက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကို သူပုန္စခန္းတခုလိုဝင္သိမ္းၿပီး၊ ေက်ာင္းသားေတြကို၊မ်က္ရည္ယိုဗံုးနံ႔ေတြေဝေနတဲ့ပင္မအေဆာက္အဦေရွ႕မွာစုထိုင္ခိုင္းတယ္။ၿပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဦးမင္းေဂါင္နဲ႔ပညာေရးဝန္ႀကီး၊ပါေမာကၡေတြလာတဲ့အခါ ကိုတင္ထြန္းေအာင္ ( တတိယႏွစ္၊ ဓါတု) က“ ခင္ဗ်ားတို႔ အသံုးမက်လို႔ ေက်ာင္းသားေတြေသကုန္ၿပီ” ဆိုၿပီး ေဒါသတႀကီးထခ်ဲတယ္။“ ဟာ-- ဒီေက်ာင္းသားေလးက ေက်ာ္ဟိန္း အတိုင္းပါလား။ ကဲ-ကဲ-သူ႔ကို ရုပ္ရွင္ရိုက္ေပးလိုက္ႀကပါအံုး” ကိုတင္ထြန္းေအာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေရွ႕မွာကင္မရာေတြဝဲလာတယ္။မွတ္တမ္းတင္တဲ့သူကတင္၊ဓါတ္ပံုရိုက္တဲ့သူေတြကလည္း တၿဖတ္ၿဖတ္ရိုက္၊ အဲ့ဒီအရာရိွနဲ႕သူ႔ရဲ႕လူ ႏွစ္ေယာက္က၊စာအိပ္ထူႀကီးထဲက ဓါတ္ပံုေတြကို တခုၿခင္းထုတ္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြနဲ႔တိုက္ႀကည့္တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြကိုတေယာက္ၿပီးတေယာက္ဆြဲထုတ္ၿပီး အဆင့္ဆင့္ခြဲထားတဲ့၊အခ်ဳပ္ကားႀကီးေတြေပၚကို ဖမ္းတင္လိုက္ႀကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ၊အဲ့သလို မိန္းမလိုမိန္းမရေၿပာတတ္တဲ့ ဗီလိန္ ဝင္းညႊန္႔ လို မ်က္ႏွာနဲ႔လူကို မွတ္မိေနၿဖစ္ခဲ့ႀကတယ္။
စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးနိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္ဝပ္ပိၿပားမႈတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ကိုအသက္သြင္းလိုက္ၿပီး၊ၿမန္မာ့ရုပ္သံမွာ သူ႔ကုိၿပန္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့မွ…..“ ေအာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔ဆိုတာ ဒီသူေတာင္းစား ကိုး----” လို႔ သေဘာေပါက္လိုက္မိတယ္။
ဘယ္လိုလုပ္ေမ့လို႔ရမွာလဲ။ယမ္းနံ႔ေတြႀကားမွာအရာအားလံုးကေသြးပ်က္ဘြယ္။နာက်င္စိတ္နဲ႔အံႀကိတ္လက္သီးဆုပ္ယံုကလြဲလို႔ဘာမွမတတ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ကဓါတ္ပံုေတြတခုၿပီးတခုထုတ္၊ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြကိုတရားခံရွာသလိုေစ့ေစ့စပ္စပ္လိုက္ႀကည့္၊ရိသလိုလို၊ေထ့သလိုလိုမ်က္ႏွာေပးနဲ႔--- စိတ္ကူးထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ဖေႏွာင့္နဲ႔ထေပါက္ခဲ့တဲ့မ်က္ႏွာတခု
(၂)
ဒုတိယႀကိမ္ေတြ႔ဘူးခဲ့တာက မႏၱေလးၿမိဳ႕မ်က္စိနားႏွာေခါင္းေဆးရံုမွာၿဖစ္တယ္။အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာက်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္၊မ်က္စိေဆးရံုမွာတက္ေနတယ္ဆိုတဲ့အတြက္ သတင္းသြားေမးေနခ်ိန္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔လာမယ္ဆိုေတာ့၊လူနာလာေမးတဲ့သူေတြကို အကုန္ထြက္ခိုင္းတယ္။ ခင္မင္နီးစပ္တဲ့သူနာၿပဳဆရာမေလးေႀကာင့္ က်ေနာ္တို႔တေတြကေတာ့ေဆးရံုထဲက အခန္းတခုမွာဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
ခြဲစိတ္ခန္းေတြထဲကိုဝင္ႀကည့္ၿပီးသိတ္မႀကာပါဘူး။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔တို႔တေတြၿပန္သြားခဲ့ႀကတယ္။သူၿပန္သြားေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အတင္းေတြတိုးတိုးတိုးတိုးက်န္ေနခဲ့တယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ႔နီးစပ္တဲ့ဆရာမေလးေတြကေတာ့ “ဟယ္ လက္ကေလးေတြကို ႏုေနတာပဲ” လို႔ ဆိုႀကသလို၊စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုဆန္႔က်င္တဲ့ဆရာဝန္ေတြ၊ ဆရာမေတြကေတာ့“ ေအာင္မေလး၊သူတို႔အလွည့္က်ေတာ့ ေႀကာက္တတ္လိုက္ႀကတာ။ ခြဲခန္းထဲဝင္တာေတာင္ ေဆးရံုကေပးတဲ့ Mask ေတြကိုမသံုးရဲဘူး” တဲ့။တကယ္ေတာ့ ၿပည္သူေတြကို သူတို႔မယံုပါဘူး။ ၿပည္သူေတြက၊သူတို႔ကို မုန္းတီးေနတယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ေနသလို၊ အခ်ိန္မေရြးလုပ္ႀကံခံရႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုလည္း နားလည္ေနပံုရတယ္။
(၃) တတိယအႀကိမ္ကေတာ့ တကယ့္ကိုမွတ္မွတ္ရရပါ။ ၁၉၉၅ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စိန္ရတုသဘင္က်င္းပေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔တေတြ ပင္းယေဆာင္နဲ႔ ပဲခူးေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြဆီမွာ၊ညေပါင္းမ်ားစြာအိပ္ၿဖစ္ခဲ့ႀကတယ္။ အေဆာင္အသီးသီးမွာ တီးဝိုင္းတိုက္ေနႀကတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုဆန္႔က်င္ေနႀကေပမဲ့ကံ့ေကာ္ရနံ႔သီခ်င္းသံေတြ၊လတ္ဆတ္မႈနဲ႔ရင္ခုန္ၿခင္းအိပ္မက္ေတြႀကားမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ႏုပ်ိဳတက္ႀကြေနႀကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလိုပဲ တကၠသိုလ္ေဆာင္ေတြေပၚကို က်ီးကန္းအုပ္ေတြနဲ႔ ငွက္ဆိုးေတြ ပ်ံဝဲလာခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔က “မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ႕ညေနစာ စားပြဲေတြကိုက်င္းပၿပီး လက္ရိွေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ညေနစာလာစားေလ့ရိွတယ္။သူက စစ္ကိုင္းေဆာင္ေက်ာင္းသားေဟာင္းလို႔ဆိုတယ္။ ဟုတ္သလားမသိပါဘူး။သူတို႔မွာ လံႀကဳတ္ဇာတ္လမ္းေတြကလည္းအမ်ားသားဆိုေတာ့ ၿမစ္ထဲေရရိွတယ္ေၿပာရင္ေတာင္မွေၿပးႀကည့္ရအံုးမွာ။ ကားေပၚကေန ဆင္းလာတဲ့သူ႔ရဲ႕ပံု ကို ႀကည့္ရတာ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ယံုႀကည္မႈအၿပည့္ရိွေနတဲ့ပံုပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးႀကည့္ေနလည္း၊သူကၿပံဳးၿပီးလက္ၿပႏႈတ္ဆက္တယ္။ (သတင္းမွတ္တမ္း ကင္မရာေတြက ရိုက္ေနေတာ့ ေသခ်ာလုပ္တာေနမွာေပါ့ေလ)သူတို႔ကလည္းေသခ်ာေပါက္တြက္ထားပံုရတယ္။ ဒီမ်ိဳးဆက္ၿပီးရင္၊တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကိုသူတို႔ၿပန္ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရၿပီလို႔။ ထင္ေနတယ္။မႀကာဘူး။ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈထၿဖစ္ေတာ့တယ္။၁၉၉၆ ဒီဇင္ဘာ (၃၁) သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ မ်က္ႏွာတခုလံုးမဲၿပီး စိတ္ပ်က္ေဒါသထြက္ေနတဲ့သူ႔ပံုကိုႀကည့္ၿပီးေက်ာင္းသားေတြသေဘာက်ခဲ့ႀကတယ္။
ေအာ္---ခုေတာ့လည္း ရြာကဘုရားဖူးလာတဲ့အဘ အပူရွပ္ၿပီး ေရွာင္တခင္ခင္ၿဖစ္ေနတံုးအာဏာပိုင္ေတြက ေခၚယူေမးၿမန္းခံရတဲ့အၿဖစ္လိုၿဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ( ၿဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ အတိုက္အခံေတြအေပၚ ဘယ္လိုမာယာသံုးၿပီး ၿဖိဳခြဲသင့္သလဲ သြားေမးတာနဲ႔တူပါတယ္။ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔ ကို မာယာညႊန္႔အၿဖစ္လူသိမ်ားတာမို႔လား)
ဗမာၿပည္မွာ၊ညအခ်ိန္မေတာ္ ငွက္ဆိုးထိုးသံလိုေရာက္လာၿပီး ၿခိမ္းေၿခာက္ႏွိပ္စက္ခံရမႈမ်ိဳးစံုနဲ႔ မိသားစုေတြဖရုိဖရဲဘဝပ်က္ခဲ့ႀကတယ္။ စစ္ေႀကာေရးစခန္းေတြမွာ လူမဆန္တဲ့ ႏွိပ္စက္နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္သူေတြကို ဘဝေတြက်ိဳးေႀကစုတ္ၿပတ္သြားေအာင္၊အဓိက က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြက စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြပါပဲ။သူတို႔ကိုခြင့္လႊတ္စိတ္နဲ႔ေတြးႀကည့္ဖို႔ဆိုတာေတာ္ေတာ္ေလးကိုခက္တဲ့ကိစၥပဲ။တခုေတာ့ရိွတယ္။အာဏာၿပိဳင္ဆိုင္မႈမွာ ရႈံးနိမ့္ထြက္ေၿပးခဲ့ရတဲ့စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းေတြကဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔အမာခံလူေတြကိုလုပ္ႀကံသတ္ၿဖတ္ၿပႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၿပည္သူေတြကနားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ကဲစစ္ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းမ်ားဘယ္လိုလဲ။တခ်ိန္တံုးက လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အတြက္ ၿပန္လည္ခံစားမႈသီခ်င္းေတြေအာက္ေမ့ရင္း ဘဝသစ္တခုကို လိပ္ၿပာသန္႕သန္႕ တြယ္ဖက္ေစခ်င္ပါတယ္။
ေအာင္မုိး၀င္း
No comments:
Post a Comment