၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကေတာ့ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္ပုိင္းေဒသေတြကုိသြားျဖစ္ခဲပါတယ္။ဒီဇင္ဘာလအားလပ္ရက္မွာ ေတာ့ အညာမွာေတာ့ အရမ္းေအးပါတယ္၊ေဆာင္းတြင္းမွာ ခရီးသြားတဲ့ ဖီလင့္ေလးကလည္း အရမ္းကုိေအးပါတယ္။အရာအားလုံးကုိ စုိစုိျပည္ျပည္ ေအးေအး၊ခ်မ္းခ်မ္း၊ျမင့္ေတြခံစားလုိပါ။ အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ေ၀ေနတဲ့ ေဆာင္းရာသီကုိ အရမ္းေၾကာက္တက္ေနပါတယ္။ေႏြးရာသီေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း အပူးခ်ိန္ကုိေၾကာက္ေနရတာပါပဲ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အမိႏုိင္ငံက ခရီးသြားခ်င္း ဖီလင္းေလကုိ ျပန္ရမလည္းဆုိတာ အျမဲတမ္းေတြးမိတဲ့အရာပါပဲ။
ဒီလုိနဲ႕ ႏွစ္စဥ္တုိင္းလုိလုိ ခရီးသြားျဖစ္လာေတာ့ ခရီးသြားျခင္းရဲ႕ အရသာ ဖီလင္းကုိလည္း မႈယစ္ေဆးစြဲ သလုိ ယစ္မႈး စြဲလမ္း ႏွစ္သက္တက္လာျဖစ္ပါတယ္။တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ခရီးသြားခ်ိန္နားနီးလာရင္ လူက အလုိလုိေနရင္ရင္ခုန္လာပါတက္ပါတယ္။ဒီႏွစ္ဘယ္ေနရာဘယ္ႏုိင္ငံသြားမွာလဲ။ဘယ္သူနဲ႕သြားမွာလဲ။ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ၊ဥပမာ ေဆာင္းတြင္းဘက္ ဒီဇင္ဘာမွာ သြားမလား၊ေႏြးရာသီ သၾကၤန္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သြားမလားဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။
ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ခရီးသြားခဲ့ရတာ အညာေဒသရဲ႔ တမာရနံေလးေတြကုိ ရႈရွုိက္ရင္ေပါ့ ဒီႏုိင္ငံေတြမွာကေတာ့ ရင္ခုန္ရတာက တစ္ႏွစ္နဲ႕တစ္ႏွစ္မတူးပါဘူ။ေရာမေရာက္ရင္ေတာ့ ေရာမလုိက်င့္တဲ့ စကားအတုိင္းပဲ သူတုိ႕ယဥ္ေက်းမႈေတြက အမိျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းဇူးမႈနဲ႔မတူးကြဲျပားေနတာပါပဲ။ဒီလုိနဲ႕ ပထမဆုံး ခရီးစဥ္ကုိ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ ဂ်ဳလုိင္း ၁၀ရက္ေနမွာ စတင္ခဲပါတယ္။ ေနထုိင္ရာ အိႏၵိယႏုိင္ငံ နယူးေဒလီျမဳိ႕ေတာ္ မွာ ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ ပထမဆုံးတစ္ေခါက္ ခရီးသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
နယူးေဒလီ အင္ေနရွင္နယ္ ေလးဆိပ္မွာ ထုိင္းႏုိင္ငံေလးေၾကာင္းလုိင္ျဖင့္ ခရီးစတင္ခဲ့ပါတယ္ နယူးေဒလီမွာ ဂ်ဴးလုိင္ ၁၀ရက္ေန႔ မနက္ ၁၀နာရီမွာ စတင္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံဘန္ေကာက္ျမဳိ႕ကုိ ညေန႕ ၃နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္းေတာ္လွန္းေရရဲ႕ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ အရွင္ေနမိႏၵရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးက ေလးဆိပ္မွာ လာၾကဳိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ အစ္ကုိဒီမုိေ၀ယံတုိ႔က ဦးဇင္းထုိင္းကုိၾကြလာမည္ အေၾကာင္းသူတုိ႔ရဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကုိ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေပးတာေၾကာင္း အဆင္ေျပစြာနဲ႔ပဲ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမဳိ႕မွာ ရွိတဲ့ ၀ါးတစ္လုံးေက်ာင္းတုိက္က ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီမွာ တစ္ရက္ေန႔ျပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသား အမ်ားစုေနထုိင္းတဲ့ မဲေဆာက္ျမဳိ႕ကုိ ဂ်ဳးလုိင္ ၁၁ရက္ေန႔မွာ ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ကားဂိတ္ကုိ ဟာခ်ဴလာေလာင္းကြန္းတကၠသုိလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနက်တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးပညာ ရယ္ အခုေတာ့ သီရီလကၤာႏုိင္ငံတကၠသုိလ္တစ္အခုမွာ တက္ေရာက္ေနတဲ့ ေမေမသားရွင္၀ါးတုိ႕ ကားဂိတ္ကုိလုိက္ပါပုိ႕ေဆာင္းေပးၾကပါတယ္။လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးအစ္ကုိေတြကေန႔ညီေလးတစ္ေယာက္လုိ အားေပးစကား ဆုံးမစကားေတြေျပာေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ ႏွစ္ပါးရဲ႕ေမတၱာစကားေတြကုိ အခ်ိန္အထိအမွတ္ရေနတုံးပါပဲ၊ ည၈နာရီမွာဘဏ္ေကာက္ျမဳိ႕မွာ မဲေဆာက္ျမဳိ႕ကုိဘတ္စကားဆင္ရင္ အသင္ယူေဆာင္လာတဲ့ ပုတီးေလကုိဆိပ္ရင္ လုိက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီေန႔ရာမွာ ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္တစ္ခုကုိ အမွတ္ရေနတုန္းပါပဲ။ ဘန္ေကာက္က ကားစထြက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကားေပၚမွာ လူအျပည့္ပါပဲ မနက္ငါးနာရီးေလာက္ရွိမယ္ အခ်ိန္မွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ စလာပါတယ္ ကားေပၚတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ဆြဲခ်တာ မဲေဆာက္ကားဂိတ္ကုိေရာက္ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ၾကားတာၾကားခဲ့ရတာ မ်က္ေစနဲ႕မျမင့္ခဲ့ရေတာ့ အျပည့္၀မယုံခဲ့တာ အမွန္းပါပဲ ကုိယ္ေတြၾကဳံမွာ ယုံရတယ္ ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ မဲေဆာက္ေရာက္ေနတဲ့ ကုိယ္တုိ႕ျမန္မာႏုိင္ငံ သားေတြရဲ႕ ဘ၀က အရမ္းကုိ သနားစရာေကာင္းပါလား ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡေတြေရာက္ေနပါေစ ျမန္မာႏုိင္ငံေတြရဲ႔ အျပဳံးကေတာ့ ရွိေနတာကုိက အမ်ဳိးဂုဏ္ဇာတိဂုဏ္ထိမ္းသိမ္းေန သလုိပါပဲ လူတုိင္းမျပဳံးႏုိင္တဲ့ ကမၻာေပၚက အျပဳံးပုိင္းရွင္ကုိျပပါ ဆုိရင္ ကမၻာမွာျမန္မာလုိပဲေျပာရပါလိမ္မယ္လုိ ဆုိလုိရပါတယ္။
တစ္ေနတာ လွုပ္ရွားရုန္းကန္ေနၾကတဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြရဲ႔ ဘ၀အစုံကုိ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ပထမဆုံး ဘာေၾကာင္း အခုလုိ စစ္ေဆးေရဂိတ္ေတြက ဖမ္းစည္းတာလည္း ျပီးေတာ့ သူတုိေတြကုိ ဘာလုပ္ျဖစ္တာလည္း ဆုိတာကုိ အရမ္းသိခ်င္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ကားဂိတ္မွာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ ကုိမ်ဳိးေဇာ္ကုိ ေဆာင္ေနရင္ ဆူးစမ္းၾကည္ပါတယ္ ဘဏ္ေကာက္ကေန႔ မဲေဆာက္ကားကြင္းကုိ၀င္လာတဲ့ ကားမွန္သမွ်မွာ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေနတာပဲေတြခဲ့ရပါတယ္ က်န္သူေတြဘယ္ေရာက္လဲ သူတုိေတြေကာ္ ဘယ္ေရာက္သြားလည္းဆုိတာကုိ အရမ္းသိခ်င္းလာပါတယ္။ဂ်ပန္ကုိမ်ဳိးေဇာ္ႏွင့္အတူး ေစာအဖြဲ႕မွာ ကားေမာင္သမားအမ်ဳိးသမီးကုိ ေမးၾကည္ျဖစ္ပါတယ္။
သူေျပာျပတဲ့ ထုိင္းရဲ႔တုိ႔လုပ္ပုံသိလုိက္ပါတယ္။ ထုိင္းရဲ႕ကေန ဖမ္းစည္းေငြေတာင္းခ်င္းႏွင့္ နယ္စပ္ဂိတ္မွာ တဆင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဘတ္ၾကမ္း ျမ၀တီဘတ္ရွိ ဒီေကဘီေအဂိတ္ကုိ ပုိ႕ေဆာင္းၾကတယ္။အဲဒီအဖြဲ႔စည္းက ဆပ္ေၾကးေကာက္တာပါပဲတဲ့ျမန္မာျပည္သူေတြဘ၀ကေတာ့မိေအးႏွစ္ခါနာမကဘဲမိေအးသုံးခါနာလုိေျပာရမလုိျဖစ္ေနတယ္လုိ သူရဲ႔ခံခ်က္ကုိေျပာျပပါတယ္ အဲဒီလုိနဲ႔ မေအးေအးမာတုိ အိမ္းကုိေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment