ႀကံ႕ဖြတ္ ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ၊ ဘယ္လိုလံၾကဳတ္ေတြလုပ္ဦးမလဲ

စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕မတရားတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာေၾကျငာခ်က္ေတြ ထြက္ေနစဥ္မွာဘဲ မီဒီယာမ်ားမွ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး (ေခၚ) ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္းသည္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ မၾကာခင္အသြင္ ေျပာင္းေတာ့မည္ဟု သတင္းမ်ားလည္း တြဲလ်က္ထြက္လာရာ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ ၀င္စားစရာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။

အတိုက္အခံမ်ားအေခၚ “ ႀကံ႕ဖြတ္ ”၊ “ ႀကံ႕ဖြဲ႔ ” အသင္းသည္ ဘာလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ၊ ဘာေတြ လုပ္မွာလဲ … စသည္ျဖင့္ ေတြးစရာ၊ ျငင္းစရာ၊ ေလ့လာစရာျဖစ္လာသည္။ ဗမာျပည္သူအမ်ားစုကေတာ့ ႀကံ႕ဖြဲ႕ အသင္းကို စြမ္းအားရွင္ေခၚလူဆိုးလူသြမ္းမ်ားအေနနဲ႔လည္း တြဲမွတ္သိေနၾကပါတယ္။ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာေရႊ၀ါ ေရာင္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပပြဲမွာ ဗမာတျပည္လံုးကလူအမ်ားဟာ ႀကံ႕ဖြဲ႔နဲ႔စြမ္းအားရွင္တို႔ရဲ႕ ယုတ္မာ႐ိုင္းစိုင္းၿပီး မတ ရားမႈကို တရား၀င္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရေနေၾကာင္းကို အထင္းသားေတြ႔ျမင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႀကံ႕ဖြဲ႔နဲ႔စြမ္း အားရွင္တို႔ရဲ႕ လူမဆန္စြာ ရက္စက္ယုတ္မာမႈကို ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ NLD အဖြဲ႔၀င္မ်ား၊ အျခားလူမႈအခြင့္အေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားအပါအ၀င္ လူသားတို႔အက်ိဳးေဆာင္ ရြက္ေနေသာ ရဟန္း၊ သံဃာ၊ ေက်ာင္းသားအပါအ၀င္ လူတန္းစားမ်ိဳးစံုက ခံစားလာၾကတာဟာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ ႏွစ္နီးပါးရွိပါေတာ့မယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ ဒီလိုလက္မရြံ႕အဖြဲ႔ႀကီးကို အခ်ိန္ယူ၊ ေငြအား၊ လူအား၊ ပါ၀ါ အား ဘက္စံုအသံုးခ်ကာ သူတို႔ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္အျဖစ္ အဆိပ္ရည္ေလာင္းကာ ပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့တာပါ။ ယခုဆို စစ္မိစၦာေတြရဲ႕ ဒီမရဏသစ္ပင္ေလးဟာ အဆိပ္ရည္လည္းျပည့္ေနပါၿပီ။ ေသြးေတြလည္း ၀ေနပါၿပီ။ ေဒ ၀ဒတ္၀ါဒီစစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ ဒီငရဲပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြဟာ မၾကာခင္မွာ အလြန္က်က္သေရရွိၿပီးလွပတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ရဲ႕ ရတနာေရႊေျမႀကီးမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး တြယ္ကပ္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတယ္။

ဒီႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းဆိုတာဘာလဲ၊ ဘာကိုေပၚလာသလဲဆိုတာကို ေျခရာျပန္ေကာက္ၾကည့္ရေအာင္လား။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ျပည္သူတို႔ရဲ႕ အသဲၾကားက မဲျပားေတြကို အျပည့္အ၀ရရွိခဲ့ၿပီး အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ဆက္လက္ခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ဟာ ၎တို႔အာဏာတည္ၿမဲလာသည္ႏွင့္အမွ် လူထုစည္း႐ံုးလွံဳ႕ေဆာ္မႈလုပ္ငန္းမ်ား၏ အက်ိဳးရ လဒ္မ်ားကို ေကာင္းစြာနားလည္သေဘာေပါက္လာခဲ့ၿပီး ဒီႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းကို ဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၃ စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ အသင္းအဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းေရးဆိုင္ရာဥပေဒ (Association law, SLORC Law 6/88) ေအာက္တြင္ စစ္အာဏာရွင္က ဖြဲ႔စည္းခဲ့တာပါ။ လူမႈေရးအဖြဲ႔တစ္ခုအေနျဖင့္သာ မွတ္ပံုတင္ခဲ့ေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႔ မွာေတာ့ စစ္အာဏာရွင္သက္ဆိုးရွည္ေစေရးအတြက္ တရား၀င္ပါတီတစ္ခုအသြင္ ဖန္တီးၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလာက ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရည္ရြယ္ခဲ့တာၾကာပါၿပီ။ ၂၀၀၅ ဒီဇင္ဘာ (၆) ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တကၠသိုလ္ရိပ္ သာလမ္းရွိ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးဗဟိုဌာနခ်ဳပ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအေထြေထြအ တြင္းေရးမႈးဦးေဌးဦး (ေခၚ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးက “ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနႏွင့္လူထုဆႏၵအေပၚမူတည္ၿပီး အဖြဲ႔၀င္ ၂၂ သန္းေက်ာ္ရွိေသာ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔ကို ႏိုင္ငံေရးပါတီတရပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းေကာင္းဖြဲ႔စည္းမည္ဟု အရိပ္အ ျမြတ္ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးဦးသန္းေရႊကိုယ္တိုင္ ၂၀၀၉ ႏို၀င္ဘာေနာက္ဆံုးပတ္မွာ ၆ ရက္ၾကာက်င္းပခဲ့ေသာ ႀကံ႕ဖြဲ႔ ညီလာခံအပိတ္မိန္႔ခြန္းမွာ ၂၀၁၀ မွာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ တပ္လွန္႔ႏွိဳးေဆာ္သြားပါေသး တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီႀကံ႕ဖြဲ႔ႏွင့္စြမ္းအားရွင္ဆိုတာ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္စိ၊ သူတို႔ရဲ႕အစြယ္၊ သူတို႔ရဲ႕လက္နက္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းမွာ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးအပါအ၀င္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္မ်ား၊ စစ္ေရးခ်ဳပ္၊ စစ္ ေထာက္ခ်ဳပ္၊ စစ္ဦးစီးအရာရွိခ်ဳပ္ၾကည္းႏွင့္ စစ္တိုင္းမွဴးအဆံုးအားလံုး ပါ၀င္ေနသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔၏ ႏိုင္ငံေရးေတာင္ပံ (Political Wing) အျဖစ္အသံုးခ်ရန္ ရည္ရြယ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနပါတယ္။ တနည္း အားျဖင့္ နအဖအာဏာရွင္မ်ားကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေနေသာ အာဏာရအဖြဲ႔အစည္းႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေနၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။

ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီးဌာန၀န္ ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေဌးရီက ႀကံ႕ဖြဲ႔၏ ဦးတည္းခ်က္မ်ားသည္ န၀တ (၁၉၉၇ အထိေခၚေ၀ၚသံုးစြဲခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရအ မည္) ဦးတည္ခ်က္မ်ားႏွင့္အလားတူေၾကာင္း အသင္းစတင္ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ၿပီး ၁၉၉၃ ရက္သတၱပတ္ အ နည္းငယ္အတြင္း၌ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။

တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီ(တစည)၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း) ဦးခင္ေမာင္ႀကီးကလည္း ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းသည္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ႏိုင္ငံေရးအသြင္ ေဆာင္ေသာ အသင္းအဖြဲ႔အျဖစ္ ကူးေျပာင္းၿပီး ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ အစီအစဥ္ရွိသည္ဟု ၂၀၀၈ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ DPA ဂ်ာမန္သတင္းဌာနသို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့သည္ကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရသည္။

ေလ့လာသူအခ်ိဳ႕က ႀကံ႕ဖြဲ႔၏ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုသည္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ၌ သမၼတဆူဟာတို လက္ ထပ္တြင္ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဂိုကာပါတီ(Golkar Party) ႏွင့္ အလားသ႑ာန္တူသည္။ ဂိုကာပါတီအား စတင္ဖြဲ႔စည္းစဥ္အခ်ိန္ကလည္း လူမႈဖူလံုေရးအသင္းအဖြဲ႔တစ္ခုအျဖစ္ အမႊမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၇၁ခုႏွစ္ အင္ဒိုနီးရွားေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဂိုကာပါတီအေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရာ ပါလီမန္အမတ္ေနရာ အမ်ားစုကို ရရွိခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။

စစ္အစိုးရဟာ ၁၉၉၀ မွာ မတရားအာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ၎တို႔စိတ္တိုင္းက်ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံ ဥပေဒတစ္ရပ္ေရးဆြဲရန္ႏွင့္ အရပ္သားအစိုးရသို႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရန္ဆိုကာ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသား ညီလာခံအားစတင္က်င္းပခဲ့သည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ အမ်ိဳးသားညီလာခံက်င္းပရန္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ရက္သတၱ ပတ္(၂)ပတ္အၾကာတြင္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအသင္းအားဖြဲ႔စည္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ညီလာခံသို႔လည္း စစ္အစိုးရက ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္အမ်ားအျပား တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

၂၀၀၅ တြင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္လာေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ ၆၃၃ ဦးမွာ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၀င္မ်ားျဖစ္၍ ညီလာခံတက္ေရာက္သူကိုယ္စားလွယ္စုစုေပါင္း၏ ၅၈ ရာခိုင္ႏွဳန္းရွိခဲ့သည္။ မေကြးတိုင္းအတြင္းရွိ ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုတြင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္သူကိုယ္စား လွယ္ ၃ ဦးအနက္ ၂ ဦးမွာ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္တို႔ဟာ အနာဂါတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႀကံ႕ ဖြဲ႔အသင္းကို ေကာင္းစြာအသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ၁၄ ႏွစ္ၾကာေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲႏိုင္ခဲ့တယ္။ ယခု ၂၀၁၀ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမွာလည္း စစ္တပ္အားလႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ ၂၅ ရာခိုင္ႏွဳန္းကို အလို အေလ်ာက္ေပးထားၿပီး က်န္အမတ္ေနရာမ်ားအတြက္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္ေတြအား ၀င္ေရာက္ေစဖို႔ စနစ္တက် ရည္ ရြယ္ထားပါတယ္။

၂၀၀၈ ဇူလိုင္လ ၁၀ ရက္ ေနာ္ေ၀းအေျခစိုက္ DVB သတင္းအရ လာမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္အေရြးခ်ယ္ခံႏိုင္မယ့္ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ ၂ ဦးစီအျမန္ရွာေဖြစာရင္းျပဳစုဖို႔ ႀကံ႕ဖြဲ႔ဗဟိုကေန ျပည္နယ္၊ တိုင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြကို ညႊန္ၾကားထားေၾကာင္း ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕နယ္တာ၀န္ခံတစ္ဦးက ေျပာၾကားေဖာ္ထားပါတယ္။ ထို႔အျပင္ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖအျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ေသာ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကိုလည္း ႀကံ႕ဖြဲ႔ဗဟိုက သတ္မွတ္ေပးထားေသး ၏။ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖသည္ ႏိုင္ငံေရးကင္းရွင္းသူ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာႂကြယ္၀သူ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္ရမယ္တဲ့။ အဲ့ဒါ ဟာ နအဖအေနနဲ႔ အခါးကိုအခ်ိဳဖံုးၿပီး လူထုကို တပတ္႐ိုက္မယ့္သေဘာပါ။

ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းကို စစ္တပ္ပိုင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ပထမဦးဆံုး လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။

၂၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀င္းျမင့္အား နအဖ၏ထိပ္တန္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးတစ္ဦးအေနျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ႀကံ႕ဖြဲ႔၏ ဒုဥကၠဌအေနျဖင့္ လာေရာက္လည္ပတ္ရန္ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့ေသာ တတိယအႀကိမ္ ေျမာက္ အာရွပါတီစံု ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရန္ ဗမာႏိုင္ငံမွ ႀကံ႕ဖြဲ႔အပါအ၀င္ႏိုင္ငံေပါင္း ၃၅ ႏိုင္ငံမွ ႏိုင္ငံေရးပါတီေပါင္း ၈၄ ပါတီအား ဖိတ္ၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ တက္ေရာက္လာေသာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ ပါတီမ်ား ႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးမႈတည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးက စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။

၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္အတြင္း ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းမွ အသင္းသားဦးေရ ၁၆၀ ဦးကို အာရွႏွင့္ဥေရာပရွိ ႏိုင္ငံေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္သို႔ အေခါက္အေရအတြက္အားျဖင့္ ၆၅ ေခါက္ပို႔ေဆာင္ေစလႊတ္ခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ တိုက်ိဳၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံတကာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏွီးေႏွာဖလွယ္ေရး (International Youth Development Exchange Programme) သို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ က်င္းပေသာ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ အာရွပစိဖိတ္ေဒသ က်ဴးဘားစည္း လံုးညီညြတ္ေရးညီလာခံ (Third Asia Pacific Regional Cuba Solidarity Conference in India) သို႔လည္း ႀကံ႕ဖြဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ေသးသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ႀကံ႕ဖြဲ႔၏ စည္း႐ံုးေရးနည္းဗ်ဴဟာမ်ား

ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းသည္ ၁၉၉၆ ေႏွာင္းပိုင္းကာလမ်ားတြင္ အသင္း၀င္ေပါင္း ၅ သန္းေက်ာ္မွ်သာရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၇ တြင္ သူတို႔၏မတရားဖိအားေပးအက်ပ္ကိုင္မႈမ်ား၊ မက္လံုးေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ ျပည္နယ္၊ တိုင္းအ ဆင့္အသင္းေပါင္း ၁၇ သင္း၊ ခ႐ိုင္အဆင့္ အသင္းေပါင္း ၆၆ သင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ အသင္းေပါင္း ၃၂၀၊ ရပ္ ကြက္ေက်းရြာအဆင့္ အသင္းေပါင္း ၁၅၃၃၄ သင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး အသင္း၀င္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီးသူ ၂၄.၅ သန္းအထိ အဆမတန္တိုးတက္မ်ားျပားလာခဲ့သည္။ ဗမာျပည္လူဦးေရ စုစုေပါင္း၏ ထက္၀က္ခန္႔ရွိလာသည္။

အသင္းသားမ်ားကို သက္ႀကီးအသင္းသား (အသက္ ၁၈ ႏွစ္အထက္) ႏွင့္ သက္ငယ္အသင္းသား ( အ သက္ ၁၀ ႏွစ္မွ အသက္ ၁၈ ႏွစ္) ၾကားဟူ၍ ခြဲျခားထားသည္။ အသင္းသားစုေဆာင္းရာတြင္ ဆႏၵအေလ်ာက္ ဟု သံုးႏွဳန္းထားေသာ္လည္း ျပည္သူလူထုကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လိမ္လည္လွည့္ျဖား အက်ပ္ကိုင္ခဲ့သည္။

အသင္းသားသစ္မ်ားစုေဆာင္းရာတြင္ ျပည္သူလူထု၏ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းဇယားမ်ားကိုၾကည့္၍ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္အတြင္းရွိသူမ်ားကို ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၀င္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အသက္ ၃၀ ႏွစ္မွ ၄၀ ၾကားရွိသူမ်ားကို “ စြမ္းအားရွင္ ” အဖြဲ႔၀င္မ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း အတင္းအဓမၼစာရင္းထည့္သြင္းခဲ့သည္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အထက္အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္မ်ားဦးေဆာင္သည့္ အမ်ိဳးသမီးေရးရာအဖြဲ႔တြင္ အတင္းအဓမၼ၀င္ေရာက္ေစခဲ့သည္။

အသင္းသို႔၀င္ရန္ ပ်က္ကြက္(သို႔)ျငင္းဆန္သူမ်ားကို ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ လူမႈေရးကိ စၥမ်ားတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေႏွာက္ယွက္ေပးၿပီး အခြင့္အလမ္းမ်ားနည္းပါးေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၀င္ ေရာက္ရန္ ဖိအားေပးမႈအမ်ားဆံုးခံရသူမ်ားမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ၊ လူငယ္မ်ား၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ား ႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားျဖစ္သည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ မ၀င္မေနရအတင္း အက်ပ္ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ အဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ေနရသည္။ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားအပါအ၀င္ အစိုးရအတြက္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ မည္သူမဆို ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းဖို႔ တာ၀န္တစ္ခုအေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္ရႏ္ သတ္မွတ္ျပဌာန္းထား သည္။

ေက်းရြာမ်ားရွိ လူငယ္လူရြယ္မ်ားသည္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္ျဖစ္ပါက ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ေပၚတာ (Porter) ထမ္းေဆာင္ရျခင္းမွ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ရရွိၾကသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ တနသၤာရီတိုင္း၊ ေလာင္းလံုၿမိဳ႕နယ္၊ ေရခ်မ္း၊ ေတာင္တြင္းေမွာ္၊ ျပင္းေတာ စသည့္ေက်းရြာမ်ားတြင္ ဗမာစစ္တပ္ ခမရ ၄၀၁ က ေပၚတာဖမ္းဆီးစဥ္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္ ၁၂ ဦး၊ အမ်ိဳးသမီး ၃၇ ဦးႏွင့္ က်န္အမ်ိဳးသား ၁၇ ဦး၊ စုစုေပါင္း ၆၆ ဦးကို ဖမ္းဆီးမိခဲ့သည္။ ထိုကိစၥကို ၿမိဳ႕နယ္ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားက ခ႐ိုင္ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔ထံ တိုင္ၾကားေတာင္းဆိုသျဖင့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္အားလံုးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီး ၃၇ ဦးကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။

ႀကံ႕ဖြဲ႔ကဒ္ျပားရွိလွ်င္ မည္သုူမဆို ႏိုင္ငံအတြင္း လြတ္လပ္စြာခရီးသြားလာႏိုင္သည္။ အသင္း၀င္ကဒ္ျပား ကို ႏိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္တစ္ခုကဲ့သို႔ အသံုးျပဳႏိုင္သည္။ ျမန္မာ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားအေနျဖင့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၀င္ကဒ္ျပား မ်ားကို ျပသႏိုင္ပါက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း လြတ္လပ္စြာ ခရီးသြားလာႏိုင္ၾကသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။

ႀကံ႕ဖြဲ႔အတြင္းေရးမွဴးမ်ား၏ ေနအိမ္မ်ားတြင္ တယ္လီဖုန္းလွိဳင္းမ်ားတပ္ဆင္ေပးျခင္း၊ တလလွ်င္ ဓါတ္ ဆီဂါလံ ၆၀ ထုတ္ေပးျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္မ်ားေစလႊတ္ျခင္း စသည္ျဖင့္ အခြင့္ထူးမ်ားေပးထားသည္။

၁၉၉၅ မွ ၁၉၉၇ ႀကံ႕ဖြဲ႔မွ အသင္းသားဦးေရ ၁၆၀ ဦးကို အာရွႏွင့္ဥေရာပႏိုင္ငံေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္သို႔ ပို႔ ေဆာင္ေစလႊတ္ခဲ့သည္။

ေက်ာင္းသားလူငယ္အမ်ားစုမွာလည္း ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းသို႔၀င္ရန္ အတင္းအက်ပ္ဖိအားေပးခံေနရသည္။ ဥပမာ ၂၀၀၆ ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ျမင္းၿခံအစိုးရနည္းပညာေကာလိပ္မွ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၀င္ရန္ ဖိအားေပးသည့္အျပင္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၀င္ပံုစံမ်ားကိုလည္း တစ္ေစာင္ ၂၀၀ က်ပ္ႏွဳန္းျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။ ျငင္းဆိုပါက စာေမးပြဲ၀င္ေရာက္ေျဖဆိုခြင့္မျပဳ ဟုလည္း ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ထို႔အျပင္မႏၱေလးၿမိဳ႕တြင္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အထက္ရွိ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအားလံုးကို ႏိုင္ငံ သားစိစစ္ေရးကဒ္ျပားထုတ္ေပးရန္အတြက္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဓါတ္ပံုမ်ား ေတာင္းခံၿပီး ႀကံ႕ဖြဲ႔ကဒ္ မ်ားထုတ္ေပးကာ အတင္းအဓမၼသြတ္သြင္းခဲ့သည္။

အထူးအခြင့္အေရးအားျဖင့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းအတြက္ တက္ၾကြစြာ ေဆာင္ရြက္ေသာ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၀င္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကိုသာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားပညာေတာ္သင္အျဖစ္ သြားခြင့္ျပဳမည္ဟု ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာ နက အမိန္႔ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

၁၉၉၅ ဇူလိုင္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္သည့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ ၁၁/၉၅ အစည္းအေ၀း မွ ျပည္နယ္၊ တိုင္း၊ ခ႐ိုင္၊ ၿမိဳ႕နယ္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းမ်ားသည္ အသင္းရံပံုေငြအတြက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ ကိုင္ႏိုင္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ေပးခဲ့သည္။ အမွန္မွာ ႀကံ႕ဖြဲ႔သည္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ား စီးပြားေရး အင္အားမ်ားကို အလြယ္တကူထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းဖြင့္းေပးခဲ့သည္။

ျမန္ဂုဏ္ျမင့္ကုမၸဏီသည္ ႀကံ႕ဖြဲ႔၏ အဓိကစီးပြားေရးလုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ ၁၉၉၅ ႏွစ္ဆန္းမွစ၍ န၀တ (ယခု နအဖ) ၏ ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ က်ပ္ ၆၈ သန္း ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ၍ “ ျမန္ဂုဏ္ျမင့္ ” ကုမၸဏီကို တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။ န၀တ (နအဖ) ကလႊဲေပးသည့္ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္း ပင္လံုရတနာေစ်းႀကီးရွိ ဆိုင္ခန္း ၃၈၂ ခန္း၊ ေရာင္းရေငြ က်ပ္ ၃၉ သန္းႏွင့္ လစဥ္ဌားရမ္းခ က်ပ္ ၆ ေသာင္းခြဲႏွင့္ န၀တ (နအဖ) ကလႊဲေပးသည့္ ေျမနီကုန္း ေစ်းမွလည္း ႏိုင္ငံပိုင္အရင္းအျမစ္မ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ တႏွစ္အတြင္း က်ပ္ေငြ ၃၆ ကုေဋေက်ာ္ ႏွင့္ ဆိုင္ခန္းဌားခမ်ားလည္း လစဥ္သန္းခ်ီ၍ ရရွိေနသည္။

ထို႔ျပင္ ျမန္မာ့ေက်ာက္မ်က္ရတနာေစ်းကြက္ႏွင့္ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္လီမိတက္ အပါအ၀င္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားစြာကိုလည္း ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းက ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ နအဖ ၏ ေထာက္ပံ့အားေပးမႈ(သို႔) ႏိုင္ငံေတာ္ ပိုင္ဘ႑ာေငြမ်ားႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ လုပ္ငန္းမ်ားစြာလည္းရွိသည္။

ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းသည္ အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ားတြင္လည္း လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္လာခဲ့သည္။ ယခင္စစ္ေထာက္ လွမ္းေရး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔လက္ထက္က စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား လုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္ “ ေစတမာန္ ” ကုမၸဏီကို သိမ္းယူကာ ႀကံ႕ဖြဲ႔က “ ေရႊစင္ ” အမည္ျဖင့္ ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္ေနသည္။ ထို “ ေစတမာန္ ” ကုမၸဏီသည္ ဗီဒီယို၊ စီဒီ၊ ဗြီစီဒီ ေတးစီးရီးထုတ္လုပ္ေရး သာမက ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုပါ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ႀကံ႕ ဖြဲ႔အသင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ရန္ျငင္းဆိုေသာ အႏုပညာရွင္မ်ားကို ၎တို႔၏ အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ား ပိတ္ပင္ခံရမည္ ဟု ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

NLD ႏွင့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔

ျမန္မာျပည္ရွိ အတိုက္အခံပါတီမ်ား အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD) သည္ ႀကံ႕ဖြဲ႔၏ အသင္းသားစုေဆာင္းေရးနည္းဗ်ဴဟာမ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ အထူးသျဖင့္ NLD အဖြဲ႔၀င္မ်ား သည္ ပါတီမွႏွဳတ္ထြက္ရန္ မက္လံုးေပးဆြဲေဆာင္ျခင္း၊ ဖိအားေပးၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားကို အမ်ားႀကီးရင္ဆိုင္ခဲ့ရ သည္။

ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းသည္ အတိုက္အခံပါတီမ်ားအား အင္အားခ်ိနဲ႔ေစၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ပါတီအားလံုး လံုး၀ ဖ်က္သိမ္းပစ္ႏိုင္ရန္အထိ ထိပ္တန္းစစ္အရာရွိမ်ား၏ ကူညီပံ့ပိုးမႈျဖင့္ စနစ္တက် စီမံကိန္းေရးဆြဲလုပ္ေဆာင္ခဲ့ သည္။

၂၀၀၃ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲျဖင့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔နာယကလုပ္ငန္းေကာ္မတီႏွင့္ ဆပ္ေကာ္မတီမ်ားအားလံုး သို႔ ျဖန္႔ေ၀ေသာ ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္စီမံခ်က္တစ္ခုတြင္ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ NLD အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခားအတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ စိတ္ဓါတ္ေရးရာႏွင့္ လွဳပ္ရွားနယ္ေျမမ်ားက်ဥ္းေျမာင္းလာေစရန္ ႏွင့္ အ တိုက္အခံအင္အားစုမ်ားမွ သာမန္အဖြဲ႔၀င္မ်ားအား ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာေစရန္ စည္း႐ံုးလုပ္ေဆာင္ရ မည့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၏ စီမံခ်က္မ်ားကို ရွင္းလင္းစြာေဖာ္ျပထားသည္။

၂၀၀၇ မတ္လအတြင္း၌ ျပင္ဦးလြင္ NLD အတြင္းေရးမွဴးဦးဘထူးကို အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ႏွဳတ္ထြက္ရန္ ၿမိဳ႕နယ္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းမွ ဦးခင္ေမာင္ေအးက မက္လံုးေပးဆြဲေဆာင္စည္း႐ံုးခဲ့သည္။ ဦးဘထူး၏ အဆိုအရ အာဏာပိုင္ မ်ားက ေငြေၾကးမ်ား၊ GSM ဖုန္းမ်ားႏွင့္လုပ္ငန္းလုပ္ပိုင္ခြင့္ ကန္ထ႐ိုက္ေပးကမ္း၍ စည္း႐ံုးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လည္း ျပင္ဦးလြင္ NLD အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္မ်ားက အာဏာပိုင္မ်ား၏ မက္လံုးမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ NLD လုပ္ငန္းမ်ားကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။

၁၉၉၈ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းကမ္း႐ိုးတန္း တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ အစည္း အေ၀းတစ္ခုတြင္ တက္ေရာက္လာေသာ NLD အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို အမွတ္ ၁၉ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဌာနအႀကီးအကဲ ဗိုလ္မွဴးျမင့္ဦးက “ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတစ္၀ွမ္းျပဳလုပ္ေသာ ျပည္သူ႔ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲမ်ားတြင္ ေဖာ္ထုတ္ျပသခဲ့ ၾကေသာ ျပည္သူတို႔၏ဆႏၵကို ေလးစားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္သူလူထုအေနျဖင့္ NLD ပါတီကို တရားမ၀င္အ သင္းအျဖစ္ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံထားေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ပါတီ၀င္မ်ားအ ေနျဖင့္ ယခုလမကုန္ခင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ႏုတ္ထြက္ေပးၾကရန္ ေျပာၾကားလိုေၾကာင္း သတ္မွတ္ရက္အတြင္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မွ ႏုတ္ထြက္ေပးရန္ပ်က္ကြက္သူမ်ားကို အေရးယူေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ” ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားသြား ခဲ့သည္။ ဗိုလ္မွဴးျမင့္ဦးဆိုလိုေသာ ျပည္သူ႔ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ ဆိုသည္မွာ ႀကံ႕ဖြဲ႔က အတင္းအဓမၼက်င္းပခဲ့ေသာ လံၾကဳတ္ပြဲမ်ားကို ဆိုလိုသည္။ အဆိုပါသတိေပးခ်က္သည္ NLD အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၀၀ ဦးကို ဖမ္းဆီးထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး မၾကာခင္ထြက္ေပၚလာျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

၂၀၀၆ ဧၿပီလကုန္ပိုင္းတြင္ NLD အဖြဲ႔၀င္ ၁၃၀ နီးပါးခန္႔ ပါတီမွ ႏွဳတ္ထြက္ခဲ့ေၾကာင္း စစ္အစိုးရမီဒီယာ မ်ားက ေၾကျငာခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ NLD ပါတီသည္ အဖြဲ႔၀င္ ၄ ဦး၏ တရား၀င္ႏွဳတ္ထြက္စာမ်ားကိုသာ ရရွိခဲ့ သည္။

၂၀၀၆ ၾသဂုတ္လတြင္ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ေရႊဘိုၿမိဳ႕နယ္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းက NLD အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္မ်ားအား ၿခိမ္း ေျခာက္၍ ပါတီမွ ႏုတ္ထြက္ခိုင္းခဲ့သည္။

၂၀၀၇ ဇြန္ ၁ ရက္ေန႔တြင္လည္း မႏၲေလးတိုင္း၊ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၊ သာယာကုန္းေက်းရြာမွ NLD အဖြဲ႔၀င္ ကိုေနမ်ိဳးေအာင္ ၏ ေနအိမ္သို႔ ရယကအဖြဲ႔၀င္မ်ား၊ နယ္ထိန္းရဲမ်ား၊ ႀကံ႕ဖြံ႔ႏွင့္စြမ္းအားရွင္မ်ား ေရာက္ရွိလာၿပီး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ႏွဳတ္ထြက္ေပးရန္ အတင္းအၾကပ္ ဖိအားေပးခဲ့သည္။

ထို႔အျပင္ ျပင္ဦးလြင္၊ ေနာင္ခမ္းႀကီးေက်းရြာမွ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္စည္းအဖြဲ႔၀င္ ကို၀င္းဗိုလ္ကိုလည္း ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔၌ ရယက မွ ေခၚယူၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး သတင္းေပး အျဖစ္တာ၀န္ေပးအပ္မႈကို ကို၀င္းဗိုလ္က ျငင္းဆိုခဲ့ သည္။

ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ အရာရာကို စြန္႔လႊတ္ရဲေသာ NLD အဖြဲ႔၀င္မ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲ၀င္အ ေပါင္းတို႔၏ စိတ္ဓါတ္ကား ေလးစားဂုဏ္ယူမွတ္တမ္းတင္ထိုက္ေပသည္။

ျမင္းၿခံၿမိဳ႕နယ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေမာင္ေမာင္၀င္းကိုလည္း ပါတီမွႏွဳတ္ထြက္၍ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုထူေထာင္ရန္ က်ပ္ေငြသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို အတိုးလြတ္ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မရွိ ေခ်းဌား၍ စည္း႐ံုးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဦးေမာင္ေမာင္၀င္းသည္ ပါတီမွ ႏွဳတ္ထြက္ရန္ ျငင္းဆိုခဲ့သည္။

၁၉၉၉ ႏို၀င္ဘာလတြင္လည္း စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ကေလး၀ၿမိဳ႕နယ္ NLD လူငယ္စည္း႐ံုးေရးတာ၀န္ခံ ေဒၚ ခင္ႏွင္းၾကည္ အား လက္ရွိ ရာထူးမွ ႏွဳတ္ထြက္ေပးရန္ အတင္းဖိအားေပးလက္မွတ္ေရးထိုးေစခဲ့သည္။ သူမက ျငင္းဆိုခဲ့သည္။

မႏၲေလး NLD အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဗဟိုေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္ ေဒၚ၀င္းျမျမ ၏ အဆိုအရ တံတားဦးၿမိဳ႕နယ္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔ ၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ ကိုေအာင္ျမင့္၊ ကို၀င္းစိန္ ႏွင့္ ကိုတင္ညြန္႔တို႔ ဦးေဆာင္ေသာအဖြဲ႔သည္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ လွည့္ လည္၍ NLD ပါတီ၀င္မ်ားအား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ႏွဳတ္ထြက္ေစရန္ ဖိအားေပးခဲ့သည္။

မႏၲေလး NLD ဗဟိုေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္ ေဒၚ၀င္းျမျမသည္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာသံဃာ့လွဳပ္ရွားမႈကာလအ တြင္း အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ၂၀၀၇ ေအာက္တိုဘာ ၂၄ ရက္မွာ ေထာင္ဒဏ္ ၈ ႏွစ္ အျပစ္ေပးခံေနရသည္။

ထို႔ျပင္ သူမပိုင္ဆိုင္သည့္ ဆိုင္ခန္းအမွတ္ ၉ (စီ႐ံု၊ မႏၲေလးေစ်းခ်ိဳ) ကို တိုင္းစည္ပင္သာယာေရးေကာ္မ တီက ဆိုင္ပိုင္ရွင္တို႔၏ သေဘာဆႏၵမပါဘဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၌ ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၇ ရက္ေန႔က သိန္း ၅၀၀ ျဖင့္ ေလလံပစ္ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။

ဒီမတရားမႈႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေဒၚ၀င္းျမျမ၏ အကို ဦးဘစိုးက မစၨ်ိမသတင္းဌာနကို ေျပာၾကားရာမွာ ၎တို႔ေမာင္ႏွမပိုင္ ဆိုင္ကို ၂၀၀၇ ဇြန္ ၁ ရက္ေန႔တြင္ စည္ပင္က ဆိုင္ဘီ႐ိုမွာ NLD အလံ Sticker(ကပ္ခြာ) ၄လက္မ၊ ၆လက္မ အလံေလးႏွစ္ခုကို အေၾကာင္းျပၿပီး စည္ပင္က တည္ၿငိမ္မႈကို ပ်က္ျပားေစသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ သိမ္းခဲ့သည္ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ဆိုင္မသိမ္းခင္ တပတ္ခန္႔တြင္ ႀကံ႕ဖြဲ႔ႏွင့္စြမ္းအားရွင္မ်ားက ဆိုင္ကို မလွမ္းမကမ္းမွ ဓါတ္ပံုလာ႐ိုက္ခဲ့ ေၾကာင္းႏွင့္ ထို႔ေနာက္ စည္ပင္ရဲဗိုလ္မွဴးႀကီးတစ္ဦးက ဆိုင္သိမ္းသည္ကို လက္မွတ္ထိုးခဲ့ေၾကာင္း ဦးဘစိုးက ေျပာျပခဲ့သည္။

NLD ပါတီ၀င္အျဖစ္မွ ႏွဳတ္ထြက္ရန္ျငင္းဆန္ခဲ့သူမ်ားမွာ စီးပြားေရးအၾကပ္အတည္းမ်ားအျပင္ ပညာ ေရးႏွင့္အျခားအခြင့္အလမ္းမ်ား ဆံုး႐ွံဳးနစ္နာၾကရသည္။

ၿမိတ္ၿမိဳ႕နယ္ NLD အလုပ္အမႈေဆာင္ ဦးလွထြန္း(ေခၚ)ဦးသန္းလွိဳင္အား ကၽြန္းစုၿမိဳ႕နယ္ေက်းရြာတစ္ရြာ ရွိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ အလယ္တန္းျပဆရာအျဖစ္ခန္႔အပ္ျခင္းကို ျငင္းဆိုခံခဲ့ရသည္။

ေညာင္ဦးၿမိဳ႕နယ္ရွိ NLD အဖြဲ႔၀င္ က်ဴရွင္ဆရာဦးေဇာ္ေဇာ္ကိုလည္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ႏွဳတ္ထြက္လွ်င္ လက္ ကိုင္ဖုန္းႏွင့္အျခားအခြင့္အလမ္းမ်ားေပးမည္ဟု မက္လံုးေပးဆြဲေဆာင္ခဲ့သည္။ ဦးေဇာ္ေဇာ္က ႏွဳတ္ထြက္ရန္ ျငင္းပယ္ေသာအခါ ၎တရား၀င္ဖြင့္လွစ္ထားေသာ က်ဴရွင္ေက်ာင္းကို ႀကံ႕ဖြဲ႔က ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။

NLD အေပၚ အၿငိဳးႀကီးလွေသာ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းသည္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ မွ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဇန္ န၀ါရီလအထိ NLD ပါတီကို ဆန္႔က်င္ေသာ လူစုလူေ၀းပြဲမ်ားကို ႏိုင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုးရွိ ၿမိဳ႕ႀကီး ၁၉ ခုတြင္ က်င္းပ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲဟု စစ္အစိုးရက အမည္တပ္ထားေသာ အဆိုပါ ဆန္႔က်င္႐ွဳတ္ခ်ပြဲမ်ား ကို ႀကံ႕ဖြဲ႔က အတင္းအဓမၼ ဖိအားေပးၿပီး က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ႀကံ႕ဖြဲ႔

လူမႈဆိုင္ရာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီလူ႔ေဘာင္တည္ေထာင္ရာတြင္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ လူထုကိုအေျချပဳေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ ၎တို႔၏ လုပ္ငန္း မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ လူထု၏ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကို ရရွိၾကသည္။

သို႔ေသာ္ စစ္အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔အေျခခိုင္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္လာေနေသာ လူ မႈေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ၎တို႔၏ ၾသဇာေအာက္တြင္ ထားရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ အစိုးရမဟုတ္ ေသာ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားျဖစ္သည့္ သာသနာေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ လူမႈ၀န္ေဆာင္အဖြဲ႔မ်ား၊ က်န္းမာေရးျပဳစုေစာင့္ ေရွာက္ေသာအဖြဲ႔မ်ား၊ ပညာေရးအဖြဲ႔မ်ား စသည့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ လူမႈေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႔မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ လူ႔ေဘာင္အတြက္ ေဒါက္တိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို စစ္အာဏာရွင္မ်ားက ၎တို႔၏ ၾသဇာခံ အျဖစ္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္း၊ ဖ်က္သိမ္းဖယ္ရွာျခင္း(သို႔)ထိန္းခ်ဳပ္ေနျခင္းမ်ားသည္ အနာဂါတ္ဒီမိုကေရစီထူေထာင္ ေရးအတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ားကို ၿဖိဳလွဲေနျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူထုအေျချပဳ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူမႈအသင္းအဖြဲ႔မ်ား တျဖည္းျဖည္းကင္းမဲ့ေနျခင္း ရဲ႕ တရားခံမွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ စနစ္ဆိုးမ်ားေၾကာင့္ လူမႈအသင္းအဖြဲ႔မ်ား ကို ဖန္တီးတည္ေထာင္ ထိန္းသိမ္းရန္ႏွင့္လူထုၾကား ပြင့္လင္း႐ိုးသားမႈႏွင့္လြတ္လပ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား ထြန္းကားလာေစေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားမွာ ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ခံေနရသည္။

စစ္အာဏာရွင္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ လက္ကိုင္တုတ္ျဖစ္သည့္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းအားလံုးအသံုးျပဳ၍ ျပည္သူ႔ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ေစတနာရွင္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု အသြင္ျပင္ျဖင့္ မင္းသားေခါင္းေဆာင္း ဘီလူးဇာတ္ကို ၎ တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ မီဒီယာမ်ားတြင္ မၾကာခဏ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

တခ်ိန္တည္းမွာပင္ လြတ္လပ္ၿပီး အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား(NGOs) ၏ အခန္းက႑မ်ားတြင္ ပါ ၀င္ေရာက္စြတ္ဖက္လာၿပီး ၎တို႔အား တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာကူညီ ေထာက္ပံ့ေရး ေအဂ်င္စီမ်ားသည္ ျပည္သူလူထုအတြင္း ၎တို႔၏ အကူအညီမ်ား ျဖန္႔ေ၀ေရးတြင္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အ သင္း၏ ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားကို မၾကာခဏ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ အတိုက္အခံအင္အား စုမ်ားႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္အား အႏၲရာယ္ျပဳႏိုင္သည္ဟု ယူဆထားသူမ်ားအတြက္ အကူအညီအေထာက္အပံ့မ်ား ရရွိရန္အခြင့္အလမ္း နည္းပါးေစခဲ့သည္။

ႀကံ႕ဖြဲ႔သည္ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားအား ေစတနာထက္သန္စြာျဖင့္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနသည့္အ သြင္ေဖာ္ေဆာင္ရန္ အႏွစ္သာရကင္းမဲ့သည့္ အတုအေယာင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးစီမံကိန္းမ်ားကိုသာ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းကဲ့သို႔ အလားတူဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံမိခင္ႏွင့္ကေလး ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ိဳးသမီးေရးရာအဖြဲ႔၊ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္လည္း အတူတကြ ပူးေပါင္း၍ အသင္းအားႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းေအာင္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးျပဳအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအျဖစ္ လူထုမွ ယံု ၾကည္လက္ခံလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္း၏ အတုအေယာင္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ ေရးစီမံကိန္းမ်ားအတြက္ ရံပံုေငြႏွင့္လုပ္အားရရွိရာ အရင္းအျမစ္မ်ားသည္ ျပည္သူလူထုထံမွပင္ ျဖစ္ေနသည္။

စစ္အာဏာရွင္မွ တိုင္းျပည္ကို အဓမၼအာဏာသိမ္းယူခဲ့ေသာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစ၍ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားတြင္ မြန္ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ေက်းလက္ေဒသရွိ လူထုက မြန္စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္ လွစ္ၿပီး မြန္စာတက္ေျမာက္ေရး သင္တန္းမ်ားေပးရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ၂၀၀၄ ဇူလိုင္လအတြင္း နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေမာင္ဘိုက ေရးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ မြန္ဘာသာစကားသင္ၾကားေသာ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားကို ပိတ္ပင္ရန္ႏွင့္အစိုး ရေက်ာင္းမ်ားတည္ေထာင္ရန္ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားကို ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။

၂၀၀၅ ေဖေဖာ္၀ါရီလ က်ိဳက္မေရာၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေ၀းတစ္ခုတြင္ ႀကံ႕ဖြဲ႔ထိပ္ပိုင္း ေခါင္း ေဆာင္တစ္ဦးက မြန္ဘာသာစကားသင္ၾကားျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင့္စည္းလံုးညီညြတ္ေရး အတြက္ အတားအဆီးတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆိုသြားခဲ့သည္။ ႀကံ႕ဖြဲ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားကိုလည္း မြန္ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအား အေႏွာက္အယွက္ေပးရန္ႏွင့္ဆက္လက္ဖြင့္ထားေသာ ေက်ာင္းမ်ားအား ပိတ္ပင္ရန္ ေစခိုင္းခဲ့ သည္။ ဤသည္မွာ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ေနရာတိုင္း၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတိုင္းတြင္ အစုအဖြဲ႔တစ္ခုေပၚေပါက္ လာမည္ကို အလြန္အမင္း စိုးရိမ္ခဲ့ၾကသည္။

၂၀၀၄ ဧၿပီလတြင္ NLD ပါတီက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္၎တို႔၏ မိသားစုမ်ားအား အကူအညီ ေပးေနသည့္ လူမႈကူညီေရးအဖြဲ႔မ်ားကဲ့သို႔ အလားတူအဖြဲ႔တစ္ခုကို တမူးေဒသတြင္ဖြဲ႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ သို႔ ေသာ္ တမူးခ႐ိုင္ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းဥကၠဌက အဆိုပါလူမႈကူညီေရးအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းသူမ်ားအား ၎တို႔၏ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းမ်ားတြင္ တန္ျပန္ဂယက္႐ိုက္မႈမ်ားႏွင့္ေတြ႔ႀကံဳရလိမ့္မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆို၍ အေႏွာက္အယွက္ေပးခဲ့ သည္။

၂၀၀၄ တြင္ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းရွိ ဒုကၡသည္မ်ားအား NLD ပါတီမွ ဆန္လွဴဒါန္းရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ႀကံ႕ဖြဲ႔အသင္းက NLD ပါတီအား မိမိတို႔ကိုယ္စားေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ အလွဴ ပစၥည္းမ်ား ေပးအပ္ခဲ့သည္ဟု မမွန္မကန္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အတိုက္အခံပါတီမ်ား၏ လူမႈေရးုလုပ္ေဆာင္ ခ်က္ကို ႀကံ႕ဖြဲ႔မွ အျခားနည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဟန္႔တားေႏွာက္ယွက္ခဲ့သည္။

( အပိုင္း ၁)