ဒုကၡသည္ တမ္းခ်င္း ကဗ်ာေလးပါ....

အာဏာရူး စစ္အာဏာရွင္ ေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ၊ အိုးအိမ္စည္းစိမ္၊ ခ်စ္ခင္ရသူ အားလံုးကို အမွန္တကယ္ စြန့္ခြါေနရသူ၊ ဆံုးရႈံးေနရသူ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူမ်ားအား စာနာေသာအားျဖင့္ ဘာသာျပန္ ခဲ့ပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ အျမန္ဆံုး က်ဆံုးျပီး မိသားစုေတြ ကိုယ့္ေျမ၊ ကိုယ့္ေရ၊ ကိုယ့္ေလ၊ ကိုယ္ပိုင္ လွပတဲ့ မိသားစု ဘဝေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ.........



"ဟိုအခ်ိန္ကဆို

ငါတို႔မွာ တုိင္းျပည္တစ္ခုရွိခဲ့တယ္
သာယာမယ္လို႔ဘဲ ထင္ခဲ့မိပါတယ္
ကမၻာေျမပံုကိုၾကည့္လိုက္စမ္းပါ
အဲဒီေနရာေလးကို မင္းေတြ႔ႏိုင္မယ္………..
ယခုမွာေတာ့
ဒို႔တေတြ အဲဒီေနရာဆီကို မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး အခ်စ္ရယ္ ......."

ဒုကၡသည္ တမ္းခ်င္း

သည္ျမိဳ႕ေလးမွာ လူဆယ္သန္းရွိတယ္ ဆိုပါစို႔။
အခ်ိဳ႔မွာ အိမ္ၾကီးေတြနဲ႔ ေန ေနရတယ္။
အခ်ိဳ႕ရမွာ တာၾကီးေတြထဲမွာ ေနေနရတယ္၊
ဒါေပမယ့္
ဒို႔အတြက္ ေနရာမရွိဘူးကြယ္။
အခ်စ္ေရ…….ဒို႔အတြက္ တေနရာေလးေတာင္မရွိေသးပါဘူးကြယ္…….

ဟိုအခ်ိန္ကဆို
ငါတို႔မွာ တုိင္းျပည္တစ္ခုရွိခဲ့တယ္
သာယာမယ္လို႔ဘဲ ထင္ခဲ့မိပါတယ္
ကမၻာေျမပံုကိုၾကည့္လိုက္စမ္းပါ
အဲဒီေနရာေလးကို မင္းေတြ႔ႏိုင္မယ္………..
ယခုမွာေတာ့
ဒို႔တေတြ အဲဒီေနရာဆီကို မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး အခ်စ္ရယ္ ။

ဒို႕ရြာ သခ်ိဳင္း၀င္းထဲက ယူး (yew) ပင္ၾကီးခမ်ာ
ေႏြဦးေရာက္တိုင္း
ရြက္သစ္ေတြနဲ႔ ပြင့္ေ၀ႏိုင္ၾကေပါ့ကြယ္
ဒို႔မ်ားရဲ့ ပတ္ (စ္) ပို႔ (စ္) ေဟာင္းေတြခမ်ာ
အဲဒီလို မလုပ္ႏိုင္ဘူးကြယ္
ေကာင္စစ္၀န္က စားပြဲကို
သူ႔လက္နဲ႔ ေဆာင့္ျပီးေျပာတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ ပတ္(စ္)ပို႔ မရွိရင္္
ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ တရား၀င္ေသဆံုးသြားျပီ တ႕ဲ
ဒါေပမယ့္ ဒို႔တေတြ အသက္ရွင္ေနတုန္းပါပဲ
အခ်စ္ရယ္….
ဒို႔တေတြဟာအသက္ရွင္ေနဆဲပါကြယ္။

ေကာ္မတီ တစ္ခုဆီသြားေတာ့
သူတို႔က ငါ့ကို ထိုင္ခံုတစ္လံုးေပးတယ္
ေနာက္ႏွစ္က်မွ ျပန္လာပါလို႔
ယဥ္ေက်းစြာ ေျပာခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ ငါဘယ္သူ႔ဆီသြားရမွာလဲ
အခ်စ္ရယ္….
ငါတို႔ေတြ ဘယ္ေနရာသြားခိုရမွာလဲ။

လူထုအစည္းအေ၀း တစ္ခုဆီသြားေတာ့
ေဟာေျပာသူက ထရပ္ျပီး ေျပာေနတာကေတာ့
ငါတို႔က သူတတုိ႔ကို၀င္ခြင့္ျပဳလိုက္ရင္
သူတို႔က ငါတို႔ရဲ့ ေပါင္မုန္႔ေတြ
လုယူသြားလိမ့္မယ္တဲ့
အခ်စ္ရယ္….
သူေျပာေနတာ မင္းနဲ႔ငါ့ကိုကြယ္။

ဒင္းတို႔တေတြ မုဒ္ခ်ေသရမယ္
ဥေရာပတလြား အာဏာရွင္ၾကီး (ဟစ္တလာ)
ၾကံဳး၀ါးေနပံုမွာ
ငါ့အတြက္ေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ထဲက
မိုးခ်ဳန္းသံ လုိဘဲကြယ္
သူတို႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ငါတို႔ရွိေနတယ္။
အခ်စ္ရယ္….
သူတို႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ငါတို႔ရွိေနတယ္။

ပင္အပ္နဲ႔တြယ္ထားတဲ့ ဂ်ာကင္အက်ီ ၤ ၀တ္ထားတဲ့
အေမႊစုပ္ဖြား ေခြးတစ္ေကာင္ကိုျမင္ခဲ့ရတယ္
တံခါးတစ္ခ်ပ္ဖြင့္ျပီး ေၾကာင္ကေလးေတစ္ေကာင္
၀င္ေျပးသြားတာလည္းျမင္ခဲ့ရတယ္
ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ
သာမန္လူေတြ မဟုတ္ၾကဘူး
သူတို႔ဟာ ဂ်ာမာန္ ဂ်ဴးလူေတြမဟုတ္ၾကဘူး
သေဘၤာဆိပ္က ဆိပ္ကမ္းတံတားမွာ
ငါ ရပ္တဲ႕အခါ ငါးကေလးေတြ
လြတ္လပ္စြာ ကူးခတ္ေနတာကို ျမင္ခဲ့ရတယ္
ဆယ္ေပေလာက္ဘဲ ကြာေဝးတယ္ အခ်စ္ရယ္..

သစ္ေတာေလးေတြကို
ျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့အခါ
သစ္ပင္မ်ားထက္ ငွက္ကေလးေတြ
ေပ်ာ္ျမဴး လြတ္လပ္ေနၾကတယ္
သူတို႔မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မရွိၾကဘူးကြယ္။

အိမ္မက္ထဲမွာ အထပ္ေပါင္းတစ္ေထာင္
ျပတင္းေပါက္တစ္ေထာင္၊ တံခါးေပါက္တစ္ေထာင္
၇ွိထဲ့ အေဆာက္အဦးၾကီတစ္ခုကို ငါေတြ႔ခဲ့တယ္
တစ္ခုမွ ငါတို႔ိအတြက္ မဟုတ္ဘူး ကြယ္။

ႏွင္းေဖြးေဖြးက်ေနတဲ့ လြင္ျပင္ထဲမွာ ရပ္ခဲ႕တယ္
မင္းနဲ႔ငါ့ကို ရွာေနၾကတယ္………
အခ်စ္ရယ္
မင္းနဲ႔ငါ့ကို ရွာေနၾကတယ္။

Refugee Blue (W.H. Audern) ၏ Refugee Blue ကဗ်ာကုိ အလင္းဆက္ မွ ခံစားပုံေဖာ္သည္။
၁.၁.၂၀၁၀

Refugee Blues

by WH Auden

Say this city has ten million souls,

Some are living in mansions, some are living in holes:

Yet there's no place for us, my dear, yet there's no place
for us.

Once we had a country and we thought it fair,
Look in the atlas and you'll find it there:
We cannot go there now, my dear, we cannot go there
now.

In the village churchyard there grows an old yew,

Every spring it blossoms anew;

Old passports can't do that, my dear, old passports can't

do that.

The consul banged the table and said:

"If you've got no passport you're officially dead";

But we are still alive, my dear, but we are still alive.

Went to a committee; they offered me a chair;

Asked me politely to return next year:

But where shall we go today, my dear, but where shall we
go today?

Came to a public meeting; the speaker got up and said:

"If we let them in, they will steal our daily bread";

He was talking of you and me, my dear, he was talking of
you and me.

Thought I heard the thunder rumbling in the sky;

It was Hitler over Europe, saying: "They must die";

We were in his mind, my dear, we were in his mind.

Saw a poodle in a jacket fastened with a pin,

Saw a door opened and a cat let in:

But they weren't German Jews, my dear, but they weren't
German Jews.

Went down to the harbour and stood upon the quay,

Saw the fish swimming as if they were free:

Only ten feet away, my dear, only ten feet away.

Walked through a wood, saw the birds in the trees;

They had no politicians and sang at their ease:

They weren't the human race, my dear, they weren't the
human race.

Dreamed I saw a building with a thousand floors,

A thousand windows and a thousand doors;

Not one of them was ours, my dear, not one of them was
ours.

Stood on a great plain in the falling snow;

Ten thousand soldiers marched to and fro:

Looking for you and me, my dear, looking for you and me.