Monday, March 28, 2011

အရွင္ဦး၀ိစာရ


ယခုတစ္ေလာ ဘာသာေရးမဂၢဇင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အေၾကာင္းေတေရးထားၾကသည္မွာ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ အပ္ေၾကာင္းထပ္လုမကရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္မွ အသိအမွတ္ျပဳ၍ ဘာသာႏွင့္သာသနာအတြက္အသက္စြန္႔သြားသူ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးအေၾကာင္းကို မည္သည့္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္မွမေတြ႕ရသည္မွာ လြန္စြာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ႏွင့္လဲ၍ ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့သည့္ရဟန္းအာဇာနည္အေၾကာင္း မေမ့ေကာင္းသည္ကို တိုင္းျပည္၊ လူမ်ဳိးႏွင့္ ဘာသာကို
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ဟု ဆိုသူတိုင္း ျပန္လည္အမွတ္ရေစရန္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ တင္ျပလိုက္ပါသည္။

အရွင္ဦးဝိစာရေလာင္းလ်ာ၏  လူအမည္မွာ ေမာင္လွေက်ာ္ ျဖစ္သည္။ သာသနာ သကၠရာဇ္ ၂၄၃၂ခု၊ ေကာဇာ ၁၂၅ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္ ည ၃ ခ်က္တီးေက်ာ္ ၉ရက္ ၁၂ နာရီ ဥပါဒ္ ၄ ဗီဇနာ ဗုဒၶဟူးေန႔ အဝင္တြင္ အဘ ဦးျမား၊ အမိ ေဒၚဇလပ္ တို႔မွအျမင့္ၿမိဳ႕အပိုင္၊ အနိမ့္ ကိုးရြာ အပါအဝင္ ကမ္းနိမ့္ရြာ၌ ဖြားျမင္၏။ ေမြးခ်င္း၃ ဦး ရွိသည္။ ေတာေက်ာင္းႀကီးရြာရွိ အဓိကရ သံုးပန္းလွ သိမ္ေတာ္ႀကီးတြင္
ဘံုျပန္ဆရာေတာ္ ဦးအာဒိစၥအား ဥပဇၩာယ္ျပဳ၍ ဘဲြ႕မည္ ဦးဝိစာရဟု တြင္သည္။

ဦးဝိစာရအရွင္သည္ မန္းႀကီးပုတ္ရြာ ဆရာေတာ္ ဦးရာဇိန္ထံ ပထမဦးစြာ သဒၵါက်မ္းၿပီးေျမာက္ေအာင္ သင္ယူသည္။ ပ်ဥ္းမနား ကံဦးတိုက္ ဆရာေတာ္ ဦးကုသလထံတြင္ ပါဠိ၊အ႒ကထာ၊ ဋီကာ ပိဋကတ္က်မ္း တို႔ကို သင္ယူ၏။ ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕ပထမေရႊေတာင္ဆရာေတာ္ထံတြင္လည္း ၂ ဝါတိုင္ ဝိနည္းသိကၡာမ်ားကို သင္ယူသည္။
ထို႔ေနာက္ မႏၲေလး ၿမိဳ႕၊ ေရႊေရးေဆာင္တိုက္ ဆရာေတာ္ထံတြင္ လည္းေကာင္း၊ပခုကၠဴၿမိဳ႕ မဟာဝိသုတာရာမတိုက္ ဆရာေတာ္ထံတြင္ ေလာကုတၱရာ စာေပမ်ားကိုဆက္လက္သင္ယူရင္း တစ္ဖက္  မွ စာသင္သား သံဃာတို႔အား စာေပပို႔ခ်ခဲ့သည္။ဦးဝိစာရအား အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ ရင့္သန္ေစေသာ အေရးအခင္းမွာ ႏွစ္စဥ္သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၁၁ ရက္ေန႔ မွ ၁၃ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားပဲြအတြင္း ညတစ္ညတြင္ မႏၲေလး ရာဇဝတ္ဝန္ စတီးဝပ္ သည္ ေနာက္ပါပုလိပ္မ်ားႏွင့္ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသို႔ ဖိနပ္စီး တက္ေရာက္လာသျဖင့္ ဘုရားပဲြေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖဲြ႕ဝင္ သံဃာေတာ္မ်ားက ကန္႔ကြက္ရာမွ ဆူပူမႈမ်ား ျဖစ္ပြားသည္။
ယင္းအခိုက္ အရွင္ဦးေကသရ (ထီးလင္း တိုက္တြင္ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕၊ ကြမ္းျခံရြာမွစာဝါလိုက္ ရဟန္းပ်ဳိ) သည္ ဘာသာ၊ သာသနာကို ေစာ္ကားသူ မ်က္ႏွာျဖဴ ရာဇဝတ္ဝန္အားဓားရွည္ျဖင့္ ခုတ္ရာ ႏွာေခါင္း ျပတ္သြား သည္။ ပုလိပ္တပ္က စကုတိုက္သုိ႔ေရွးဦးဝန္းရံ၍ ဓားခုတ္သူ ဦးေကသရအား ထုတ္ေပးရမည္ဟု တိုက္အုပ္၊ တိုက္ၾကပ္မ်ားအား ၿခိမ္းေျခာက္ေနစဥ္ စကုတိုက္ရွိ ဘဲြ႕မည္တူ အဂၢမဟာပ႑ိတဘဲြ႕ရေရႊမန္းဦးေကသရက- ''ေကသရဆိုတာ ငါပဲ၊ ငါလည္း ဘုရားပဲြေတာ္သို႔ မေရာက္၊ ဓားျဖင့္ခုတ္သူ လည္း ငါ မဟုတ္၊ ငါ မသိ'' ဟု ျငင္းဆိုလိုက္သည္။ တစ္ဖန္ ပုလိပ္တပ္ကထီးလင္းတိုက္ကို ဝိုင္းရာ စတီးဝပ္အား ကိုယ္တိုင္ ဓားျဖင့္ခုတ္သူ ကိုယ္ေတာ္ထြက္လာၿပီး စတီးဝပ္ကို ဓားျဖင့္ ဆံုးမလိုက္သူမွာ ငါ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶ ဘာသာသာသနာေတာ္ကို ေစာ္ကား၍ ဆံုးမျခင္း ျဖစ္သည္။ ေထာင္က်မွာလည္း ငါ ဂ႐ုမစိုက္၊ေသရမွာလည္း ငါ မေၾကာက္၊ ငါ့အေနျဖင့္ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကို ေစာ္ကားသူတစ္ေယာက္အား ဆံုးမလိုက္ရၿပီ ျဖစ္၍ ေသလွ်င္လည္း ေသေပ်ာ္ၿပီဟု ဆိုကာ အဖမ္းခံ၍ထိုအမႈႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ တစ္သက္ က်ခံရသည္။

၁၂၈၅ ခုႏွစ္ဆန္းတြင္ ဦးဝိစာရသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ၾကြေရာက္ၿပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္ေဝဠဳဝန္တိုက္တြင္ ေနစဥ္ သံဃသာမဂီၢအဖဲြ႕ တာဝန္မ်ားကို တက္ၾကြစြာပါဝင္ေဆာင္ရြက္သည္။ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ ကိုယ္ေတာ္က ေက်နပ္သျဖင့္ ဦးဝိစာရကို ေခၚ၍ေရး၊ ၿမိတ္၊ ထားဝယ္ စသည့္ တနသၤာရီ နယ္သို႔ ဝံသာႏုတရားေဟာရန္ အတူတကြပထမဆံုးအႀကိမ္ ၾကြေရာက္၏။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဦးဝိစာရအား လက္႐ံုးသဖြယ္  အတူတဲြဖက္
ေဟာေျပာရန္ အစဥ္ ေခၚေဆာင္ေလ့ ရွိသည္။အိႏိၵယ ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ အိႏိၵယကြန္ဂရက္ အသင္း၊ ျမန္မာျပည္ဆုိင္ရာအသင္းခဲြတြင္ ဦးဥတၱမႏွင့္ ဦးဝိစာရတို႔သည္ အသင္းဝင္ ရဟန္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ၁၉၂၂ခုတြင္ အိႏိၵယျပည္ ဂါယာ၌ က်င္းပသည့္ ျပည္လံုးကြၽတ္ ကြန္ဂရက္အသင္း ညီလာခံသို႔တက္ေရာက္၏။ ပါဠိ၊ သကၠတ၊ ဘဂၤါလီ၊ နာဂရီ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို ႏွစ္ဝါ တိုင္တိုင္အိႏိၵယျပည္ ကာလကတၱားၿမိဳ႕တြင္ သင္ယူသည္။ အိႏိၵယ၊ စစ္တေကာင္းမွတစ္ဆင့္ရခိုင္ျပည္သို႔ လွည့္လည္ တရားေဟာရင္း ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လည္ၾကြေရာက္သည္။

ဦးဝိစာရသည္ သံဃသာမဂီၢ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီးမွ ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးထားသည့္ ႏိုင္ငံေရးဓမၼကထိက သံဃာတစ္ပါး ျဖစ္သျဖင့္ ျပည္ထဲေရးဌာန လက္ေအာက္ရွိ ပုလိပ္တို႔က အေရးပါေသာ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ဟု သတ္မွတ္၍ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရး(လူဆိုး)စာရင္းဝင္ နံပါတ္ ၄၄ တြင္ မွတ္တမ္းတင္ ခံခဲ့ရသည္။

၁၂၈၈ ခု သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ (၂၂-၁ဝ-၂၆) ေန႔တြင္ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕နယ္သာရေဝါတိုက္၊ မေနာ္ေညာင္ကုန္းရြာတြင္ တိုက္နယ္ ဝံသာႏု အစည္းအေဝး က်င္းပသည္။ထိုအစည္းအေဝးသို႔ ဦးဝိစာရအား တရားေဟာ ရန္ ႀကိဳတင္ ဖိတ္ၾကားထားသည္။ ယင္းအခါသာယာဝတီ ဒိစႀတိတ္ အေရးပိုင္က အိႏိၵယရာဇသတ္ ပုဒ္မ ၁၄၄ အရသာယာဝတီစီရင္စုနယ္ေျမအတြင္း သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၁ ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလကုန္အထိ'လူစုလူေဝး ျပဳ ျခင္း၊ အစည္းအေဝး က်င္းပျခင္း လံုးဝမလုပ္ရ' ဟု အမိန္႔ ထုတ္
တားျမစ္သည္။ဦးဝိစာရသည္ သာရေဝါတိုက္နယ္ မေနာ္ေညာင္ကုန္း ရြာ၊ အင္းရြာတိုက္နယ္၊ထေနာင္းကုန္းေက်းရြာ၊ မက်ည္းကုန္းရြာႏွင့္ သီတင္းကြၽတ္လဆုတ္ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္
ေရငံႀကီးရြာ မ်ားသို႔ လွည့္လည္ တရားေဟာၿပီး အျပန္ အုတ္ဖိုတရားပဲြသို႔ သြားရန္ကားေစာင့္ေနစဥ္ ပုလိပ္တို႔က ပုဒ္မ ၁၈၈ အာဏာ ဖီဆန္မႈႏွင့္ဖမ္းကာသာယာဝတီအက်ဥ္းေထာင္သို႔ ပို႔လိုက္သည္။ ထိုမွ သာယာဝတီ ဒိစႀတိတ္၊ တဲြဖက္အထူးအာဏာရ ရာဇဝတ္တရားသူႀကီး႐ံုးတြင္ စစ္ေဆး၍ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ ေၾကာင္းထင္ရွားသည္ဟုဆိုကာ အိႏိၵယ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၁၈၈ အရ ၁၂၈၈ ခု တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္
၂ ရက္ (၂၂-၁၁-၂၆) ေန႔တြင္ ေထာင္ ၂ လ ခ်ကာ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးသို႔ေျပာင္းေရႊ႕အက်ဥ္းခ်ထားသည္။ အရွင္ဦးဝိစာရ၏ ပထမ အႀကိမ္ ေထာင္ခ်ခံရျခင္းျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္ေထာင္မွ မလႊတ္မီ တစ္ရက္အလို ၂ဝ-၁-၂၇ ေန႔တြင္ သာယာဝတီေထာင္သို႔ပုလိပ္အေစာင့္ျဖင့္ ျပန္ပို႔ကာ ၂၁-၁-၂၇ ရက္ နံနက္ပိုင္းတြင္ျပန္လႊတ္ေပးေသာ္လည္း ေထာင္ဘူးဝ၌ပင္ ပုလိပ္တို႔က သာယာဝတီ အေရးပိုင္၏ ဝရမ္း အရ၊ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၁၂၄(က) ျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ဖမ္းဆီး ကာ သာယာဝတီေထာင္အခ်ဳပ္သို႔ျပန္ပို႔ထားလိုက္သည္။ ဒုတိယေျမာက္အဖမ္းခံရသည့္ အမႈေၾကာင္းမွာ ထေနာင္းကုန္းေက်းရြာ တရားပဲြ၊ မက်ည္းကုန္းရြာ(အင္းဝ) တရားပဲြတုိ႔၌ အရွင္ဦးဝိစာရ၏ေဟာေျပာခ်က္မ်ားသည္ အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစသည္ဟူေသာ စဲြခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

သာယာဝတီေထာင္ႀကီးခ်ဳပ္၌ေနစဥ္ ဦးဝိစာရက ၁၂၈၈ ခု ျပာသိုလဆုတ္ ၁၅ ရက္ လကြယ္ေန႔ဥပုသ္ေန႔တြင္ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ႏွင့္အညီ သိမ္တစ္ခုခုသို႔ ၾကြေရာက္ဥပုသ္ျပဳ ခြင့္စီစဥ္ေပးရန္ အေရးပိုင္ထံ စာေရးေပးပို႔သည္။ အေရးပိုင္က အက်ဥ္းေထာင္ဥပေဒအရမည္သည့္တရားခံကိုမွ် ဥပုသ္ ျပဳခြင့္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုသျဖင့္ ဦးဝိစာရကအစာ အငတ္ခံ ဆႏၵျပအေရးဆိုခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၄-၂-၂၇ ရက္ေန႔တြင္ သာယာဝတီအထူးရာဇဝတ္တရားသူႀကီး ႐ံုး တြင္ အမႈခ်ိန္းရွိေသာ္လည္း ႐ံုးမထုတ္ေတာ့ေပ။အစာငတ္ခံဆႏၵျပ၍ ၄ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ မ်က္ႏွာျဖဴ အေရးပိုင္ကေထာင္တြင္းသို႔လာၿပီး- ''ဘုန္းႀကီး၊  ခင္ဗ်ား ဘာျပဳလို႔ ထမင္းမစားသလဲ၊ခင္ဗ်ားပါးစပ္နဲ႔ ထမင္း ေကာင္း ေကာင္းမစားခ်င္ဘူးလား။ ႏွာေခါင္းနဲ႔စားခ်င္သလား၊ ဖင္(စအို)နဲ႔ စားခ်င္သလား။ အခု ဗိုက္ထဲကို ႏြားႏို႔ သြင္းေပးရမယ္။ ဘုန္းႀကီး အမ်ားႀကီး ဒုကၡေရာက္သြားမယ္'' ဟု ေျပာေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္က-''မင္းတို႔ လက္ထဲမွာ၊ မင္းတို႔ ႀကိဳက္သလို ဒုကၡေပး႐ံုမက ခုခ်က္ခ်င္း ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္ခ်င္ ပစ္သတ္လိုက္ၾကေပါ့'' ဟု ဆိုသျဖင့္ ထုိေန႔ ညေန ၆ နာရီခန္႔တြင္ဆရာေတာ္အား ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးသို႔႔ ညခ်င္းေခၚယူ ေျပာင္းေရႊ႕၏။ ဆရာေတာ္ကလည္းတစ္ဆက္တည္း ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးဘဲေနခဲ့ရာ ရက္ေပါင္း ၄ဝ ေျမာက္ ေန႔တြင္မွေထာင္အာဏာပိုင္တို႔က ဥပုသ္ျပဳခြင့္ကို အေလွ်ာ့ ေပးသျဖင့္ ဆြမ္းျပန္စားခဲ့သည္။

ဦးဝိစာရအား ပုဒ္မ ၁၂၄(က)အရ စဲြဆိုေသာ အမႈ မ်ားမွာ သာယာဝတီစီရင္စုအတြင္းေဟာေျပာခဲ့ျခင္း ျဖစ္၍ ထံုးစံအရ သာယာဝတီ႐ံုးတြင္သာ စစ္ေဆးရမည့္အစားဟိုက္ကုတ္တရားလႊတ္ေတာ္မွ အင္းစိန္စီရင္စု တဲြဖက္ ရာဇဝတ္တရားသူႀကီး႐ံုးသို႔လႊဲေျပာင္းစစ္ေဆးေစရမည္ဟူ ေသာအမိန္႔ကို ေထာင္တြင္းသို႔ လာေရာက္ဖတ္ျပ၏။ ဦးဝိစာရက ၂၈-၄-၂၇ ေန႔တြင္ ႐ံုးေျပာင္းစစ္ေဆးျခင္းကို သေဘာ မတူေၾကာင္း၊ သာသာဝတီ႐ံုးတြင္သာ စစ္ေဆးသင့္ေၾကာင္း ဟိုက္ကုတ္သို႔ စာျပန္တင္ေသာ္လည္း လက္မခံခဲ့ေပ။အျပစ္ေပးခံရၿပီး ေထာင္က်အက်ဥ္းသမားအျဖစ္  ႐ံုးမွ ေခၚယူလာ၍ရန္ကုန္ေထာင္အတြင္းေရာက္လွ်င္ ဘူးဝ၌ပင္ ဦးဝိစာရအား သကၤန္းကိုခြၽတ္၍ေထာင္ဝတ္နံငယ္ပိုင္း လဲလွယ္ရမည္ဟု အာဏာပိုင္တို႔က အတင္းအက်ပ္ေစခိုင္းခဲ့သည္။
ဦးဝိစာရက လက္မခံ။ ျပန္လည္ေျပာဆိုျခင္း မျပဳဘဲ ဘာဝနာပြားမ်ားလ်က္ ေနေတာ္မူသည္။

ထိုအခါ ရာဇဝတ္အက်ဥ္း သမားမ်ား၊ ေထာင္အမႈထမ္းဝါဒါမ်ားအား သကၤန္းကို ဆဲြခြၽတ္လဲလွယ္ရန္ ခိုင္းေစေသာ္လည္း ဝတ္ေက်တန္းေက်သာ ျပဳလုပ္ၾကသျဖင့္ ေထာင္မွဴးမ်ားကဆဲဆို႐ိုက္ႏွက္၍ မ်က္ႏွာျဖဴ ေထာင္အရာရွိ ၃ ဦးကိုယ္တိုင္ အတင္းအဓမၼ ဝင္ေရာက္ဆဲြခြၽတ္ၾကၿပီး ေထာင္ဝတ္ကိုဝတ္ေစရာ ဦးဝိစာရက သကၤန္းမွတစ္ပါး မည္သည့္အဝတ္ကိုမွမဝတ္ႏိုင္ဟုဆိုသျဖင့္ ေထာင္အမႈထမ္းမ်ားက ဝိုင္းဝန္း ခ်ီမ,သယ္ယူေစ၍ တိုက္ပိတ္ ကာသီးသန္႔ အုတ္တိုက္ခန္း တစ္ခုအတြင္းသို႔ အဝတ္မပါဘဲ သြင္းထားလိုက္ၾကသည္။

ထိုအခါ ဦးဝိစာရအရွင္၏ စိတ္တြင္ 'တိုင္းတစ္ပါး သား မိစၧာအစိုးရသည္ ေထာင္အပ၌အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေရး ဥပေဒမ်ားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားမ့ဲဖမ္းဆီး အျပစ္ေပး႐ံုမက၊ ေထာင္အတြင္း၌လည္း ေထာင္စည္းကမ္းအရဆိုကာ ျမတ္စြာဘုရားခြင့္ျပဳသတ္မွတ္ ေပးအပ္ထားေသာ ဝတ္႐ံုသကၤန္းကို အတင္းအဓမၼ ခြၽတ္၍ေစာ္ကားခံရေသာေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ႀကီး မၾကာမီ ပ်က္စီးရေခ်ေတာ့မည္။ ေထာင္အတြင္းသကၤန္းဝတ္႐ံုခြင့္ မရသမွ် ကာလပတ္လံုး မည္သို႔ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ပါေစ၊ခႏၲီပါရမီကို ေဆာက္တည္၍ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္း လံုးဝမျပဳဘဲ အသက္ေသသည့္အထိအားလံုးေသာ ေထာင္တြင္းေရာက္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သာသနာ့အက်ဳိးကို ေရွး႐ႈ၍အစာငတ္ခံရန္ အဓိ႒ာန္ျပဳေတာ့အံ့ဟု စိတ္ကူးၾကံစည္ခဲ့သည္။

၁၂၈၉ ခု ကဆုန္လဆန္း ၈ ရက္ေန႔ ၈-၅-၂၇ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔မွစ၍ ဦးဝိစာရသည္ဒုတိယအႀကိမ္ အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့သည္။ ၃ ရက္ခန္႔အၾကာတြင္ မ်က္ႏွာျဖဴေထာင္ပိုင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္ေထာင္အတြင္း လာ၍ အလြန္တရာ႐ိုင္းစိုင္းေမာက္မာေသာ အသံုးအႏႈန္းတို႔ျဖင့္ ေျပာဆို ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့သည္။သို႔ျဖင့္ ဥပုသ္ ႏွစ္ပတ္ၾကာသည္အထိ သကၤန္းကို ဝတ္ခြင့္မေပးဘဲ အဓမၼဝိုင္းဝန္းခ်ဳပ္ေႏွာင္၍ ႏွာေခါင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ အစာႏွင့္ ဂလူးကို႔စ္ကို တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္မွ် သြင္းျခင္း၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္၍ စအိုေပါက္မွ ပိုက္လံုးျဖင့္ဝမ္းခ်ဴျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ေနရာ ရက္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ အေရာက္တြင္ အိပ္ရာေပၚလဲလ်က္ စကား လံုးဝမေျပာႏိုင္။ သတိေမ့ေျမာသည့္ အေျခအေန ေရာက္မွ ေထာင္ေဆး႐ံုသို႔ပို႔၍ ကုသေပးခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ ရက္,လၾကာရွည္စြာ ႀကိဳးတိုက္တြင္းတြင္လည္းေကာင္း၊ေထာင္ေဆး႐ံုတြင္လည္းေကာင္း၊ ကဆုန္လမွ တန္ေဆာင္မုန္းလတိုင္ေအာင္ ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါဒုကၡခံေနခဲ့ရသည္။

၁၂၈၉ ခု နတ္ေတာ္လဆန္း ၇ ရက္ေန႔တြင္ ဦးဝိစာရအား လံုးဝ မလႈပ္ႏိုင္၊စကားမေျပာႏိုင္သည့္ အေျခအေနမွာပင္ ထမ္းစင္ျဖင့္သယ္၍ ကားျဖင့္ တံတားကေလးအ႐ူးေထာင္သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဦးဝိစာရအားသံခုတင္တစ္လံုးေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္၍ ေျခေရာ လက္ပါ ႀကိဳးျဖင့္ တုပ္ေႏွာင္ၿပီး႐ိုက္ႏွက္ျခင္း၊ ႏွာေခါင္းေပါက္၊ မ်က္လံုးေပါက္ထဲသို႔ ေရေလာင္းျခင္း၊မ်က္ႏွာျဖဴ သူနာျပဳ ဆရာမႏွင့္ ကျပားမတခ်ဳိ႕က မၾကားဝံ့ မနာသာ ျပက္ရယ္ျပဳ ထိပါးေစာ္ကားၾကျခင္း၊ အခန္းတစ္ခန္းထဲတြင္ အ႐ူးမ်ားႏွင့္အတူ ထားခဲ့ရာ ဆဲဆို၊႐ိုက္ႏွက္၊ ကန္ေက်ာက္ခံရျခင္း၊ မစင္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ကို သုတ္လိမ္းျခင္း စသည့္
အမ်ဳိးမ်ုိးေသာ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ားကို ခံခဲ့ရေသာ္လည္း ဦးဝိစာရသည္ခႏီၲပါရမီကို သတိျဖင့္ ေဆာက္တည္၍ ေမတၱာဘာဝနာကိုသာ ပြားမ်ားေနခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက၁၂၈၉ ခု နတ္ေတာ္လျပည့္ေန႔ နံနက္ ၆ နာရီခန္႔တြင္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဦးဝိစာရအားဝတ္႐ံုသကၤန္းကို ျပန္လည္ေပးအပ္၍ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးသို႔ ျပန္လည္ပို႔ခဲ့သည္။

ထိုအခါတြင္မွ ဆြမ္းကို ျပန္လည္ဘုဥ္းေပးခဲ့ရာ အားအတန္ ျပည့္လာေသာတပို႔တဲြလျပည့္ေက်ာ္ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ေထာင္အရာရွိမ်ားက သကၤန္းကို တစ္ဖန္ခြၽတ္ျပန္သျဖင့္ ဆြမ္းမစားဘဲ ထပ္မံ ေနခဲ့ရသည္။ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ ဥယ်ာဥ္တိုက္၊ တံြေတးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးေကတုသည္ ဟသၤာတေထာင္မွ
ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနေသာ ဦးဝိစာရ ကိုယ္ေတာ္အားမေတြ႕သျဖင့္ စံုစမ္းရာ ရန္ကုန္ေထာင္တြင္ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ၉ လ အျပစ္ခံေနရေၾကာင္းသိရသည့္အတြက္ ၁၂၈၉ ခု ျပာသိုလဆုတ္ ၂ ရက္၊ တနဂၤေႏြ ေန႔ ၁၁ နာရီတြင္ ေထာင္ဝင္စာေတြ႕ခဲ့သည္။ ထိုအခါတြင္မွ ရန္ကုန္ေထာင္တြင္း၌ ဦးကြာဖိႏၵာဓိပတိ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ဦးအာသဘ ကိုယ္ေတာ္မ်ားလည္း အစာငတ္ခံေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ အ႐ူးေထာင္၌ရွိစဥ္ ရန္ကုန္ေထာင္မွ ဦးဝါသဝ ကိုယ္ေတာ္ကို အ႐ူးေထာင္သို႔ ေခၚယူလာၿပီးဦးဝိစာရ၏ ေရွ႕တြင္ပင္ ႐ိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္ျပသည္ကို ျမင္ခဲ့ရေၾကာင္း သိရွိ၍ ၁၂၈၉ခုႏွစ္ တေပါင္းလတြင္ မင္းဘူးၿမိဳ႕ ၌ က်င္းပမည့္ သတၱမအႀကိမ္ေျမာက္သံဃာ့အစည္းအေဝးတြင္ ေထာင္တြင္းေရာက္ သံဃာေတာ္မ်ား အေရးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားေတာ္မူပါရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။

၁၂၈၉ ခုႏွစ္ တေပါင္းလအတြင္း မင္းဘူးၿမိဳ႕၌ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဂ်ီစီဘီေအအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ အစည္းအေဝးႏွင့္ တဲြဖက္ က်င္းပခဲ့ေသာသတၱမအႀကိမ္ေျမာက္ သံဃသာမဂီၢ အစည္း အေဝးတြင္ ရန္ကုန္ေထာင္အတြင္း ရဟန္းေတာ္မ်ားရသင့္ရထိုက္သည့္ အခြင့္အေရးအတြက္ ေတာင္းဆို တိုက္ပဲြဝင္ေနၾကသည့္သံဃာေတာ္အားလံုး၏ အေရးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကိုတညီတညြတ္တည္း ဆံုးျဖတ္ျပ႒ာန္းကာ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာေထာင္တြင္း အေရးအခင္းမ်ားကို တိုးတက္ အေရးဆို တိုက္ပဲြဝင္ရန္လံႈ႕ေဆာ္ဖန္တီးေပးႏိုင္သည္။ ေထာင္တြင္းတိုက္ပဲြ ျပင္းထန္မႈေၾကာင့္ ၁၂၈၉ ခုတေပါင္းလဆန္း ၆ ရက္ေန႔ နံနက္ ၇ နာရီအခ်ိန္တြင္ ဦးဝိစာရအား သကၤန္းကိုျပန္လည္ေပးအပ္၍ ေန႔လယ္ ၁ နာရီခန္႔တြင္ ေထာင္မွဴးတစ္ဦးႏွင့္ ဝါဒါတခ်ဳိ႕ကေထာင္ဘူးသို႔ တဲြယူ ေခၚေဆာင္ၾက၏။ အျပင္မွ ေရာက္လာသည့္ မ်က္ႏွာျဖဴရာဇဝတ္ဝန္ႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ ျမန္မာပုလိပ္ အရာရွိတစ္စုတို႔က ဦးဝိစာရအား ကားျဖင့္လသာလမ္း၊ ပုလိပ္ဌာနသို႔ လည္းေကာင္း၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ သေဘၤာဆိပ္သိ႔ု ေခၚယူသြားၿပီးကာလကတၱားသို႔ ထြက္မည့္ သေဘၤာေပၚတြင္ အေစာင့္ႏွင့္တကြ အိႏိၵယအက်ဥ္းေထာင္ သို႔ကိဳတင္အသိမေပးဘဲ  ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္သည္။ ကာလကတၱားဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာ္အိႏိၵယပုလိပ္အဖဲြ႕မွ လာေရာက္ ေစာင့္ႀကိဳကာ ဆိပ္ကမ္းမွကားျဖင့္ ကာလကတၱားေထာင္သို႔ ေခၚသြားၿပီး ထိုမွတစ္ဆင့္ ပုလိပ္ဌာနတစ္ခုသို႔ ပို႔သည္။ လက္ထိတ္ခတ္ရန္ျပင္ဆင္သျဖင့္ ဦးဝိစာရက- လက္ထိတ္ခတ္ မခံ၊ ၾကမ္းေပၚသို႔လွဲအိပ္ကာ- ''ငါ့ကို
လက္ထိတ္မခတ္ၾကနဲ႔၊ ဒီေနရာမွာ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခ်င္ ပစ္သတ္ လိုက္ၾက'' ဟုျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ရာ လက္ထိတ္ မခတ္၊ ႀကိဳးလည္းမခ်ည္ဘဲ လက္နက္ကိုင္အေစာင့္အေရွာက္မ်ားႏွင့္ ေမဒီနီေထာင္သို႔ ပို႔လုိက္ၾကသည္။

ေမဒနီေထာင္ဘူးဝတြင္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး ေထာင္ပိုင္ႀကီးက သကၤန္းကို ခြၽတ္၍ေထာင္ဝတ္ျဖဴ (နံငယ္ပိုင္း) ကို အဝတ္ခိုင္းျပန္သည္။ ထိုအခါ ဦးဝိစာရက- ''ငါသည္ဆနာရာဆီေခၚ ရဟန္းျဖစ္သည္။ သကၤန္းကိုလည္း မခြၽတ္ႏိုင္၊ ေထာင္ဝတ္ကိုလည္းမဝတ္ႏိုင္'' ဟု ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ဦးဝိစာရ၏အေၾကာင္းျပခ်က္မွာ အိႏိၵယအက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ ဆစ္လူမ်ဳိး အက်ဥ္းသမားမ်ားသည္ ဆံပင္ မုတ္ဆိတ္ကိုမရိတ္ၾကေခ်။ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္တို႔သည္လည္း  ၎တို႔ ေခါင္း ေပၚမွ ဆံဦးစြန္းမ်ားကိုမရိတ္ၾကရ။ ဆစ္ႏွင့္ ဟိႏၵဴတို႔အတြက္ ဆံမုတ္ဆိတ္၊ ဦးစြန္းသည္ 'ဇာတ္'ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းတို႔အဖို႔ 'သကၤန္း'သည္ 'ဇာတ္' ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္သကၤန္းကိုမခြၽတ္ႏိုင္ဟု ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမဒီနီေထာင္ အတြင္းသကၤန္းဝတ္႐ံုခြင့္ရ၍ အလုပ္ မလုပ္ရေသာ္လည္း အုတ္သမံတလင္းေပၚတြင္သာ အိပ္ရသျဖင့္ဦးဝိစာရက ခုတင္ႏွင့္ ျခင္ေထာင္ ေတာင္းဆိုသည္။ ျငင္းခံုၿပီးမွ ျခင္ေထာင္ ရရွိ၏။ခုတင္ကား မရေသး။ ရက္အတန္ၾကာေသာ္ ေက်ာႏွင့္ တင္ပါးတြင္ အနာမ်ားေပါက္လာသည္။ေက်ာေတာင့္ ခါး ကိုက္ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ ျဖစ္သျဖင့္ ခုတင္ စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။
၁၂၉ဝ ခု တေပါင္းလဆန္း ၇ ရက္ (၁၄-၂-၂၉) ရက္ေန႔တြင္ ေမဒီနီေထာင္မွကာလကတၱားသို႔ေခၚလာၿပီး ပထမ (လာလဗ ဂ်ားရ) ပုလိပ္ဌာနသို႔ လည္းေကာင္း၊ ထိုမွတစ္ဖန္(အလီပူရ) ပုလိပ္ဌာနသို႔လည္းေကာင္း၊ တတိယည ၁ဝ နာရီခန္႔ အခ်ိန္တြင္ (ဘလိဂန္ဂ်)ပုလိပ္ဌာနသို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ကာလကတၱားမွ ပုလိပ္အေစာင့္ ၃ဦးႏွင့္ သေဘၤာျဖင့္ ရန္ကုန္ေထာင္သို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္၏။တေပါင္းလဆန္း ၁၁ ရက္ (၁၈-၂-၂၉) ေန႔တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္။ ေက်ာက္ခဲ၊ သဲပါေသာဆန္လံုးတီးကို စားေစ၏။ ''ဤဆြမ္းကို မစား၊ ေပါင္မုန္႔၊ ေထာပတ္၊ ႏို႔ႏွင့္ငွက္ေပ်ာသီးကို ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ အိႏိၵယေထာင္တြင္ စီစဥ္ေပးသည့္ ဆန္ျဖဴထမင္း၊ပဲဟင္း၊ ခ်ဥ္ဟင္း၊ လက္သုပ္ တစ္ခြက္ႏွင့္ ဆိတ္သားႏွပ္တို႔ စီစဥ္ေပးမွသာဆြမ္းစားမည္' ဆိုၿပီး ထိုဆြမ္းတစ္နပ္ အငတ္ခံျပန္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွ
ဦးကြာပိႏၵာဓိပတိ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ စီစဥ္ေသာ ဆန္ျဖဴဆြမ္း ကို ဘုဥ္းေပးရ၏။ ၁၂၉ဝ ခုတေပါင္းလဆုတ္ ၆ ရက္ (၂၈-၂-၂၉) နံနက္ ၅ နာရီ ၁၅ မိနစ္တြင္ ရန္ကုန္ေထာင္မွ လႊတ္၍ပုလိပ္၊ စံုေထာက္၊ ရာဇဝတ္အုပ္ သံုးေယာက္က ဦးဝိစာရအား သိမ္ႀကီးေစ်းသို႔ေျခက်င္ေခၚေဆာင္ၿပီး ထိုမွ ကားျဖင့္ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ ဥယ်ာဥ္တိုက္၊တံြေတးေက်ာင္းသို႔ ပို႔သည္။

ဟံသာဝတီစီရင္စု သံုးခြ ရဲဌာနအပိုင္၊ ဖ႐ံုကန္ရြာ တြင္ ဟံသာဝတီစီရင္စုလံုးဆိုင္ရာ (ဝံသာႏု) ျမန္မာအသင္း ခ်ဳပ္ႀကီး၏ ႏွစ္ပတ္လည္ အစည္းအေဝးႏွင့္ပရိယတိၱစာျပန္ပဲြ ပူးတဲြ၍ ၁၂၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၆ ရက္ (၁၅-၃-၂၉)မွစ၍ က်င္းပသည္။ ၎ပဲြသို႔ (၂၈-၂-၂၉) ေန႔တြင္ အက်ဥ္းေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ
ဦးဝိစာရ တက္ေရာက္သည္။ ဦးဝိစာရ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနမွာ မေကာင္းေသး။ ရက္အတန္ၾကာအနားယူ ေဆးကုရန္ လိုအပ္ ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ဖ႐ံုကန္အစည္းအေဝးသို႔ ဦးဝိစာရသည္
ရွင္အရိယ၊ ဦးေကတု၊ အာလံဦးလာဘ၊ ဦးအာသဘ၊ ေရနံ ေခ်ာင္း ဦးေတဇဝႏၲ၊ ေက်ာက္တန္းဦးေကသရ၊ မႏၲေလး ဦးေသာဘဏ စသည့္ ကိုယ္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူ သမၼတ ဥကၠ႒ ဦးစိုးသိန္း၊ဗဟိုအမႈေဆာင္လူႀကီး စီပီဦးခင္ေမာင္ (G.C.B.A) တို႔ပါ ၾကြေရာက္အားေပးသည္။

ဦးဝိစာရက- 'သာသနာ့ ဒါယကာ ျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထက္က ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔အေပၚမည္သည့္အခါမွ် ဥပေဒ၊ အမိန္႔၊ အာဏာတို႔ႏွင့္ စီမံ အုပ္ခ်ဳပ္သည္ဟုမၾကားဖူးေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ မိစၧာအစိုးရ လက္ထက္တြင္ ဦးပၪၥင္းကိုယ္တိုင္မတရားဥပေဒမ်ားျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံရ၍ ေထာင္အတြင္း မခ်ိမဆံ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရေၾကာင္း (ေထာင္တြင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အက်ယ္တဝင့္ ေဟာသည္။)အဂၤလိပ္ မ်က္ႏွာျဖဴ လက္ပါး ေစတို႔က သံဃာတို႔အေပၚ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ 'ေမာင္မင္းသိေစရမည္' ဆုိသည့္ မင္းဆင့္ အမိန္႔စာေပးျခင္း၊ ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ေစာ္ကားျခင္းကို ျပဳေနၾကေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္အရ တရားမဲ့ေသာမင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔၏ အေၾကာင့္အက်မ်ားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည္ကို ျမင္ရ၊ ၾကားရ၊ေတြ႕ရေသာ ရဟန္း ရွင္ လူ ျပည္သူအေပါင္းမွာ အလြန္႔အလြန္ နာၾကည္းေနၾကေၾကာင္း။

ဤသို႔ေသာ မတရားသည့္ အမိန္႔၊ အာဏာ၊ ဥပေဒတို႔ျဖင့္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းေနမႈမ်ားကိုမရပ္တန္႔ဘဲ ဆက္လက္ က်ဴးလြန္ေစာ္ကားေနမည္ ဆုိပါက ဦးပၪၥင္းတို႔ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားသားေတာ္ မ်ား ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ျမတ္စြာဘုရားထားေတာ္မူ ခဲ့သည့္ ဥပေဒ စည္းကမ္း၊ ဝိနည္း ပညတ္ခ်က္ကိုသာ လိုက္နာ႐ိုေသႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဝိနည္း ပညတ္ေတာ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ ေသာ မိစၧာအစိုးရ၏အမိန္႔၊ ဥပေဒ မွန္သမွ်ကို မည္သည့္ နည္းႏွင့္မွ် လိုက္နာလိမ့္မည္မဟုတ္ဘဲ၊ပါတိေမာကၡံ ဝိေသာ ေစေႏၲာ သေဗၺဝ ဇီဝိတံ ဇေဟ- စေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဒသနာ ေတာ္ႏွင့္အညီ အသက္ကိုသာ အေသခံသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းျမန္မာျပည္ သမၼာသမၺဳဒၶ သာသနာေတာ္လုံးဆိုင္ရာ မဟာသံဃသာမဂီၢ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီး၏အ႒မအႀကိမ္ေျမာက္ သံဃအစည္းအေဝးကို ၁၂၉ဝ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၁၃ ရက္(၂၂-၃-၂၉) ေန႔တြင္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕၊ ထီးလိႈင္ရွင္ ေစတီေတာ္အနီး မဂၤလာမ႑ပ္၌က်င္းပသည္။ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ ဦးစီးနာယက ေၾကးသီးကုန္းဆရာေတာ္က သဘာပတိအျဖစ္ေဆာင္ရြက္၏။ ယင္းအစည္းအေဝးတြင္ ဦးဝိစာရသည္ အေရးႀကီးေသာ ေအာက္ပါဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်မွတ္ရန္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့သည္။ 'ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ႀကီးကိုထိခိုက္နစ္နာ ပ်က္ျပားေအာင္ အသင္းအဖဲြ႕မ်ားက အက္ဥပေဒ ေရးဆဲြ ျပဳလုပ္၊ျပ႒ာန္းျခင္းကို မည္သည့္အခါမွ သေဘာမတူ၊ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း' ၎အဆိုကိုရမည္းသင္း ၿမိဳ႕နယ္၊ သံဃအဖဲြ႕ ကိုယ္စားလွယ္ အရွင္သူျမတ္က ေလွ်ာက္ထားတင္သြင္း၍ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရက အေလး အနက္ ေထာက္ခံ မိန္႔ၾကားၿပီး အမ်ားသေဘာတူ တညီတညြတ္ တည္းျပ႒ာန္းခဲ့ၾကသည္။

ဦးစိုးသိမ္း (G.C.B.A) ၏ ၁၆ ႀကိမ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ ေတာင္ငူကြန္ဖရင့္ကို၁၂၉ဝ ျပည့္၊ ေႏွာင္း တန္ခူးလျပည့္ေန႔ (၂၄-၃-၂၉) ေန႔လယ္ ၂ နာရီ အခ်ိန္တြင္ေတာင္ငူၿမိဳ႕၊ ထီးလိႈင္ေစတီအနီး က်င္းပခဲ့သည္။ ¤င္းကြန္ဖရင့္ တြင္ (၁)ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရ၊ (၂) ဦးဝိမလဗုဒိၶ၊ (၃) ဦးေကတု၊ (၄) ဦးဝိမလစာရ၊ (၅)ဦးÓဏိႏၵ၊ (၆) ဦးေဒဝိႏၵ၊ (၇) ဦးလာဘ၊ (၈) ဦးဓမၼာဘိသလ၊ (၉) ဦးနႏၵဝံသ၊ (၁ဝ)မယ္ဇလီကုန္းဆရာေတာ္၊ (၁၁) ဦးနာရဒ၊ (၁၂) သံုးေထာင္စံ ဦးေဃာသတို႔အားပင့္ဖိတ္ထားသည္။ ေထာင္ ျပန္ သံဃာေတာ္မ်ားထဲမွ ဦးဝိစာရ၊ ဦးဝိမလဗုဒိၶႏွင့္ဦးေကတု ကိုယ္ေတာ္ သံုးပါးက တရားေတာ္မ်ားကို မိန္႔ၾကားသည္။

၂၂-၃-၂၉ မွ ၂၇-၃-၂၉ ထိ ေတာင္ငူၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ အ႒မအႀကိမ္ေျမာက္သံဃအမႈေဆာင္ အစည္းအေဝးႏွင့္ ၁၆ ႀကိမ္ေျမာက္ ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဦးစိုးသိမ္း(G.C.B.A) ကြန္ဖရင့္မ်ား အၿပီးတြင္ ဦးဝိစာရ သည္ က်န္းမာေရး မေကာင္းသျဖင့္ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လည္ ၾကြေရာက္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ေထာင္တြင္းမွ ခံစားခဲ့ ရေသာဒဏ္၊ ေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ္လည္း အနား ယူ ေဆးဝါးကုသမႈ ယူရန္ အခ်ိန္ကုန္မခံဘဲအစားပ်က္၊ အအိပ္ပ်က္ ခံကာ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ က်န္းမာေရးထိခိုက္လာရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မဟတၱမဂႏီၵဂ်ီး ျမန္မာျပည္ လာစဥ္ အၾကံေပး
တိုက္တြန္း ခ်က္၊ အိႏိၵယအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္မွ ေဆးကုသေပးရန္ စီစဥ္ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ဦးဝိစာရသည့္၁၂၉၁ ခု တန္ခူးလဆုတ္ ၁၃ ရက္ ၆-၄-၂၉ စေနေန႔တြင္ ကာလကတၱားသို႔ ထြက္မည့္ (S.S.Elephant) သေဘၤာျဖင့္ အိႏိၵယသို႔ သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနခိုက္ ရန္ကုန္ပုလိပ္မင္းႀကီးႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ ပုလိပ္တို႔ တံြေတးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ကာ မၾကာမီကသံုးခြ၊ ဖ႐ံုကန္ရြာ တရားပဲြတြင္ အစိုးရ အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ ေဟာေျပာမႈႏွင့္အိႏိၵယ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၁၂၄(က)အရ ဝရမ္းျပ၍ တတိယအႀကိမ္ ဖမ္းဆီးျပန္သည္။

ဦးဝိစာရသည္ ၂၈-၂-၂၉ ေန႔တြင္ ေထာင္မွလြတ္၍ ၆-၄-၂၉ ရက္ေန႔ တြင္ျပန္လည္အဖမ္းခံရသျဖင့္ ေထာင္ျပင္တြင္ တစ္လႏွင့္ ၅ ရက္သာ ေနခြင့္ရသည္။၆-၄-၂၉ ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ေထာင္သို႔ ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း ဦးဝိစာရသည္ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားထံသို႔ လည္းေကာင္း၊ ရန္ကုန္အေရးပိုင္ထံသို႔ လည္းေကာင္း၊ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ထိုက္တန္သည့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမား မ်ားအတြက္သတ္မွတ္ထားေသာ 'အထူးတန္း'တြင္ အမႈ စစ္ေဆးေနစဥ္ ကာလအတြင္း ထားရွိရန္ စာေရးေတာင္းဆို ခဲ့ေသာ္လည္း အေၾကာင္းျပန္ၾကားျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင္ဘုရင္ခံထံသို႔ တိုက္႐ိုက္ စာေရး၍ (၁) သိကၡာက်သည္ မဟုတ္ေသာ ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးခံရသည့္ ရဟန္းေတာ္ မ်ားအား သကၤန္းဝတ္႐ံုခြင့္ေပးရန္ (၂)ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီ ေထာင္တြင္းေရာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တစ္လလွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္ဥပုသ္ေန႔တိုင္း ဥပုသ္ျပဳခြင့္ေပးရန္၊ (၃) ႏိုင္ငံေရး ကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍အေရးယူခံရေသာ ေထာင္တြင္း ေရာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဘာသာေရး ထံုးစံအရ ပစၥည္းေလးပါး မွ်တ၍ ထိုက္တန္ေသာ သီတင္းသံုး ေနထိုင္မႈ အတြက္ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္စီစဥ္ေပးရန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ေသာ္လည္း မည္သို႔မွ် အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ျခင္း မရွိခဲ့ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ဦးဝိစာရသည္ ေထာင္တြင္းေရာက္ အျပစ္ေပးဆဲ အျပစ္ေပးၿပီး သံဃာေတာ္မ်ားအားလံုး၏ ေထာင္အခြင့္အေရးမ်ားကို အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုဦးမွ ထိေရာက္မည္ဟုယူဆခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးဝိစာရသည္  ၁၂၉၁ ခု ကဆုန္လဆန္း ၂ ရက္ ၆-၄-၂၉ မွ စ၍ဆြမ္း ဘုဥ္းမေပးဘဲ ဆႏၵျပ၊ အေရးဆို တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့သည္။ ရက္သတၱပတ္မွ် ၾကာသည့္အခါယခင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သလို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ၍ ႏွာေခါင္းမွတစ္ဆင့္ အစာ၊ ကစီရည္ႏွင့္ဂလူးကို႔စ္မ်ား သြင္းျခင္း၊ ရက္ျခား ဝမ္းခ်ဴျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့၏။ ရက္ၾကာေသာ္ဦးဝိစာရသည္ ေဝဒနာ အျပင္းအထန္ ခံစားရ၍ အိပ္ရာေပၚလဲလ်က္ စကားကို ေလသံမွ်သာေျပာဆိုႏိုင္ ေတာ့သည္။

၁၂၉၁ ခု ပထမ ဝါဆိုလဆန္း ၈ ရက္ ၂၆-၈-၂၉ ေန႔ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသည့္ ၈၃ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ဟံသာဝတီ စက္ရွင္တရားသူႀကီးက ရန္ကုန္ ေထာင္တြင္း၌ အိပ္ရာထဲလဲလ်က္ စကား မေျပာဆိုႏိုင္ေတာ့ေသာ ဂီလာန ပုဂိၢဳလ္ ဦးဝိစာရအားစစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္း မျပဳဘဲ 'ေထာင္ ဒဏ္ ၆ ႏွစ္' က်ခံရန္ စီရင္ခ်က္တစ္ေစာင္ဖတ္ၾကား၍ အျပစ္ဒဏ္ရၿပီး အက်ဥ္းသားတစ္ဦးအျဖစ္ ဝတ္႐ံုထားေသာ သကၤန္းေတာ္ကိုခြၽတ္ယူသြားခဲ့သည္။

ရန္ကုန္ေထာင္တြင္း ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရ အစာငတ္ ခံ ဆႏၵျပသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ဦးစိုးသိမ္း (G.C.B.A) မွအစ ခ႐ိုင္အသင္းခ်ဳပ္၊ ၿမိဳ႕နယ္အသင္းခ်ဳပ္၊တိုက္နယ္ႏွင့္ ေက်းရြာအသင္းမ်ား၊ သံဃသာမဂီၢအဖဲြ႕မ်ား၊ အျခား G.C.B.A မ်ားႏွင့္ဘာသာေရး အဖဲြ႕အစည္းမ်ားက တစ္ႏိုင္ငံလံုး အစည္းအေဝးမ်ား က်င္းပ၍ ဆံုးျဖတ္ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ သတင္းစာမ်ားကလည္း ျပစ္တင္ ေရးသားၾက၏။ အစိုးရထံ သို႔ လည္းေကာင္း၊သတင္းစာတိုက္မ်ားသို႔ လည္းေကာင္း ေန႔စဥ္ ေၾကးနန္းမ်ားႏွင့္ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ေပးပို႔ၾက၏။ သို႔ေသာ္ အစိုးရက တစ္စံုတစ္ရာ တံု႔ျပန္ ျခင္းမရွိဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားသည္။

ဦးဝိစာရႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေကာလာဟလ၊ သတင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္ေပၚေနသျဖင့္ ၁၂၉၁ ခုဝါေခါင္လဆန္း ၁၃ ရက္ ၁၇-၈-၂၉ ေန႔တြင္ ဝံသာႏု သတင္းစာတိုက္မွကိုယ္စားလွယ္တစ္စုသည္ ရန္ကုန္ေထာင္တြင္း ဝင္၍ ဦးဝိစာရ ၏ အေျခအေနမွန္ကိုၾကည့္႐ႈခဲ့ၾကသည္။ ဦးဝိစာရသည္ သီးသန္႔အခ်ဳပ္တိုက္ ေထာင္အခန္း အမွတ္ ၂ဝ ရွိခုတင္ေပၚ တြင္ အဝတ္မပါ၊ ၿငိမ္သက္စြာ ေမွးမွိတ္လ်က္ အ႐ိုးေပၚ အေရတငမိမိကိုယ္မိမိပင္ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့သည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ စကားသံကိုသဲ့သဲ့မွ် ၾကား ဟန္ႏွင့္ မ်က္လံုးကို အားယူ ဖြင့္ၾကည့္သည့္အခါတြင္မွဝံသာႏုသတင္းစာတိုက္မွ ဒကာမ်ား လာေရာက္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ ဦးဝိစာရကအားတင္း၍ 'သာသနာ ေတာ္အေရးအတြက္ ပါဋလိပုတ္ျပည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသက္စြန္႔လႊတ္ခဲ့ဖူးေသာ လမ္းစဥ္အတိုင္း ငါသည္လည္း အသက္စြန္႔လႊတ္ရန္ ျမတ္ေသာ အဓိ႒ာန္ပါရမီကို ျပည့္ ေျမာက္ေအာင္ ေဆာက္တည္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုအတိုင္း ဆိုလွ်င္ဥပုသ္ ႏွစ္ပတ္မွ်သာ ငါ့အသက္ႏွင့္ ခႏၶာတဲြလ်က္ တည္ရွိေနႏိုင္ေတာ့မည္။ သာသနာေတာ္၏မ်က္ႏွာကို ေထာက္ထား၍ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာအတြက္ ႀကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ၾကပါ'ဟု မွာၾကားခဲ့ေၾကာင္း ဝံသာႏု သတင္းစာတိုက္မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တိုင္းျပည္သို႔အသိ ေပး ေရးသားခဲ့ၾကသည္။

၁၉၂၉ ခု ၾသဂုတ္လတြင္ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေသာ ျမန္မာဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္(ဘတ္ဂ်က္)အစည္းအေဝးတြင္ ဦးဝိစာရသည္ ေထာင္တြင္း သကၤန္းဝတ္႐ံုခြင့္ႏွင့္ ဥပုသ္ျပဳခြင့္စေသာ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားက မရ၍ အစာ ငတ္ခံ ဆႏၵျပေနသည္မွာ ရက္ေပါင္း၁၂ဝ ေက်ာ္ ၾကာၿပီ ျဖစ္၍ စိုးရိမ္ရေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ အေရးေပၚ အစီအစဥ္တစ္ခုအျဖစ္ ထည့္သြင္းေပးရန္ ဥပေဒျပဳအမတ္ သာယာဝတီ ဦးပုက အဆိုတစ္ရပ္တင္သြင္းခဲ့သည္။ သိ႔ုေသာ္ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးပုက 'စည္းကမ္းႏွင့္မညီညြတ္ သည့္အျပင္ အေရးတႀကီး စဥ္းစားရမည့္ ကိစၥ မဟုတ္'ဟု အေၾကာင္းျပ ပယ္ခ်ခဲ့၏။၁၂၉၁ ခု ဝါေခါင္လဆုတ္ ၆ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ ၂၅-၈-၂၉ တြင္ ရန္ကုန္ ေရႊတိဂံုေစတီရင္ျပင္တြင္ ၿမိဳ႕လံုး ကြၽတ္ လူထုအစည္းအေဝး က်င္းပ၍ ဦးဝိစာရသည္ ေထာင္ တြင္းသကၤန္းဝတ္ခြင့္ႏွင့္ ဥပုသ္ျပဳခြင့္တို႔ကို အစိုးရက တင္းမာစြာလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားသျဖင့္ ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးဘဲ ေန သည္မွာ ရက္ေပါင္း ၁၄ဝ မွ် ရွိၿပီျဖစ္၍အသက္အႏၲရာယ္ စိုးရိမ္ဖြယ္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ရာ ၿဗိတိသွ် အစိုးရကအျမန္ဆံုး လိုက္ေလ်ာခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕လံုး ကြၽတ္ အစည္းအေဝးက တိုက္တြန္းေတာင္းဆိုသည္။
ယင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆာင္ရြက္ ရန္ (၁) အလယ္ေတာရ ဆရာေတာ္၊ (၂) ဗားကရာဆရာေတာ္၊ (၃) ရတနစႀကႍ ဆရာေတာ္၊(၄) သာဓုတိုက္ ဆရာေတာ္၊ (၅) ဝံသာႏု သတင္းစာတိုက္အုပ္ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္တို႔ပါဝင္ေသာ ေကာ္မတီတစ္ရပ္ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ တာဝန္ ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ေကာ္မတီသည္ထိုေန႔မွာပင္ ျမန္မာျပည္ ဘုရင္ခံအစိုးရ အဖဲြ႕ဝင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆာေဂ်ေအေမာင္ႀကီးထံသို႔ သြားေရာက္ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ က- ''ေနာက္ဆံုးရရွိေသာ ေထာင္ဆရာဝန္ႀကီး၏ အစီရင္ ခံစာအရ စိုးရိမ္ေလာက္သည့္ အေျခအေန မရွိေၾကာင္းသိရ ပါသည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ဦးဝိစာရ ကိုယ္ေတာ္ ပ်ံလြန္ ေတာ္မမူေစရပါ။တပည့္ေတာ္ တာဝန္ယူပါသည္ ဘုရား'' ဟု ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထား၍ ေက်နပ္ဖြယ္ အေျဖမရရွိဘဲ ေက်ာင္းသုိ႔ အသီးသီး ျပန္ၾကြခဲ့ရသည္။

ဆရာေတာ္ဦးဝိစာရ၏ အေျခအေန အလြန္ဆိုးဝါးေန ေၾကာင္း သိရွိသျဖင့္စီရင္စုတိုင္းဆိုင္ရာ အထူး သံဃအက်ဳိး ေဆာင္အဖဲြ႕ တာဝန္ခံ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ဥယ်ာဥ္တိုက္၊ တြံေတး ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးေကတု (အသင္းခ်ဳပ္၏ တိုက္အုပ္အာလံဦးလာဘႏွင့္အတူ ဦးစိုးသိမ္း (G.C.B.A) တို႔ ၁၂၉ဝ ခုႏွစ္ ဝါေခါင္လဆုတ္ ၆ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ ၂၅-၈-၂၉ တြင္ ေထာင္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ ဦးဝိစာရ ၏အေျခအေနမွာ အလြန္ဆိုးဝါးေနၿပီး ရန္ကုန္ ဗဟိုေထာင္ ႀကိဳးစင္ ႀကိဳးတိုက္ အခန္းအမွတ္ ၅ ရွိ ခုတင္ေပၚတြင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သူ ကင္းမဲ့စြာ ဗလာကိုယ္ထီး ၿငိမ္သက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ နားရြက္နား ကပ္၍ ေလွ်ာက္ထား ရာ မလႈပ္မယွက္ ရွိေန၍ဒုတိယအႀကိမ္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထပ္မံ ေလွ်ာက္ထား အသံျပဳမွ မ်က္လံုးကိုအႏိုင္ႏိုင္ဖြင့္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မသဲမကဲြသာ ျမင္ရဟန္ရွိၿပီး အားယူ၍ေလသံမွ်ျဖင့္- ''မ်က္...မွန္... အလွဴခံပါ။ သမၼ..အာပတိၱ..ေယာ..အာ..ေရာ...ဓ..ယာ..မိ။ တိုင္း... ျပည္ကို... လိမၼာ.. ရစ္.. ၾက...ပါ လို႔မွာ... လိုက္ပါတယ္'' ဟု ေနာက္ဆံုးစကား မိန္႔ၾကားကာ ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့။မ်က္ျဖဴလန္ ေမာဟိုက္ပင္ပန္းေနသည္ကို ၁ဝ မိနစ္ခန္႔ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေထာင္တြင္းမွျပန္ထြက္လာခ့ဲသည္။

အရွင္ဦးဝိစာရသည္ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ႏွင့္အညီရသင့္ရထိုက္ေသာ ေထာင္တြင္း အခြင့္အေရးမ်ားကို အစာငတ္ခံ တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့ရာ ၁၆၆ရက္ ေျမာက္ ၁၂၉၁ ခု ေတာ္သလင္းလဆုတ္ ၂ ရက္ ၁၉-၉-၂၉ ည ၈ နာရီ အခ်ိန္တြင္ေထာင္တြင္း၌ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ သည္။ထိုည ၁၁ နာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ ဥယ်ာဥ္တိုက္၊ တံြေတးေက်ာင္းသုိ႔အေၾကာင္းၾကားသျဖင့္ ေထာင္တြင္းမွ အေလာင္းေတာ္ကို ျပင္ပသို႔ ထုတ္ယူေဖ်ာက္ဖ်က္မည္ကို စိုးရိမ္ရေသာေၾကာင့္ ရဟန္းပ်ဳိ အခ်ဳိ႕ကို ေထာင္ ဝန္းက်င္မွေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္႐ႈရန္ ညတြင္းခ်င္း ေစလႊတ္ ၾကရသည္။ ေတာ္သလင္းလဆုတ္ ၃ ရက္ နံနက္၄ နာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ ပုလိပ္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေထာင္အရာရွိတစ္ဦးသည္ ကားျဖင့္႐ုပ္အဆင္း ပ်က္ယြင္းေနေသာ ဦးဝိစာရ၏ အေလာင္း ေတာ္ကို လာေရာက္ ပို႔၏။တံြေတးေက်ာင္းသို႔ အေလာင္း ေတာ္ ေရာက္သည့္ သတင္း နာရီပိုင္းအတြင္း ပ်ံ႕ႏံွ႔သြားသျဖင့္ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ အလံု၊ ဗားကရာ၊ ကမာရြတ္ စသည့္ နိးစပ္ရာ ရပ္ကြက္တို႔မွရဟန္းေရာ ျပည္သူပါ မိုးမလင္းမီ ေထာင္ေသာင္းမက စုေဝး ေရာက္ရွိၾကသည္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ရန္ကုန္ ေထာင္ႀကီးအတြင္း ဦးဝိစာရ၏ လမ္းစဥ္အတိုင္းဦးကြာပိႏၵာဓိပတိႏွင့္ ဦးအာသဘ တို႔သည္လည္း ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးဘဲ ဝိနည္းေတာ္အခြင့္အေရး ကို ေတာင္းဆို တိုက္ပဲြဝင္ေနၾကသည္။ ဦးကြာပိႏၵာဓိပတိ သည္သာယာဝတီစီရင္စု၊ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕နယ္ အသင္းခ်ဳပ္ ၏ ႐ုံးအုပ္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ျဖစ္ၿပီး အုတ္ဖုိ၊ မွန္ေတာင္ ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဦးအာသဘသည္ သာယာဝတီစီရင္စု၊အုတ္ဖုိၿမိဳ႕နယ္ အသင္းခ်ဳပ္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ ျဖစ္ သည္။ ဦးဝိစာရပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း တိုင္းျပည္ မွ ဆူပူ ကန္႔ကြက္မႈမ်ားျပဳၾကသျဖင့္ ဦးကြာပိႏၵာဓိပတိအား ေထာင္မွ လႊတ္ေပးခဲ့ရသည္။ ဦးကြာပိႏၵာဓိပတိသည္ေထာင္ တြင္း၌ ၁၄၆ ရက္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

ဆရာေတာ္ဦးေကတု၊ ရွင္အရိယႏွင့္ ဦးစိုးသိမ္း (G.C.B.A) အဖဲြ႕ဝင္တစ္စုတို႔ကဦးဝိစာရ၏ အေလာင္း ေတာ္ကို ရန္ကုန္တြင္ မသၿဂဳႋဟ္လုိ၊ ရန္ကုန္မွ ပဲခူး၊ ေတာင္ငူ၊ပ်ဥ္းမနား၊ ေက်ာက္ဆည္၊ မႏၲေလး၊ စစ္ကိုင္းမွ မံုရြာခ႐ိုင္ အျမင့္တိုက္နယ္ကမ္းနိမ့္ရြာ ဦးဝိစာရ၏ ေမြးရပ္သို႔ ကား ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ပင့္၍ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္
ဝံသာႏုအသင္းသား မ်ား၊ ရဟန္း ရွင္ လူ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ စည္ကားစြာ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့၍အစိုးရ၏ ဘာသာ၊ သာသနာအား ေစာ္ကားမႈကို ႏိုင္ငံႏွင့္အဝန္း ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ရန္ျဖစ္သည္။ ¤င္း အၾကံအစည္ကို ရိပ္စားမိေသာ အစိုးရဘက္မွ မရမေန တားဆီး ရန္ ရဟန္း၊ရွင္၊ လူ ပုဂိၢဳလ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ သၿဂဳႋဟ္ရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

၁၂၉၁ ခု တပို႔တြလဆန္း ၁၁ ရက္ ၈-၂-၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ ဦးဝိစာရ၏ အေလာင္းေတာ္ ကိုေရႊတိဂံုေစတီ အေနာက္မုခ္ ဝတၱကေျမအပ ျဖစ္ေသာ ကန္ေတာ္မင္ေျမေပၚတြင္ စ်ာပနာပဲြကိျပဳလုပ္ခဲ့ရ၏။ ပ်ံလြန္ ေတာ္မူခ်ိန္တြင္ ဦးဝိစာရသည္ အသက္ ၄၁ ႏွစ္သာ ရွိေလ သည္။၁၉၄ဝ ခုႏွစ္တြင္ (ယခင္) ဗိြဳင္းလမ္း အမည္အစား 'ဦးဝိစာရလမ္း' ဟုေျပာင္းလဲေခၚတြင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဦးဝိစာရ ေက်ာက္တုိင္ႏွင့္ ေၾကး႐ုပ္ဖြင့္ပဲြကိုမူ ၁၃ဝ၈ ခု သီတင္းကြၽတ္ လဆန္း ၄ ရက္ ၂-၁ဝ-၄၃ ဖက္ဆစ္မ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ ကာလတြင္ က်င္းပခဲ့သည္။ လူတို႔သည္ အမ်ားႏွင့္ စုေပါင္လုပ္ေဆာင္ရသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သတိၱေကာင္းသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေသာ္လည္းတစ္ဦးခ်င္း၊ တစ္ေယာက္ခ်င္း လုပ္ရသည့္ ကိစၥမ်ားတြင္ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္မာပါသည္
ဆိုသည္ မွာ သာမန္ပုဂိၢဳလ္မ်ားတြင္ ရွိႏိုင္ခဲသည္မို႔ သည္လမ္းကို ေလွ်ာက္တိုင္း၊သည္ေက်ာက္႐ုပ္ေရွ႕မွာ ရပ္တိုင္း၊ သည္အဝိုင္း ကို ပတ္တိုင္း၊ သည္ပုဂိၢဳလ္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ ဦးညြတ္ ဂါရဝ ျပဳခဲ့မိပါသည္။ သည္လမ္း၊ သည္ေက်ာက္႐ုပ္၊ သည္အဝိုင္းကို ျဖတ္တိုင္း သူလို ပုဂိၢဳလ္မ်ဳိး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို သတိရ မိပါသည္။
 
ေနာင္လာေနာက္သားေတြ သိေအာင္ စိုက္ထူထား ေသာ ဦးဝိစာရ ေက်ာက္တိုင္သည္ မိုးတိမ္ယံေနာက္ခံျဖင့္ မားမားစြင့္လ်က္ ရွိေနေလသည္။

No comments:

Post a Comment