” အေဖ ….. ”
” အေမ..ေရ…..”
” အမယ္ေလး…. လုပ္ပါဦး….. လုပ္ပါဦး …..ဒါ… သမီး မဟုတ္ဘူး….သမီး မဟုတ္ဘူး… ”
………………….@@@ ………………….
ျဖစ္စဥ္ (၁)
ကြၽန္ေတာ့္္မွာ သမီးေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သမီးက သိပ္လိမ္မာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ လင္မယား အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ သားသမီးမရဘူး။ မိန္းမကလည္း က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းလွသူ ဆိုေတာ့ ဘုရားေပးတဲ့အခ်ိန္ ရမွသာ ယူေတာ့မယ္ဆို ေနလာခဲ့တာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ လင္မယား အိမ္ေထာင္သက္ ၁၀ႏွစ္၊ အသက္ (၃၅) ႏွစ္က်မွ သမီးကိုရခဲ့တယ္။ လင္နဲ႕မယား ႏွစ္ကိုယ္ထဲတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ ရံုးစာေရး လစာေလးနဲ႕ ရေအာင္ ခ်ဳိးျခံေခြၽတာ စားေသာက္ခဲ့တယ္။ မိန္းမကို ေရႊေငြတြဲလဲြမဆင္ႏိုင္ေပမယ့္ အေၾကြးကင္း ထမင္းနပ္မွန္ခဲ့တယ္။ တကယ္တမ္း သမီးေမြးလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့လစာေလးနဲ႕က ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး သမီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ အသက္ႀကီးမွ ရွားရွားပါးပါးရတဲ့ ဒီသမီးေလးကို ငံုထားမတတ္ခ်စ္မိတာ မဆန္းပါဘူးေနာ္။
သမီးကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ လင္မယားအတြက္ ဘုရားက ေပးသနားထားတာပါ။ သမီးက လိမ္မာတယ္။ ေမြးထဲက ခ်ဴျခာတယ္ဆိုတာ မရွိ။ ေျပာစကားနားေထာင္ၿပီး ပညာကို ႀကိဳးစားသင္ယူတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းလွတဲ့ သူ႕အေမကိုလည္း အိမ္မွဳကိစၥကအစ ကူညီတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆို ပင္စင္သြားရေတာ့မယ့္ ဌာနတစ္ခုရဲ႕ ၀န္ထမ္းအိုတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕၀င္ေငြေလးနဲ႕ မေလာက္ငွေလေတာ့ မိန္းမက အိမ္နား အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္က အထည္ေတြကို အိမ္မွာယူ လက္ခ်ဳပ္လိုက္ေပး၊ ၾကယ္သီးတံတပ္ေပးနဲ႕ အပို၀င္ေငြေလး ရွာေပးတယ္။ သူကလည္း ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာမွမလုပ္တတ္သူ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က အရင္ကထက္ ပိုလိုႀကိဳးစားရွာေဖြ၊ ရွာေဖြရသမွ်က သမီးအတြက္ပဲေပါ့။
သမီးက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ပိုျပည့္စံုလွပလာတယ္။ ပ်ားပိတုန္းေတြကလည္း သမီးရဲ႕နေဘးမွာ တစ္၀ဲလည္လည္ရွိေနမွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ လင္မယားက သာမာန္ ရုပ္ရည္သာရွိတာပါ။ သာမန္ရုပ္ရည္သာရွိတဲ့ သာမာန္လူတန္းစား မိဘကေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕သမီးကလည္း သာမန္ ရုပ္ရည္ေလးနဲ႕ သာမာန္ဘ၀ေလးနဲ႕ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ မိဘဆိုတာမ်ဳိးက ကိုယ့္သားသမီးဆိုရင္ မ်က္လံုးထဲ ၾကည့္လို႕လွ၊ ၾကည့္မ၀ရွဳမ၀ကို။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲမွာကေတာ့ သမီးက ေျပျပစ္ေခ်ာေမာေနတာပါဘဲ။ သမီးမွာထူးျခားခ်က္က သူ႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေလးပဲ။ ထူထဲရွည္လ်ားတဲ့ မ်က္ေတာင္စိတ္စိတ္တို႕ ၀န္းရံထားတဲ့ သမီးရဲ႕ မ်က္၀န္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြက သမီးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ စြဲေဆာင္မွဳ အရွိဆံုး၊ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အေကာင္းဆံုးနဲ႕ မိုးေကာင္းကင္မွာ တျဖတ္ျဖတ္လက္ေနတဲ့ ေသာက္ရွဳး ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြလိုပဲလို႕ ကြၽန္ေတာ္ ထင္ထားမိတယ္။ သမီးဟာ ထူးျခားတဲ့၊ စြဲေဆာင္မွဳရွိတဲ့ မ်က္၀န္းအစံုကို အပိုင္စားရထားသူ တစ္ေယာက္ပါ။
………………….@@@ ………………….
ျဖစ္စဥ္ (၂)
ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သမီးက ကြၽန္ေတာ္တို႕လင္မယား မသိလိုက္ခင္မွာပဲ အေ၀းေရာက္ဘြဲ႕ယူဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္လို႕ပါဘဲ။ တစ္သက္မွာ တစ္ႀကိမ္သာ ယူရတဲ့ ဒီဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ကို မိဘႏွစ္ပါးျခံရံလို႕ သမီးသာမက ကြၽန္ေတာ္တို႕လင္မယား ႏွစ္ေယာက္လံုး အျခားမိဘေတြလိုပဲ တက္ေရာက္ခ်င္ခဲ့ တာပါ။ ဒါေပမယ့္ သမီးရဲ႕ အေၾကာင္း ျပခ်က္က ခိုင္လံုတယ္။ အေမက မက်န္းမာသူ၊ အိပ္ရာထဲလဲေနတာတဲ့။ ေနာက္.. ဘြဲ႕တစ္ခါယူရင္ ရီဟာဇယ္ေန႕ေရာ၊ အစိမ္ေန႕မွာပါ ၀တ္စား၊ ျပင္ဆင္၊ ကုန္က်စရိတ္ေတြက မနည္းမေနာတဲ့။ သမီးအေမက က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အရင္လို အပို၀င္ေငြမရွာႏိုင္၊ ကြၽန္ေတာ္လစာေလး မစို႕မပို႕နဲ႕ သမီး အိမ္နားက ကေလးေတြ က်ဴရွင္ျပလို႕ရတဲ့ေငြေလးနဲ႕ အိမ္စရိတ္၊ သမီးအေမရဲ႕ ေဆးကုသ စရိတ္၊ သမီးရဲ႕တကၠသိုလ္တက္တဲ့ စရိတ္ေတြကို မနည္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတာ။ ဒီေတာ့ သမီးက အခုလို အလိုက္တသိ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ့မွာ ရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မေကာင္းဘူးရယ္။
သမီးက အကင္းပါးသူဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲၾကည့္ၿပီး…
” အေဖ.. စိတ္မပူေလနဲ႕၊ သမီး ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္မတက္ျဖစ္ေပမယ့္ ဘြဲ႕၀တ္စံုနဲ႕ အလွဓာတ္ပံုသြားရိုက္မယ္၊ ၿပီးရင္ အေဖနဲ႕ အေမၾကည့္ရေအာင္ အိမ္မွာ အလွခ်ိတ္ထားမယ္ေလ၊ သမီးသူငယ္ခ်င္း အလွျပင္ဆိုင္က အလကား မိတ္ကပ္လူးေပး၊ ဆံထံုးထံုးေပးမယ္တဲ့၊ သူတို႕ဆိုင္က သင္တန္းသူတစ္ေယာက္ သင္တန္းဆင္းဖို႕အတြက္ သမီးကို သရုပ္ျပအေနနဲ႕ ျပင္ဆင္ခိုင္းမွာဆိုေတာ့ အားလံုးဖရီးပဲ အေဖရ၊ လက္၀တ္လက္စားကအစ အျပည့္အစံု ျပင္ဆင္ေပးမွာ၊ ဒီေတာ့ အဲ့ဒီက ၿပီးတာနဲ႕ သမီးက ဓာတ္ပံုဆိုင္မွာ ဘြဲ႕၀တ္စံုေလးနဲ႕ အမွတ္တရ သြားရိုက္လိုက္ မယ္ေလ၊ ဒါဆို ဘြဲ႕၀တ္စံုငွားတာနဲ႕ ဓာတ္ပံုဖိုးနဲ႕ပဲကုန္မွာ။ သမီးစုထားတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ ဒီေလာက္ကေတာ့ တတ္ႏိုင္ပါတယ္ အေဖရဲ႕၊ မေကာင္းဘူးလားဟင္ “
ေငြကုန္ေၾကးက်မမ်ားပဲ သမီးေလး ဘြဲ႕အလွပံုရိုက္ႏိုင္မွာမို႕ သမီးေျပာတာနားေထာင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မွာ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။ ၀မ္းသာတာက သမီးဘြဲ႕အလွပံုေလးကို အိမ္မွာမၾကာခင္ေတြ႕ရေတာ့မွာမို႕။ ၀မ္းနည္းမိတာက သမီးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႕ ။
………………….@@@ ………………….
ျဖစ္စဥ္ (၃)
အဲ့ဒီေန႕မနက္က အိမ္ကေန ေရမိုးခ်ဳိးၿပီးတာနဲ႕ သမီးက သူ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အလွျပင္ဆိုင္ကို ထြက္သြားေလတယ္။ ေန႕ခင္းၾကေတာ့ သမီးျပန္ေရာက္လာတယ္။ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သမီးရဲ႕ မိတ္ကပ္မ်က္ႏွာလက္က်န္ေလးက ေခြၽးေလးတစို႕စို႕ၾကားမွာေတာင္ လွေနဆဲလို႕ အေဖတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာနဲ႕ေတြးမိတယ္။ သမီးရဲ႕ အေမကလည္း အိပ္ရာထဲ လွဲလွ်က္က သမီးကို ပီတိအျပံဳးနဲ႕ ၾကည့္လို႕။ သမီးက တစ္မနက္ခင္းလံုး သူအလွျပင္ခဲ့တာ၊ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့တာေတြကို အေဖနဲ႕ အေမကို ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ေလတယ္။ ဘြဲ႕ဆိုတာ တစ္သက္တစ္ခါယူရတာဆိုေတာ့ ဒီလို ဓာတ္ပံုေလးရိုက္ယူရတာနဲ႕ေတာင္ သမီးေလး ၀မ္းသာေနရင္ တကယ္တမ္းဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္သာတက္ခဲ့ရမယ္ဆို ဒီထက္ေတာင္ ေပ်ာ္ရွာေလမွာလို႕ ကြၽန္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္။ အေဖျဖစ္သူ ကြၽန္ေတာ္လို သူ႕အေမပါ တူညီတဲ့ အေတြးေတြရွိေနမယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။ သမီးက သူ႕လက္ဆြဲအိတ္ထဲက ေဘာက္ခ်ာစာရြက္ေလးတစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးတယ္။
” အေဖ… ေနာက္၂ရက္ဆို ဓာတ္ပံုရၿပီ။ အေဖတို႕ရံုးနားက ဆိုင္မွာရိုက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ရံုးသြားရင္းနဲ႕ ဒီေဘာက္ခ်ာေလးျပၿပီး သမီးပံုေရြးခဲ့ေပးပါေနာ္။ ေဘာင္ပါသြင္းခိုင္းခဲ့တာမို႕ အိမ္ေရာက္ရင္ ခ်ိတ္ရံုဘဲ။ ပိုက္ဆံအေၾကေခ်ၿပီးသားမို႕ ဘာမွ ေပးဖို႕မလိုေတာ့ဘူးေနာ္ အေဖ၊ သိလား “
၀မ္းသာအားရနဲ႕ ေရြးေပးမယ္၊ စိတ္ခ်လို႕ သမီးကို ကြၽန္ေတာ္ ဂတိေပးလိုက္တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း သမီးေလး ဘြဲ႕ဓာတ္ပံုအတြက္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ကူညီခြင့္လိုက္လို႕ ၀မ္းသာစိတ္နဲ႕ ေက်နပ္သြားရတယ္။ ဓာတ္ပံုေဘာက္ခ်ာစာရြက္ေလးကို အလုပ္သြားရင္ကိုင္တဲ့ ပတၱဴအိတ္အႏြမ္းေလးထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္ထားလိုက္မိတယ္။ ဒီေလာက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးႏိုင္ရမွာေပါ့ေနာ္။
………………….@@@ ………………….
ျဖစ္စဥ္ (၄)
ေနာက္၂ရက္ၾကာေတာ့ သမီးေလးရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ေရြးဖို႕ ဓာတ္ပံုဆိုင္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရံုးနဲ႕ လမ္းအနည္းငယ္သာ ျခားတာမို႕ တကူးတကန္႕ မသြားရပါဘူး။ တကယ္လို႕မ်ား တကူးတကန္႕သြားရတယ္ ဆိုရင္ေရာ သမီးအတြက္ဆိုေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မျငင္းပဲ သြားေပးမိမွာပါဘဲ။ ဆိုင္ေလးက သိပ္နာမည္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႕ဟာသူ စည္ကားေနပါတယ္။ ဆိုင္ေကာင္တာေရွ႕ရပ္ၿပီး ပါလာတဲ့ ေဘာက္ျခာေလး ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေကာင္တာက ကေလးမေလးက ေဘာက္ခ်ာကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ၿပီး အေနာက္ဘက္က စင္ေလးမွာတင္ထားတဲ့ ေရြးဖို႕ ဓာတ္ပံုေတြထည့္ထားတဲ့ စကၠဴအိတ္အႀကီးႀကီးေတြထဲက တစ္အိတ္ကိုဆြဲထုတ္လို႕ ကြၽန္ေတာ့လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ဆိုင္မွာလူေတြက်ေနေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ကဗ်ာကယာထုတ္ၾကည့္ၿပီး ဓာတ္ပံုအိတ္ေလး ရင္ထဲပိုက္လို႕ အိမ္ကို သုတ္ေခ်တင္ျပန္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိက်ီ ၤေတာင္မွ မလဲႏိုင္ပါဘူး။ သမီးဓာတ္ပံုုကို ထုတ္လို႕ အိပ္ရာထဲ လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ မိန္းမကို ျပလိုက္တယ္။ မိန္းမက သမီးပံုကို ေသခ်ာၾကည့္တယ္။ ဓာတ္ပံုကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ၾကည့္ေနတဲ့ မိန္းမကို မသိမသာ အကဲခတ္ရင္း သမီးအတြက္ သူလည္း မိခင္တေယာက္အေနနဲ႕ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ျဖစ္ေနရွာမွာပဲလို႕ ေတြးမိတယ္။ သမီးေလး က်ဴရွင္စာသင္သြားရာက ျပန္မလာခင္ ပံုကို အိမ္ေရွ႕နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားေပးခ်င္လို႕ မိန္းမအေျပာေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ပဲ သူ႕လက္ထဲက ပံုကို ဆြဲယူလို႕အိမ္ေရွ႕အခန္းကို ထြက္ခဲ့ေလတယ္။ ၀င္ေပါက္နဲ႕တည့္တည့္နံရံမွာ သမီးဓာတ္ပံုရရင္ ခ်ိတ္မယ္လို႕ သမီးနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ အရင္ေန႕ေတြထဲက ေနရာႀကိဳတင္ ေရြးထားၿပီးသား။ အမွန္က သမီးက အဲ့ဒီေနရာမွ မခ်ိတ္ခ်င္ဘူး။ အိမ္ကို လူ၀င္လာတာနဲ႕ တမ္းေတြ႕မယ့္ ေနရာႀကီးတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သမီးအလိမၼာေလး ဘြဲ႕၀တ္စံုေလးနဲ႕ က်က္သေရရွိရွိ လွေနတဲ့ပံုကိုု အိမ္ဦးခန္းမွာ ဂုဏ္ယူၿပီး ခ်ိတ္ခ်င္ေနမိတာ။ အိမ္ကို လာသမွ်လူ ေတြ႕ေစခ်င္ေနမိတာ။ ေနာက္ဆံုး သမီးက ကြၽန္ေတာ့အလိုကို လိုက္ေလွ်ာၿပီး ခ်ိတ္ဖို႕ သေဘာတူထားခဲ့တာ။ အခုေနခ်ိတ္ထားရင္ သမီးျပန္လာလို႕ ေတြ႕တာနဲ႕ သူ႕ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာေနေလမွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။
နံရံမွာ သံရိုက္ခ်ိန္ အခ်ိန္အဆလြဲသြားလို႕ လက္ကို တူနဲ႕ ေခ်ာ္ထုမိေပးမယ့္ နာရေကာင္းမွန္း ကြၽန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့စိတ္က အခုေနခ်ိတ္ထားရင္ သမီးအျပင္က ျပန္လာလို႕ေတြ႕တာနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ဘြဲ႕၀တ္စံုနဲ႕ ပံုေလးကို ၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာေနေလမွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ သံခ်ိတ္ေလးမွာ သမီးပံုေလးကို ခ်ိတ္လိုက္တယ္။ အေဆာင္အေယာင္ မရွိေလတဲ့၊ သုတ္ေဆးေတြ ကြာေနတဲ့ နံရံညစ္ညစ္ေလးေပၚမွာ သမီးရဲ႕ ဘြဲ႕ဓာတ္ပံုေလးက က်က္သေရရွိစြာ ေနရာယူလို႕ေနတယ္။ သမီးရဲ႕ပံုကို အခုမွ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာၾကည့္မိေလတယ္။
အို… လွလိုက္တဲ့ သမီးေလး..။ ပန္းေရာင္အစင္းေတြပါတဲ့ ဘြဲ႕၀တ္စံုအနက္ေရာင္နဲ႕ ပ႑ာရေနတဲ့ သမီး၊ ဆံထံုးလွလွေလးမွာ ပန္ဆင္ထားတဲ့ ပန္းေရာင္သစ္ခြပန္းေတြက သမီးမ်က္ႏွာရဲ႕ ဘယ္ဘက္အျခမ္း ပုခံုးနား မေရာက္တေရာက္မွာ တြဲလြဲခိုတြယ္လို႕။ လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ ပတၱျမားရတနာ အဆင္တန္ဆာေတြကလည္း သမီးရဲ႕ အလွကို ပ့ံပိုးေပးထားသလို။ သမီးရဲ႕ ျပံဳးေယာင္သန္းေနတဲ့ ပန္းဆီႏွဳတ္ခမ္းဖူးေလးကလည္း ၀မ္းသာဂုဏ္ယူေနပံုရတယ္။ အလို… ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္သမီးေလးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက တစ္စံုတစ္ခုကို အလိုမက်သလိုပါပဲလား။ သမီးေလးရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုနက သူ႕အေမလည္း သမီးပံုကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့လိုပဲ ခံစားေနရပံုရတယ္။ သမီးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ေဖာ္ျပေနတယ္။ သမီးစိတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား တင္းၾကပ္ေနပါလိမ့္။ ဘာေတြမ်ား အလိုမက်ေနပါလိမ့္။ လွပေအာင္ တပ္ထားတဲ့ မ်က္ေတာင္အတုေတြေၾကာင့္မ်ားေလလား။ ဆိုးေဆးေတြ ျခယ္သထားတာမ်ား လြန္ကဲေနလို႕လား။ သမီးရဲ႕မ်က္လံုးအစံုကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့ရင္ထဲ ဘ၀င္မက်သလိုမ်ဳိး၊ တစ္စံုတစ္ခုကို ေဖာ္ျပေနသလိုမ်ဳိး ကြၽန္ေတာ္ ခံစားလိုက္ရတယ္။
မိန္းမကို ထမင္းေကြၽးဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္လာလို႕ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ေဖးခန္းကို ျပန္၀င္ခဲ့တယ္။ နာတာရွည္ လူမမာ၊ အိပ္ရာထဲလဲေနရွာတဲ့ သမီးရဲ႕အေမကို ဂရုဏာသက္စြာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ထမင္းခြံ႕ေနမိတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အျပင္က တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ၿပီး ” သမီးျပန္လာပါၿပီ ” ဆိုတဲ့ အသံနဲ႕အတူ မေရွးမေႏွာင္းမွာ…….။
………………….@@@ ………………….
အစရဲ႕အဆံုး။
” အေဖ ….. “
” အေမ…ေရ….”
” အမယ္ေလး…. လုပ္ပါဦး… လုပ္ပါဦး….ဒါ….သမီး မဟုတ္ဘူး…. သမီးမဟုတ္ဘူး…”
သမီးရဲ႕ စူးရွစြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္တဲ့ အသံနဲ႕အတူ ထိုင္ခံုတြန္းေရႊ႕သံေတြ ၾကားလိုက္ရတယ္။ မိန္းမလည္း လန္႕ဖ်တ္ၿပီး သူ႕ရင္ဘတ္ကို ဖိထားရွာေလတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သမီးရဲ႕ အထိတ္တလန္႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေခါင္းနပမ္းႀကီးၿပီး အိမ္ေရွ႕ကို အျမန္ထြက္လာလိုက္ေတာ့ သမီးက ထိုင္ခံုကို ခုလို႕ နံရံက သူ႕ရဲ႕ဓာတ္ပံုကို ဆြဲျဖဳတ္ယူေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သမီးက ေခါင္းကို တြင္တြင္ခါလွ်က္က….
” မဟုတ္ဘူး…. မဟုတ္ဘူး…….ေသခ်ာတယ္… ေသခ်ာတယ္…၊ အေဖ…. ဒါ….ဒါ… သမီးမ်က္လံုး မဟုတ္ဘူး၊ အေဖ ေသခ်ာၾကည့္၊ က်န္တာေတြအားလံုးက သမီး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီမ်က္လံုးႏွစ္လံုးလံုးက သမီးရဲ႕မ်က္လံုး မဟုတ္ဘူး၊ လံုး၀မဟုတ္ဘူး အေဖ ။ ဒီလို မ်က္ေတာင္အတုေတြလည္း သမီး မတတ္ခဲ့ဘူး။ ဒီလို မ်က္ခြံဆိုးေဆးေတြလည္း သမီး လြန္လြန္က်ဴးက်ဳး အျခယ္မခံခဲ့ပါဘူး။ အို.. တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနၿပီ။ ဒီမ်က္လံုးႏွစ္လံုးက ဘာေၾကာင့္ သမီး မ်က္လံုးမဟုတ္ရတာလဲ…. “
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္မွန္ကို ပင့္ရင္း ပံုထဲက သမီးရဲ႕ မ်က္လံုးကို ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲကမ်က္၀န္းေတြက အျပင္က သမီးရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ကြဲျပားျခားနားေနတယ္။ သမီးရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက ထူးထူးျခားျခား ေတာက္ပတယ္။ ပကတိ ေႏြးေထြးတယ္။ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ပံုထဲက ေႏြးေထြးမွဳကင္းတဲ့၊ အလိုမက်မွဳ လႊမ္းၿခံဳေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္စိမ္းေနတာကို စိတ္ထဲက မသိလိုက္ပဲ သတိျပဳေနမိတာကိုး။ သမီးအေမလည္း ကြၽန္ေတာ္လိုပဲ ခံစားေနရမွာ။ သမီးက စိတ္ေတြလွဳပ္ရွားေနလို႕ အသံေလးေတြေတာင္ တုန္ေနရွာတယ္။ သမီးမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြ ခိုတြယ္စျပဳလာၿပီ။ သမီးမေျပာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ရင္ထဲ ကတုန္ကရင္ျဖစ္လာတယ္။ အခု.. သမီးကိုယ္တိုင္က ဒီမ်က္လံုးေတြက သူ႕မ်က္လံုးေတြ မဟုတ္ပါဘူးဆိုေနေလေတာ့ သမီးရဲ႕ မ်က္လံုးလွလွေလးေတြက ဘယ္ေရာက္သြားေလသလဲ..? ။
” အေဖ.. ခုန ဓာတ္ပံုေရြးလာတဲ့ ေဘာက္ခ်ာသမီးကို ခနေပးပါ၊ သမီး ဓာတ္ပံုဆိုင္ကို ဖုန္းသြားဆက္မယ္ “
ေဘာက္ခ်ာကိုင္ၿပီး ေအာက္ကိုဆင္းသြားတဲ့ သမီးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေတြ ရွဳပ္ေထြးလို႕က်န္ခဲ့တယ္။ သမီးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ဖန္တီးထားတဲ့ အေပ်ာ္ေတြက အခုေတာ့ အရာမထင္ အလဟႆ ျဖစ္ရေလၿပီ။ နံရံကျဖဳတ္ထားတဲ့ သမီးရဲ႕ဓာတ္ပံုကို မ၀့ံမရဲယူလို႕ စားပြဲေပၚ အသာေမွာက္လို႕ တင္ထားမိ္လိုက္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲက သမီးဟာ ရုတ္ခ်ည္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ စိမ္းသြားသလိုပါဘဲ။ မိန္းမကို အိပ္ရာထဲ အသာတြဲလို႕ ျပန္နားေစလွ်က္က သမီးျပန္အလာကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ တေအာင့္ေနေတာ့ သမီးျပန္ေရာက္လာတယ္။
ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႕ စားပြဲေပၚက ဓာတ္ပံုကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီး အေနာက္ကို လွန္လိုက္ေလတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေနာက္က ေဘာင္နဲ႕ မွန္ကို ခ်ိတ္တြယ္ထားတဲ့ သံခ်က္ေတြကို ဆြဲလွည့္ဖြင့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အထဲက ဓာတ္ပံုကို ဆြဲထုတ္ယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သမီးက ဓာတ္ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနျပန္တယ္။ သမီးရဲ႕ မ်က္၀န္းအစံုနဲ႕ ဓာတ္ပံုထဲက မ်က္၀န္းအစံု အားစမ္းလို႕ၾကည့္ေနၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္ မွင္သက္စြာ ၾကည့္ေနမိတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ဓာတ္ပံုကို ၿဗိကနဲ၊ ၿဗိကနဲေနေအာင္ သမီးက ဆြဲၿဖဲပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။ တစ္ခဏအတြင္းမွာပဲ ဓာတ္ပံုစာရြက္ အစိတ္စိတ္အမြမြက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပ်ံ႕က်ဲသြားေလတယ္။
ကြၽန္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲ ” ဟီး ” ကနဲ ေခါင္းထိုး ငိုခ်လိုက္တဲ့ သမီးကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို ႏွစ္သိမ့္ေပးရမယ္မသိဘူး။ သမီးက တစ္သိမ့္သိမ့္ ရွဳိက္ငိုေနေလတယ္။ သမီးအားရေအာင္ ငိုၿပီးတဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ ပုစၦာကို သမီးက မ်က္ရည္စမ်ားၾကားက အခုလို ရွင္းျပေလတယ္။
” အေဖ.. ဓာတ္ပံုဆိုင္က သမီးပံုကို ရိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာ မ်က္လံုးအရမ္းေမွးသြားလို႕ မလွမွာစိုးတာနဲ႕ တျခားပံု တစ္ခုက မ်က္လံုးကို ကြန္ျပဴတာနည္းပညာသံုးၿပီး ယူထည့္ေပးထားလိုက္တာတဲ့။ အခုပံုလည္း မသိသာပါဘူး.. လွပါတယ္တဲ့။ သမီးရဲ႕ မ်က္လံုးမဟုတ္တဲ့ တျခားသူမ်က္လံုးနဲ႕ ဒီပံုႀကီးကို သမီးက ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ လက္ခံၿပီး အိမ္မွာ ခ်ိတ္ထားရမလဲဟင္။ အေဖဆိုရင္ေရာ.. လက္ခံႏိုင္ပါ့မလား “
” သမီးတို႕ရဲ႕ ကြန္ျပဴတာနည္းပညာေတြကို အေဖေတာ့ နားမလည္ပါဘူးကြယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမွးေနတာပဲ ျဖစ္ပါေစ၊ သမီးရဲ႕ နဂိုမ်က္လံုးေလးကိုပဲ ဓာတ္ပံုမွာ ျပန္တပ္ေပးဖို႕ ဆိုင္ကို အေဖ သြားေျပာၾကည့္ေပးပါ့မယ္ “
” ဟုတ္တယ္ေနာ္ အေဖ..၊ ေမွးလည္းဘာျဖစ္လဲ၊ မလွတာထက္ သမီးရဲ႕မ်က္လံုးနဲ႕ ပံုကိုပဲ ျပန္လိုခ်င္တယ္၊ အေဖသိတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ဒီဓာတ္ပံုေလးက သမီးအတြက္ အရမ္းကို တန္ဘိုးထားတဲ့ အရာပါ။ သမီးတို႕အတြက္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ရိုက္ဖို႕ကလည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ အေဖႀကိဳးစားၾကည့္ေပးပါဦးေနာ္ “
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလး ယွက္သန္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စေတြၾကားက သမီးရဲ႕ မ်က္၀န္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့ကို ခ်က္ခ်င္း ဓာတ္ပံုဆိုင္ကို သြားေစဖို႕ တြန္းအားေပးလိုက္သလိုပါဘဲ။ ၿဖဲဆုတ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုစာရြက္အပိုင္းအစေလးေတြကို သမီးနဲ႕အတူ ကြၽန္ေတာ္ေကာက္ယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တိုင္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ရွပ္အိက်ီ ၤအႏြမ္းေလးရဲ႕ အိပ္ကပ္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး အိက်ီ ၤကို ေကာက္စြတ္ကာ အိမ္ကေန ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာခဲ့တယ္။
………………….@@@ ………………….
အဆံုးရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ။
ကြၽန္ေတာ့္္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြသြက္လို႕ေနတယ္။ ၾကပ္သိပ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားကို တိုးစီးခဲ့ရေပမယ့္ အရင္လို ပင္ပမ္းလိုက္တာရယ္လို႕ မေတြးမိပါဘူး။ ရာသီဥတုကပူလို႕ ကြၽန္ေတာ့္တကိုယ္လံုး ေခြၽးေစးေတြနဲ႕ နစ္ေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ အပူဒဏ္ကို သတိမျပဳမိပါဘူး။ လမ္းတေလွ်ာက္ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးလာမိတယ္။ နည္းပညာေတြ ထြန္းကားလာတဲ့ ကမၻာ့ရြာလို႕ ရံုးက ကေလးေတြ ေျပာေျပာေနတာၾကားေနရတယ္။ အခုမွ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ သူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕လိုက္ရေလၿပီ။ ဓာတ္ပံုက မသိသူဆို ျပဳျပင္ထားမွန္း သိရက္စရာမရွိ။ အေဖျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာင္ လွည့္စားႏိုင္ရက္ေလာက္ေအာင္ နည္းပညာေတြက ေကာင္းေနလိုက္တာ။ ကြန္ျပဴတာဆိုတာ ရုပ္ပံုေတြထဲမွာသာ ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး အသံုးျပဳဖို႕ေနေနသာသာ ကိုင္ေတာင္မကိုင္ဘူးေလသူ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ အဖိုးႀကီးေပါက္စဆိုေလေတာ့ ျဖစ္ခဲ့သမွ်က ကြၽန္ေတာ့အတြက္ အ့ံနဘမ္းပါဘဲ။
ဆိုင္ထဲမွာ လူေတြက ထံုးစံအတိုင္း စည္ကားလို႕ေနပါတယ္။ ပါလာတဲ့ ေဘာက္ခ်ာေလး ထုတ္ျပလို႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ရွင္းျပမိပါတယ္။ ခုနက သမီးက ဖုန္းဆက္ထားေလေတာ့ သူတို႕ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ သူတို႕ကို အရင္ပံုအေဟာင္းက သမီးရဲ႕ မ်က္လံုးေလးပဲ ဓာတ္ပံုမွာ ျပန္တပ္ေပးဖို႕ ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႕ ေျပာဆိုမိပါတယ္။ သူတို႕က ဓာတ္ပံုအေဟာင္းျပပါလို႕ ေျပာလာလို႕ ယူလာတဲ့ သမီးေလးဆြဲၿဖဲထားမိတဲ့ ဓာတ္ပံုစကၠဴစ အစုတ္ေလးေတြကိုပဲ ရွပ္အိက်ီ ၤအိပ္ကပ္ထဲက အသာထုတ္ျပမိပါတယ္။
ဓာတ္ပံုအၿပဲအစေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဆိုင္ရွင္မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားပါတယ္။ အခုလို ဆြဲၿဖဲလိုက္ေတာ့ ဘယ္လိုၾကည့္လို႕ရေတာ့မလဲ..တဲ့။ မူလမ်က္လံုးနဲ႕ပဲ ဓာတ္ပံုအသစ္တစ္စံု ထုတ္ေပးပါလို႕ ေျပာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပံုေတြက တစ္ေန႕တစ္ေန႕မ်ားလြန္းေတာ့ လာေရြးၿပီး သြားတဲ့ပံုဆိုတာနဲ႕ ကြန္ျပဴတာထဲ သိမ္းမထားေတာ့ပဲ အကုန္္ဖ်က္ခ်လိုက္ၿပီတဲ့။ ဘယ္လိုမွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အားနာပါတယ္…တဲ့။
ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲက ခံႏိုင္ရည္စြမ္းေတာင္ႀကီးက ၿပိဳကြဲေပါက္ကြဲြဲသြားရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲက ေဒါသေတြကို ၿမိဳခ်ဖို႕အတြက္ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္လွ်က္က လက္ထဲက စုတ္ျပဲေနတဲ့ ဓာတ္ပံုစကၠဴအပိုင္းအစေတြနဲ႕ ဆိုင္ရွင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ပစ္ေပါက္လိုက္မိပါတယ္။ စာရြက္စေတြက အနားတ၀ိုက္မွာ ပ်ံ႕က်ဲသြားပါေတာ့တယ္။ ဆိုင္က ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်ဳိင္းႏွစ္ဘက္ကို ညွပ္လို႕ ဆိုင္အျပင္ကို ဆြဲေခၚထုတ္သြားပါတယ္။
ပိုင္ရွင္ရွိၿပီးသား မ်က္လံုးအစံုကေတာ့ ဆိုင္ရဲ႕ ၾကမ္းျပင္က စကၠဴစုတ္ေလးေတြထဲမွာ က်န္ေနခဲ့ပါၿပီ။ အိမ္ကိုျပန္မယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက ေပါင္တစ္ရာခဲဆြဲထားသလို ေလးဖင့္လို႕ေနပါေတာ့တယ္။ တဒဂၤေဒါသကို ကြၽန္ေတာ္ဘာလို႕မ်ား မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ လိုက္ရတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုင္ရွင္ကို ဒီ့ထက္ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕နဲ႕ ေျပာဆိုႏိုင္ခဲ့ရင္ သမီးကို ဓာတ္ပံုေနာက္တစ္ႀကိမ္ အလကား ျပန္ရိုက္ေပးမယ္ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္လာႏိုင္တာဘဲ။ အခုေတာ့…။ မလိမ္မာတဲ့..၊ မပါးနပ္တဲ့ ဖခင္ေၾကာင့္….။
အခုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ အလိုခ်င္ဆံုးအရာက သမီးကို ေက်နပ္ေလာက္သည္အထိ ေျဖာင္းဖ်ေပးႏိုင္မယ့္ ႏွလံုးသားတစ္စံုပါ။ ေမွ်ာ္လင့္အားႀကီးနဲ႕ ေစာင့္ေနရွာမယ့္ သမီးရဲ႕ ေတာက္ပမ်က္၀န္းအစံုကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးျမင္မိေလေတာ့ ရင္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ…။ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုစကားလံုးေတြနဲ႕မ်ား သမီးကို ေျဖာင္းဖ်ေပးရပါ့မလဲ။ အိမ္မွာ ေစာင့္ေနရွာမယ့္ သမီးကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို ခြန္အားနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရပါ့မလဲ။
ဆိုင္ေရွ႕ကေန ေလးလံတဲ့ ေျခလွမ္းနဲ႕ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ် ထြက္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ပုခံုးကို လွမ္းတို႕ခံလိုက္ရလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့…
” ဦးေလး… ကြၽန္ေတာ္ဓာတ္ပံုဆိုင္က ကြန္ျပဴတာသမားပါ၊ ဦးေလးသမီးပံု ကြၽန္ေတာ့္ ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ဖ်က္လိုက္ေပမယ့္ ကြန္ျပဴတာရဲ႕အမွဳိက္ပံုးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ရွာလို႕ ရလိုက္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့ အလုပ္ရွင္ကို ေျပာျပေတာ့ အသစ္ျပန္ထုတ္ေပးလိုက္ဆိုလို႕ ဦးေလးကို ၀မ္းသာရေအာင္ အေျပးလာေျပာတာပါ၊ ဦးေလး ေနာက္တစ္နာရီဆို ဆိုင္ကို ျပန္လာၿပီး ပံုလာယူလွည့္ပါ “
ကြန္ျပဴတာထဲက ဖ်က္လိုက္ၿပီဆိုတဲ့ ပံုက ဘာလို႕အမွဳိက္ပံုးထဲကေန ျပန္ရွာလို႕ ေတြ႕ရတာလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ဥာဏ္မမွီပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္က ဒူးေတြညြတ္ေခြက်သြားမတတ္ေအာင္ ေပ်ာ္သြားမိေတာ့တယ္။
………………….@@@ ………………….
နိဂံုး။
နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ သမီးရဲ႕ ဘြဲ႕ဓာတ္ပံုကို သမီးနဲ႕အတူ ကြၽန္္ေတာ္ ၾကည့္ေနမိတယ္။
” အေဖ… ပံုထဲမွာ မ်က္လံုးက မွိတ္ေနသလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ သမီးေတာ့ အခုမွ ၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပသြားသလို ခံစားမိတယ္.. “
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းကို ဆတ္ကနဲ ၿငိမ့္လိုက္ၿပီး…..
” ဟုတ္တယ္သမီး၊ သမီးရဲ႕ပံုထဲမွာ သမီးမဟုတ္တဲ့ တျခားသူရဲ႕ အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ပါ၀င္ေနတာကို ဘယ္လိုမွ လက္ခံလို႕မရဘူးဆိုတာ သဘာ၀က်ပါတယ္၊ ပံုထဲမွာ မ်က္လံုးေလးက ေမွးေနေပမယ့္ သမီးမ်က္လံုးေလးမွန္း ေဖေဖသိတယ္၊ အဲ့ဒီလိုပဲ သမီးကိုယ္တိုင္လည္း သိေနတယ္ေလ။ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀တစ္သက္မွာ တစ္ႀကိမ္သာရိုက္ခြင့္ရၾကတာ။ ရိုက္သင့္ၾကတာမဟုတ္လား။ အိမ္နံရံမွာ အျမဲခ်ိတ္ထားရမယ့္ ဒီပံုေလးအတြက္ မ်က္လံုးေလး ေမွးေနပါေစဦးေတာ့ ဒီပံုေလးကပဲ ေဖေဖတို႕အတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္ သမီးရယ္ “
သမီးရဲ႕ဘြဲ႕ဓာတ္ပံုအတြက္ ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကေန အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးႏိုင္ခြင့္ရခဲ့လို႕ ကြၽန္ေတာ့စိတ္ထဲ ဘ၀င္က်ေနမိတယ္။ ဓာတ္ပံုဆိုင္ကို ပုထုဇဥ္ပီပီ ကြၽန္ေတာ္ေရာ၊ သမီးပါ စိတ္ဆိုးမိခဲ့ၾကေပမယ့္ မိမိမသိကြၽမ္း၊ မရင္းႏွီးတဲ့ မ်က္လံုးစိမ္းတစ္စံုကို စြန္႕ပယ္ခြင့္ရလိုက္လို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေက်နပ္မိၾကပါတယ္။ ၿပံဳးေနတဲ့ သမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အႏွစ္သက္ဆံုး မ်က္ေတာင္စိတ္စိတ္ေတြနဲ႕ ျခယ္မွဳန္းထားတဲ့ သမီးရဲ႕ ေတာက္ပမ်က္၀န္းအစံုက ရႊန္းလက္ေနေလျပန္ေတာ့ ေက်နပ္စိတ္နဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းအစြန္းေတြ ေကြးညြတ္သြားသည္အထိ ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ၿပံဳးေနလိုက္မိပါတယ္။
၀န္ခံခ်က္ ။ ။ မိတ္ေဆြတစ္ဦးရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ကို အေျခခံၿပီး ခံစားပံုေဖာ္ယူပါသည္။
ဆႏၵနဲ႔ဘ၀ တစ္ထပ္တည္းက်ၾကပါေစ။http://www.myathwayni.com/?p=1565
No comments:
Post a Comment