မဟာသၾကၤန္အၾကတ္ေန႔ ျမင္ကြင္း ၊ သၾကၤန္ဓာတ္ပံုမ်ား ၊ ၂၀၁၁ မႏၱေလးသႀကၤန္ အက်ေန႔ ၊ ၂၀၁၁ မႏၱေလးသႀကၤန္ အႀကိဳေန႔ ၊ ဟိုႏွစ္ သၾကၤန္.. ဒီႏွစ္ သၾကၤန္ ၊ အိမ္တစ္လံုးခ်င္း အပင္တစ္ပင္ခ်င္း နစ္နာေၾကး ေပးမည္ဆိုေသာ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေနရာ၊ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရး

1. အိမ္တစ္လံုးခ်င္း အပင္တစ္ပင္ခ်င္း နစ္နာေၾကး ေပးမည္ဆိုေသာ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေနရာ၊
2. ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အတြင္း တည္ေထာင္မည့္ လုပ္ငန္းမ်ား၌ သီးျခား ကြၽမ္းက်င္ရန္ မလိုသည့္ လုပ္ငန္းမ်ား တည္ေထာင္ရန္ ႏိုင္ငံသား လုပ္ငန္းရႇင္မ်ားကိုသာ ကန္ထ႐ိုက္ ေပးရမည္ ၊ 
3. ဟိုႏွစ္ သၾကၤန္.. ဒီႏွစ္ သၾကၤန္ ၊
4. မဟာသၾကၤန္အၾကတ္ေန႔ ျမင္ကြင္း ၊
   
5. သၾကၤန္ဓာတ္ပံုမ်ား ၊
   
6. ၂၀၁၁ မႏၱေလးသႀကၤန္ အက်ေန႔ ၊
   
7. ၂၀၁၁ မႏၱေလးသႀကၤန္ အႀကိဳေန႔ ၊ 
   

အိမ္တစ္လံုးခ်င္း အပင္တစ္ပင္ခ်င္း နစ္နာေၾကး ေပးမည္ဆိုေသာ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေနရာ

ထား၀ယ္ျမိဳ႕ အနီးရွိ တံငါရြာေလး တစ္ရြာကို ေ၀ဟင္မွ ျမင္ရပံု

ထား၀ယ္ ၊ ဧျပီ ၉

ျမန္မာ့အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အျဖစ္ အီတာလ်ံ-ထိုင္း ကုမၸဏီႏွင့္ အစိုးရ ပူးေပါင္းေဖာ္ေဆာင္ေနေသာ ထား၀ယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္း အတြက္ ထား၀ယ္ျမိဳ႕ ပတ္၀န္းက်င္ ေျမဧက ၁၆၀ ၀၀၀ ေက်ာ္ကို အသံုးျပဳသြားမည္ ျဖစ္ျပီး စီမံကိန္းႏွင့္ မလြတ္ေသာ ျပည္သူမ်ား၏ ေက်းရြာမ်ား၊ စိုက္ပ်ိဳးေျမမ်ားကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးသြားမည္ ျဖစ္သလို ႏွစ္ရွည္ပင္မ်ား အတြက္ ဆိုလွ်င္လည္း တစ္ပင္ခ်င္းစာ တြက္ခ်က္၍ ေလ်ာ္ေၾကးေပးသြားမည္ဟု သတင္းရရွိသည္။

အဆိုပါ ေလ်ာ္ေၾကးမ်ားကို ကုမၸဏီမွ ေပးအပ္သြားမည္ ျဖစ္ျပီး အစိုးရက ျပန္လည္ ေနရာခ်ထား ေပးသြားမည္ဟု သိရသည္။ လက္ရွိတြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းအတြင္း၌ ခေမာက္ေခ်ာင္း၊ ဧကနိ၊ ေဘဇြန္း စေသာ ေက်းရြာမ်ား ရြာ ၂၀ ခန္႔ တည္ရွိေနၾကသလို ေရာ္ဘာ၊ ကြမ္းႏွင့္ သီဟိုဠ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွစ္ရွည္ပင္ စိုက္ခင္းမ်ားပါ ပါ၀င္ေနေသာေၾကာင့္ နစ္နာေၾကးကို တိတိက်က် ထိုက္တန္စြာ ေပးအပ္သြားမည္ဟု ကုမၸဏီက သတင္းထုတ္ျပန္ေၾကာင္း ထား၀ယ္ျမိဳ႕ခံ ဆိုင္ကယ္အပိုပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးက mmDailyNews သို႔ ေျပာျပသည္။

အပင္မ်ားကို တစ္ပင္ခ်င္းစာစီ နစ္နာေၾကး ေပးသြားမည္ ဆိုသည့္ အတြက္ စိုက္ခင္းပိုင္ရွင္မ်ားက နစ္နာမွဳမ်ား နည္းပါးသြားမည့္ အေရးအတြက္ ေက်နပ္ေနၾကသည္ဟု ၾကားသိရေၾကာင္း ၄င္းက ေျပာျပခဲ့သည္။


ထား၀ယ္ျမိဳ႕မွ ၁၀ မိုင္ခန္႔အကြာရွိ ျပည္တြင္းနာမည္ေက်ာ္ ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခ အလွ

လူ၀င္မွဳ ၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဦးစီးဌာန၊ ေၾကးတိုင္ႏွင့္ ေျမစာရင္း ဦးစီးဌာန၊ ကုန္သြယ္ေရး ညႊန္ၾကားမွဳ ဦးစီးဌာန၊ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ရံုး၊ အလုပ္သမား ညႊန္ၾကားေရး ဦးစီးဌာန စေသာ ဌာနဆိုင္ရာမ်ား ပါ၀င္ေသာ စီမံကိန္း အထူးအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္း၍ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္း၌ အီတာလ်ံ- ထိုင္းကုမၸဏီႏွင့္ ပူးတြဲ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အတြင္း တည္ေထာင္မည့္ လုပ္ငန္းမ်ား၌ သီးျခား ကြၽမ္းက်င္ရန္ မလိုသည့္ လုပ္ငန္းမ်ား တည္ေထာင္ရန္ ႏိုင္ငံသား လုပ္ငန္းရႇင္မ်ားကိုသာ ကန္ထ႐ိုက္ ေပးရမည္

ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္တြင္ ျမႇဳပ္ႏႇံလုပ္ကိုင္မည့္ လုပ္ငန္းမ်ား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရာတြင္ သီးျခား ကြၽမ္းက်င္ရန္ မလိုသည့္ လုပ္ငန္းမ်ား ဆိုပါက ျမန္မာႏိုင္ငံသား စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရႇင္၊ ကုမၸဏီမ်ားကိုသာ အလုပ္အပ္ လုပ္ကိုင္ရန္ သတ္မႇတ္ ထားေၾကာင္း သတင္းရရႇိပါသည္။ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ ဥပေဒ အခန္း ၄ ၊ ပုဒ္မ ၁၁ တြင္ 'စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေကာ္မတီသည္ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အတြင္း ရင္းႏႇီး တည္ေဆာက္သူ(သို႔မဟုတ္) ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံသူအား ယင္းတို႔ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားအနက္ သီးျခား ကြၽမ္းက်င္မႈ လိုအပ္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားမႇအပ အျခား လုပ္ငန္းမ်ားကို ႏုိင္ငံသား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရႇင္၊ ကုမၸဏီ သို႔မဟုတ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ကန္ထ႐ိုက္အျဖစ္ လုပ္ငန္းအပ္ႏႇံေစေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမည္'ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ''ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မႇာ ကိုယ္လုပ္ကိုင္မယ့္၊ ကိုယ္တည္ေထာင္မယ့္ လုပ္ငန္းအတြက္ ကြၽမ္းက်င္မႈ လိုအပ္တဲ့ လုပ္ငန္းက လြဲၿပီး က်န္တဲ ့လုပ္ငန္းအားလံုးကို ႏိုင္ငံသားပိုင္ ကုမၸဏီေတြကိုပဲ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေကာ္မတီကတစ္ဆင့္ လုပ္ကိုင္ ေစရမယ္လို႔ သတ္မႇတ္ထားတာပါ''ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုန္သည္မ်ားႏႇင့္ စက္မႈလက္မႈ လုပ္ငန္းရႇင္မ်ား အသင္းခ်ဳပ္ တာ၀န္ရႇိသူ တစ္ဦးက ေျပာျပခဲ့သည္။ ထို႔အတြက္ ႏုိင္ငံသားပိုင္ ကုမၸဏီမ်ား အေနျဖင့္ ထား၀ယ္ အထူး စီးပြားေရးဇုန္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေကာ္မတီထံတြင္ တည္ေထာင္မည့္ လုပ္ငန္း အမ်ဳိးအစားမ်ားကို ေလ့လာကာ မိမိႏႇင့္ သင့္ေတာ္မည့္ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ရန္ စီစဥ္သင့္ေၾကာင္း၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေကာ္မတီ အေနျဖင့္လည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုပ္ငန္းမ်ား ရႇိလာပါက လုပ္ငန္း အမ်ဳိးအစားမ်ားကို ထုတ္ျပန္ ေၾကညာေပးျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံသားပိုင္ ကုမၸဏီမ်ား အလုပ္အကိုင္ ရရႇိေရး ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း လုပ္ငန္းရႇင္မ်ားက ဆိုသည္။

ဟိုႏွစ္ သၾကၤန္.. ဒီႏွစ္ သၾကၤန္

က်မ ငယ္ငယ္တုန္းက သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ မနက္ တိုင္း အတာအိုးနဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးကို ၾကိဳေလ့ရွိ တဲ့ အဖြားရဲ႕ အျပဳအမူကို နားမလည္ဘူး။ က်မတို႔ မႏၱေလးမွာ အရင္တုန္းက သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ ဆိုရင္ စည္စည္ကားကားၾကီး ေရပက္ေလ႔

မရွိေသးပါဘူး။ ကေလးတခ်ိဳ႕နဲ႔ သၾကၤန္ေပ်ာ္ လူငယ္တခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ ေဟးလား၀ါးလား အျဖစ္ေလာက္ ေရကစားၾကတာပဲရွိတယ္။

သၾကၤန္အၾကိဳေန႔အထိ ဘုရားၾကီးေစ်း၊ ရဟိုင္းေစ်းေတြ ဖြင့္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ သၾကၤန္ ေလးရက္စလံုးသာမက သၾကၤန္မတုိင္ခင္ကတည္းကပါ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေရပက္တတ္တဲ့ အေလ့ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ အဲလုိ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ဆိုရင္ အဖြားက ဘုရားၾကီးေစ်းကုိ သြားၿပီး သၾကၤန္တြင္း ခ်က္ဖို႔၊ ျပဳတ္ဖို႔ အေျခာက္အျခမ္းေလးေတြ သြား၀ယ္တယ္။ ေစ်းကျပန္လာတုိင္း သူနဲ႔အတူ ေျမအိုးေလးတအုိးနဲ႔ သၾကၤန္ ပန္းစည္းေလး တစည္း ပါလာ တတ္တယ္။

သၾကၤန္ပန္းဆိုလို႔ စပ္စုၾကည့္မိပါတယ္။ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မက္မက္စက္စက္ျဖစ္ခ်င္စရာ ဘာပန္းမွ မပါဘူး။ အုန္းညႊန္႕ေတြ၊ တမာကိုင္းေတြ၊ မာလကာရြက္၊ ကံ့ေကာ္ညႊန္႕၊ သေျပညႊန္႔ေတြ ပါ ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ ေစ်းျခင္းေတာင္း ခ်တာနဲ႔ ဖြားဖြားက “ဒါနဲ႔ သိၾကားမင္းကုိ ၾကိဳရမွာေအ့” လို႔ ေျပာၿပီး သူ႕လက္ထဲက အတာအိုးေလးကို ဇိုးဇိုးဇက္ဇက္နဲ႔ ထုတ္လို႔ အတြင္းေရာ အျပင္ေရာႏွံ႕ေအာင္ ေဆးပါေတာ့တယ္။

ေျပာရရင္ အဖြားက သိၾကားမင္းလုိ႔ အလြယ္ေျပာတဲ့ တနဂၤေႏြျဂိဳဟ္မင္း ဘာဏုရာဇာကို လာဘ္ထိုးဖို႔ ၾကိဳးစားေနရတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ည (၈) နာရီ သတင္းမွာ ေတြ႕ေနရသလို လူၾကီးမင္းမ်ား ၾကြခ်ီလာရင္ ပန္းစည္းဆက္ၿပီး ၾကိဳရတဲ့ထံုးစံလိုေပါ့ေလ။ သူအဲလုိ အတာအိုးထိုးတာ တႏွစ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ သူ႕တသက္လံုး သၾကၤန္ေရာက္တုိင္း မပ်က္မကြက္ ထမ္းေဆာင္ေနက် ဂ်ဴတီေပါ့။

အဖြားရဲ႕ အယူသည္းမႈကလည္း တမ်ိဳးပဲ။ အရင္ႏွစ္က အတာအိုးကို ေနာက္ႏွစ္ မသံုးဘူး။ “ႏွစ္သစ္မွာ အေဟာင္းေတြ သံုးရင္ လာဘ္တိတ္ တတ္တယ္ဟ့ဲ။” သူ ခံယူထားသလိုပဲ အတာအိုးထိုးၿပီးတာနဲ႔ တအိမ္လံုးမွာ အေဟာင္း အႏြမ္း အစုတ္ အျပတ္ ဘာရွိသလဲဆုိၿပီး ေမႊေႏွာက္ရွာေတာ့တာပဲ။ ေတြ႕တာနဲ႔ လႊင့္ပစ္တတ္တယ္။

က်မကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းမွာ အက်အန ေနရာယူထားတဲ့ အတာအိုးၾကီးကိုေရာ ပစၥည္းအေဟာင္းေတြကို မ်က္ကလဲဆန္ျပာနဲ႔ အသည္းအသန္ လိုက္ရွာေနတဲ့ အဖြားကိုပါ ၾကည့္ၿပီး ေရွးလူၾကီးေတြ အျဖစ္သည္းရန္ေကာလို႔ ဘ၀င္မက် ျဖစ္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ယဥ္ဆုိသလုိ ျဖစ္လာသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ သည္အတာအိုးမွ အိမ္မွာ မျမင္ရရင္ သၾကၤန္က မျပည့္စံုသလုိပဲ။ တခါတေလ အဖြား ေမ့ေနမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး အၾကိဳေန႔မနက္ဆုိရင္ ၀ီရိယေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အိပ္ယာေစာေစာထၿပီး ပန္းသည္ေတြဆီက အတာပန္းကုိ ေစာင့္၀ယ္ပါတယ္။ “သၾကၤန္ပန္းေတြ ပါတယ္။ သၾကၤန္ပန္းေတြ” အဲလိုေအာ္သံဟာဆိုရင္ က်မအဖို႔ သၾကၤန္အၾကိဳ ေတးသံလို ျဖစ္ေနၿပီ။

မနက္ ၇ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ရပ္ကြက္ဓမၼာရံုက ဘုရားေ၀ယ်ာ၀စၥအသင္းက ဦးေဆာင္ၿပီး ဆြမ္းခံထြက္ၿပီေပါ့။ အိမ္အသီးသီး ဆြမ္းထြက္ ေလာင္းလို႔ ၿပီးၿပီဆုိတာနဲ႔ ဟိုဘက္အိမ္ သည္ဘက္ အိမ္က အမယ္ၾကီးေတြ စုရံုးၿပီး တရားနာ ဥပုသ္ေစာင့္ သြားၾကၿပီ။

က်မတို႔ ကေလးတသိုက္လည္း အိမ္က ထုတ္ေပးထားတဲ့ စည္ပိုင္းေသးေသးေလးထဲမွာ ေရထည့္ၿပီး လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို စပက္ၾကပါၿပီ။ အိမ္မွာရွိတဲ့ ေရဖလားနဲ႔ပဲ ပက္ရတာပါပဲ။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ကေလးခ်င္းဆုိေပသိ ဖလားေတာင္ ဘာဖလားနဲ႔ ပက္တာလဲဆိုတာ ျပိဳင္ၾကတာ။ စတီးဖလားလား၊ ဒန္ဖလားလား၊ ပလတ္စတစ္ဖလားလား။ ယိုးဒယားစတီးျပြတ္ ကိုင္ႏုိင္တဲ့သူဆိုရင္ စိတ္ထဲက ၾကိတ္ၿပီး အားက်ေနရတာရယ္။ တေခ်ာင္း ၃၅၀ တဲ့။ ဘယ္ကိုင္ႏိုင္လိမ့္မတုန္း။ ယိုးဒယားျပြတ္ဆုိေတာ့ လွလဲ လွ။ စတုိင္လဲ က်။ သူနဲ႔မ်ား ေရထုိးပက္လုိက္ရင္ အပက္ခံရတဲ့သူက ဖ်င္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ အသားစပ္သြားတတ္တယ္။ က်မ လိုခ်င္လွပါတယ္ ပူဆာလြန္းလုိ႔ ေမေမက တေခ်ာင္း အစိတ္တန္ ဗမာေရျပြတ္ေပးကိုင္တယ္။ ဗမာေရျပြတ္ဆုိေပမယ့္ ေရထြက္အားက သန္မွသန္။ သို႔ေပမယ့္ စတီးျပြတ္နဲ႔ ေရျပိဳင္ပက္ၾကေတာ့ ဗမာေရျပြတ္ ယိုးဒယားကုိေတာ့ မယွဥ္ႏုိင္ဘူးေပါ့ေလ။ ၾကာေတာ့လည္း ခြက္နဲ႔ ပက္ရတာေလာက္ ဘယ္ဟာမွ အားရပါးရ သိပ္မရွိလွဘူး။

ေရပက္တာ၀လုိ႔ ေန႔လည္ နားခ်ိန္ဆုိရင္လည္း အၾကိဳေန႔ေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပ်င္းရိေျခာက္ေသြ႕ေနရတာမ်ိဳး မရွိဘူး။ ဟိုအိမ္ကလည္း သၾကၤန္သီခ်င္းသံ ျမိဳင္ျမိဳင္၊ ဒီအိမ္ကလည္း ကသံ ဆုိသံ လိႈင္လိႈင္နဲ႔။ လမ္း ၈၀၊ က်မတုိ႔ အျပမွာတင္ ေရကစားတဲ့ မ႑ပ္ ၄၊ ၅ ခုရွိေသးတာ။ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ဖြင့္ထားတဲ့ မၾကိဳင္ဆုိတာရယ္၊ ေဘာ္ဒါေဆာင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေဒၚႏုရယ္က ႏွစ္တုိင္း မ႑ပ္အျပိဳင္ထိုးၾကတယ္။ မိသားစု မ႑ပ္ သေဘာမ်ိဳးဆုိေတာ့ အက်ယ္ၾကီးလဲ မဟုတ္ေပါင္။ လြန္ေရာ ကၽြံေရာ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာ ၁၀ ေပေလာက္ေပါ့။

ဘာစပြန္ဆာမွ မလိုဘူး။ ေၾကာ္ျငာေမွ်ာ္ၿပီး ေဆာက္တဲ့ မ႑ပ္မဟုတ္ဘူး။ ေအာက္က ပီပါပံုးေတြ ခံၿပီး သစ္သားေခ်ာင္းေတြ တန္းထားတဲ့ စင္ေပၚမွာ တခ်ိဳ႕က ပိုက္ေတြသြယ္ၿပီး ေရပက္တယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေရဖလားနဲ႔ပါပဲ။ စင္ရဲ႕ ဟိုဘက္ထိပ္ သည္ဘက္ထိပ္ကို အုန္းလက္ေတြနဲ႔ အလွဆင္ၿပီး စေကာ၀ိုင္းဖင္မွာ ထံုးတို႔ၿပီး ေရးထားတဲ့ “ပိေတာက္ခင္ ေရကစားမ႑ပ္”၊ “ပန္းမ်ိဳးတစ္ရာ မ႑ပ္” စတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေထာင္လုိက္တာနဲ႔ ခံ့ခံ့ထည္ထည္ ေရနန္းဗိမာန္တခု ေပၚလာေတာ့တာပဲ။ အခုေခတ္လို က်ံဳးပတ္လည္ေလာက္သာ စည္ကားတဲ့ သၾကၤန္မဟုတ္ေလေတာ့ မ႑ပ္ေနရာအတြက္ အေရွ႕က်ံဳးမွ၊ ေတာင္က်ံဳးမွဆုိၿပီး ေနရာသြားဦးစရာလဲ မလိုဘူး။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ထဲမွာ၊ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာပဲ မိဘေမာင္ဘြား အားလံုးရဲ႕ မ်က္စိေအာက္မွာ ေအးေအးလူလူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေရကစားၾကတာ။ က်မဆုိရင္ အဲဒီမ႑ပ္ေတြေပၚမွာ တက္ၿပီး အရမ္းေရပက္ခ်င္တာပဲ။ ေမေမကေျပာတယ္။ အဲဒါ အပ်ိဳေတြမွ ပက္တာတဲ့။

အပ်ိဳေတြကလည္း သၾကၤန္မက်ေသးေတာ့ မပက္ၾကေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ညေနခင္းက်ရင္ေတာ့ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ထြက္လို႔ ဟန္ေရးျပၾကၿပီ။ ညေန ၄ နာရီေလာက္ဆုိရင္ ဘုရားၾကီးကို ဦးတုိက္ၿပီး ျပန္လာတဲ့ သၾကၤန္ကားေတြ၊ အသင္းကားေတြကို အလွ်ိဳလွ်ိဳျမင္ရၿပီ။ အဖြားမွာ စိပ္ပုတီး တေခ်ာက္ေခ်ာက္ စိပ္ရင္း သၾကၤန္သီခ်င္းသံ လြင့္လာတာ ၾကားတာနဲ႔ “ဟဲ့ ထြက္ၾကည့္ၾကပါဦး။ ဘယ္အသင္းကားလဲ မသိဘူး” ဆိုၿပီး သံေယာဇဥ္ မျပတ္ျဖစ္ေနေတာ့တာ။

မႏၱေလးက ဂ်စ္ကားခေရဇီ ဆိုေတာ့ သၾကၤန္မွာဆိုရင္ ဂ်စ္ကားပိုင္ရွင္မ်ားဟာ မ်က္ႏွာအပြင့္ဆံုးပါပဲ။ ဂ်စ္ကား ေရွ႕ဖံုး ေဘာနက္ေပၚမွာ ကန္ေတာ့ပြဲတပြဲ ပါေလ့ရွိတာကို သတိထားမိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကားေပၚမွာ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ၿပီး ျဖစ္ေစ၊ ကားဖင္ပုိင္းမွာ စာတမ္းခ်ိတ္ၿပီးျဖစ္ေစ “ပိေတာက္ကုိ ခ်စ္ရင္ ေမာင့္ကိုလည္း ခ်စ္ပါ” တုိ႔၊ “ခ်စ္ရင္ ေရပက္” တုိ႔၊ “ေရပက္မၾကမ္းနဲ႔ ဖက္နမ္းပစ္မယ္”တို႔ ေပါက္တတ္ကရ စံုစီနဖာ စာေျပာင္မ်ိဳးစံုကို သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးေတြနဲ႔ တြဲၿပီး ေရးထားတတ္ၾကတယ္။

မွတ္မိပါေသးရဲ႕။“ပ်ိဳပ်ိဳေမတုိ႔ ဆီးၾကိဳေတာ့ကြယ္” ဆုိတဲ့ စာသားဆိုရင္ ကာတြန္းပံုက မိန္းကေလးတေယာက္ ဆီးအိုးၾကီးကို ေရေႏြးအုိး တည္သလို တည္ေနတဲ့ ပံုနဲ႔ဆုိေတာ့ ၾကည့္မိတဲ့သူေတြမွာ ၀ါးလံုးကြဲ မရယ္မိရင္ေတာင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ျပံဳးမိတာခ်ည္းပဲ။

အေဖတုိ႔ အဖြားတုိ႔ကေတာ့ ေျပာတာပဲ။ နင္တုိ႔ သၾကၤန္က ဘာဟုတ္ေသးတုန္း။ တို႔တုန္းကျဖင့္ ဘယ္လို ဘယ္ညာ ဆုိၿပီးေပါ့ေလ။ အဲသလို ေျပာသံေတြ ၾကားမိရင္ သူတုိ႔ေတြ ညႊန္းတဲ့ မႏၱေလးသၾကၤန္ ေခတ္ေကာင္းစဥ္ကာလဆုိတာကို မွန္းၿပီး လြမ္းလည္း လြမ္းမိရဲ႕။ မနာလုိလည္း ျဖစ္မိရဲ႕။ ကုိယ္ထင္ ကုတင္ ေရႊနန္းပဲေလ။

က်မကေတာ့ ကေလးဘ၀က ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သၾကၤန္ကို ခ်စ္တယ္။ သူ႕ဟာနဲ႔သူေတာ့ အတန္ အသင့္စည္ကားေသးတယ္ ဆုိရမွာပဲ။ ေရပက္တာ ေလာဘၾကီးတဲ့ က်မဆုိရင္ ကားတိုင္းကို ေရမပက္လိုက္မွာ စိုးလို႔ ျပာေနတာပဲ။ ကားေတြေပၚကလည္း မ်ိဳးစံု ေအာ္ဟစ္သြားတတ္ၾကတာပဲ။ တခ်ိဳ႕လဲ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုသြားၾကေလရဲ႕။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း “အေမ့ ေခၽြးမ ေပ်ာက္လုိ႔ ရွာ… ေတြ႕ၿပီ ေတြ႕ၿပီ သူပဲ သူပဲ” တုိ႔၊ “ဟိုေကာင္မေလး ငယ္ငယ္တုန္းက ဖင္တုံးလံုး ဖင္တံုးလံုး” တုိ႔ ေအာ္သြားၾကတယ္။ အေမ့ေခၽြးမအျဖစ္ အေအာ္ခံရတဲ့သူေတြက်ေတာ့ ရွက္ျပံဳးေလးနဲ႔ေပါ့ေလ။ ဟိုေကာင္မေလး ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာဘာညာညာဆိုၿပီး အေအာ္ခံရတဲ့သူေတြက်ေတာ့ မ်က္ႏွာၾကီးရဲလို႔ေပါ့။

က်မက ဧၿပီလမွာ ေမြးလို႔လား မသိပါဘူး။ သၾကၤန္ပိုးေတာ့ပါတယ္။ တီးလံုးသံၾကားတာနဲ႔ ကခ်င္ေနေတာ့တာ။ တီဗြီက သၾကၤန္အကေတြ လာတာနဲ႔ သူတုိ႔လို ေကြးေနေအာင္ လိုက္ကတာ။ သၾကၤန္အက ကတာ ဘာခက္တာမွတ္လို႔။ မႏၱေလးသူမွန္ရင္ ေျခခ်ိဳး လက္ခ်ိဳးေတာ့ တတ္တာခ်ည္းပဲ။ သၾကၤန္အကဆုိတာလဲ အရပ္သူေတြကို ေခါင္း၊ ခါး၊ ေျခ၊ လက္ အခ်ိဳးေျပရံု ကတတ္ေအာင္ ထြင္ေပးထားတဲ့ ကနည္းမို႔ လြယ္ပါတယ္။

အခုေခတ္ သၾကၤန္အကေတြ က်ေတာ့ တမ်ိဳးပဲ။ သဘင္သည္ အျငိမ့္ကသလို ကေနၾကေတာ့တာ။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္းလဲ မရွိ။ ခုန္လုိက္ ေပါက္လိုက္၊ ႏုိင္ငံေတာ္ၾကီး ဘာျဖစ္တယ္ သၾကၤန္အကထဲမွာ မေယာင္ရာ ဆီလူး မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေတြ ထက္သန္ျပလိုက္နဲ႔ကိုး။ အရပ္သူေတြသာ ကေလ့ရွိတဲ့ သၾကၤန္အကခ်င္း ယွဥ္ရင္ေတာင္ မႏၱေလးသူမ်ား ကတာဟာ ခါးပါတယ္၊ ညက္ေညာတယ္တဲ့။ လူၾကီးေတြ ေျပာတာ ၾကားဖူးတာပဲ။ က်မျဖင့္ ခါးပါတယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိဟာပါလိမ့္၊ ဘယ္သူကမ်ား ခါးၾကီးျဖတ္ၿပီး ကၾကပါလိမ့္လို႔ ေတြးလိုက္ရတာ။ ေနာက္မွ သူတုိ႔ေျပာတာက ခါးေလးကို ႏြဲ႕ၿပီး ကတာကို ဆိုလိုေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။

က်မတုိ႔ ငယ္ငယ္က သၾကၤန္ဆုိရင္ အိမ္က ကားနဲ႔ လည္ပါတယ္။ ေဖေဖက က်မတုိ႔ ညီမႏွစ္ေယာက္ကုိ တင္ၿပီး တျခား သူ႕မိတ္ေဆြေတြပါ ပတ္ေခၚၿပီး လည္တာပါ။ က်မက လူေပါက္စေလးပဲ ရွိေသးေတာ့ သၾကၤန္မွာ ေရပက္ခံထြက္တာကို နားမလည္ဘဲ မိုးေတြ ဘာလို႔ အဲေလာက္ေတာင္ ရြာေနပါလိမ့္လို႔ ေတြးခဲ့မိတာ။ ကိုယ္က လူၾကီးေတြ ၾကားထဲ ေရာက္ေနေတာ့ အျပင္ကုိလဲ မျမင္ရဘူး။ က်ံဳးဘက္မွာဆိုရင္ ပက္သူေတြေရာ၊ လည္သူေတြေရာ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးကိုး။ အခုလုိ မ႑ပ္တခုေရာက္ဖို႔ ေရအေျခာက္ခံၿပီး ေန႔၀က္က်ိဳးေအာင္ မေစာင့္ရဘူး။ ေတာက္ေလွ်ာက္ကို ပက္တဲ့သူေတြနဲ႔ ျပည့္ေနေတာ့တာ။ ကုိယ္ကသာ သူမ်ားကို ေရပက္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားကိုပဲ ပက္ေလ့ရွိတဲ့ က်မမွာ ပထမဆံုး ေရပက္ခံထြက္ဖူးတဲ့အခါတုန္းက အရာရာ မွန္သမွ်ကို အထူးအဆန္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန သၾကၤန္မိုး လာရင္ တအိမ္လံုး အားေပးၾကတယ္။ သၾကၤန္မိုးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း က်မမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အသက္အရြယ္အလိုက္ ခံစားမႈ သံုးမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး အၾကိမ္ သၾကၤန္မိုးကုိ ၾကည့္ေတာ့ ဆိုၾက၊ ကၾကတယ္ ဒီေလာက္ပဲ သိတာ။ လူက ငယ္ေသးတာကိုး။ ေနာက္ ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္က ခဏခဏ လႊင့္ေနေတာ့ ၾကည့္ရတာ ပ်င္းလာတယ္။ မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သၾကၤန္မုိးကို တမ္းတမ္းတတ ျပန္ခံစားၾကည့္ခ်င္လာတာ ၁၀ တန္း ေျဖၿပီးမွပါ။ အဲတုန္းက ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္က ဘာသေဘာရယ္မသိဘူး။ ဇာတ္ကားတကားထဲကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး ႏွစ္ရက္ျပတယ္။ သူျပတဲ့ ႏွစ္ရက္လံုး က်မတုိ႔ ရက္ကြက္က မီးပ်က္တဲ့ ရက္က်ေတာ့ မၾကည့္ရဘူးေပါ့။ အဲဒီမွာ ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ ဆုိၿပီး တျမဳိ႕လံုး ပတ္ၿပီး အေခြငွားဆိုင္ေတြမွာ အေခြလိုက္ငွားတာ။ ေနာက္ဆံုး (ဦး) စိုင္းခမ္းလိတ္ဆီက အေခြရလာတယ္။ အဲဒီအေခြကို ကူးၿပီး  သိမ္းထားတယ္။

ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္က ျပတာ လြတ္သြားရင္ အခုအထိ ေအာက္စက္နဲ႔ အဲဒီအေခြကို ဖြင့္ၾကည့္တုန္းပဲ။ အခုအခ်ိန္မွာ က်မ လက္ေတြ႕မန္းသၾကၤန္ကုိ မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ခံစားဖုိ႔လဲ မလုိေတာ့ဘူး။ သၾကၤန္မွာ သၾကၤန္မုိး ၾကည့္လိုက္ရရင္ ျပည့္စံုတယ္။ သၾကၤန္မိုး ဇာတ္သိမ္းသြားတာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ သၾကၤန္ပါ ၿပီးသြားသလုိ ခံစားလိုက္ရေတာ့တာ။

သၾကၤမုိးမွာ တင္တင္ျမရဲ႕ အသံနဲ႔ ဇာတ္လမ္းစဖြင့္တာမွသည္ ေနာက္ဆံုး သၾကၤန္မိုး သီခ်င္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းသည္အထိ အကုန္ၾကိဳက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားၾကီးမွာ ခင္ခင္ထားနဲ႔ ျငိမ္းေမာင္တုိ႔ စေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ ခင္ခင္ထားရဲ႕ ပိေတာက္ပန္းခက္ေလး ျပဳတ္က်သြားတာ (ေဟ့ အဲဒါ ေရႊ၀ါဖူးက ဇယ္ေလးကြ) ဆုိတဲ့အခန္းကုိ သေဘာက်တယ္။ ေရႊမန္းမာလာသီခ်င္းနဲ႔ ကၾကတဲ့အခါ ျမိဳ႕မေငြငန္းကားေပၚမွာ သီတာသိမ့္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးကတာကုိ ေန၀င္ခ်ိန္ ေနာက္ခံထားၿပီး ရိုက္ျပတာ အရမ္းလွတာပဲ။ အဲလို လွတဲ့ ရုိက္ခ်က္ေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဘုရားၾကီးကို ေဒၚခင္အုန္းျမင့္နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ ခင္သန္းႏုကုိ ျပေတာ့ ကားေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ေရႊေျခက်င္းကို စျပတယ္။ ၿပီးေတာ့  ျမိဳ႕မကားၾကီး ရပ္ထားတာေတြ႕ေတာ့ ေအာက္ကေန ေငြငန္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တာကို အေပၚစီးက ရိုက္ထားတာ၊ ခင္သန္းႏုနဲ႔ ေနေအာင္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကေတာ့ ႏွစ္ကိုယ္တူခ်စ္သမွ်ကို သီခ်င္းနဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းေတြကလဲ မ်က္စိပသာဒျဖစ္လိုက္တာ။

ေနာက္ ကိုေထြး (ဇင္၀ိုင္း) ကို သူ႕အေဖက သၾကၤန္ပြဲမွာ မပါရဘူးေျပာေတာ့ ေရနီေျမာင္းေဘးက အပင္ၾကီးေအာက္မွာ သြားထုိင္ေနပံုေလးက တကယ့္ ကရုဏာသက္စရာေလးပဲ။ အႏုပညာပန္းတုိင္ သီခ်င္းဆုိရင္ က်မ အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းနဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းမွာ ကုသိုလ္ေတာ္ ဘုရားထဲမွာ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ေျပးသြားတဲ့ သီတာသိမ့္ ပံုစံေလးကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ။ ေႏြဦးကဗ်ာမ႑ပ္ ေဆာက္တဲ့အခန္းကိုျပေတာ့ ေနာက္ခံတီးလံုးက ျပည္ေတာ္၀င္သီခ်င္း၊ အၾကိဳေန႔ ဖြင့္ပြဲမွာ ကၾကတာကိုျပေတာ့ ျမနႏၵာတီးလံုးနဲ႔။ ဇင္၀ိုင္း ေရနီေျမာင္းကေန စက္ဘီးေလး စီးၿပီးျပန္လာေတာ့ သၾကၤန္ေလညွင္းလုလင္ တီးလံုးနဲ႔ေပါ့။ သီခ်င္းေတြ သိပ္ဟုန္သြားမွာစိုးလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ တီးလံုးပဲထည့္သြားတာ သတိျပဳမိတယ္။ ႏွစ္သစ္မဂၤလာသီခ်င္းနဲ႔ ေရပက္ၾကတဲ့ဇာတ္၀င္ခန္း မွာက်ေတာ့  ပထမဆံုး ပိေတာက္ပန္းေတြ ေ၀ေနတဲ့ ျမင္းေခါင္းၾကီးကို အနီးကပ္ရုိက္ျပေတာ့ အစကေတာ့ ပရိသတ္က ဘာမွန္းမသိဘူးေပါ့။ ေနာက္ ရိုက္ခ်က္ကို နည္းနည္း ခြာလိုက္မွ ျမင္းမွန္းသိေတာ့တယ္။

ေနာက္ ဇင္၀ိုင္းကုိ ေဇာ္၀မ္းတို႔က “ေႏြအလွ” သီခ်င္းနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ့အခန္းေလးဆုိ သိပ္လြမ္းဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ ဇင္၀ိုင္းကို သၾကၤန္ လည္ခြင့္ျပဳလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနေအာင္က အခန္းထဲမွာ သူတေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တဲ့ အခါ ျမိဳ႕မျငိမ္းပံု၊ စိန္ေဗဒါ့ပံု၊ နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆရာတင္ပံုတလွည့္ သူ႕စႏၵယားၾကီးတလွည့္ ေနာက္ သူ႕အရက္ပုလင္းတလွည့္ ၾကည့္ၿပီး သူ႕ဘ၀ကို သူ ရင္နင့္သြားတဲ့ ပံုျဖစ္သြားတာ၊ ေနာက္ၿပီး အရက္ပုလင္း ႏွစ္လံုးကို ေကာက္ခြဲလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ  ဂြမ္းဆိုၿပီး ဒရမ္တီးၿပီး “ပိေတာက္တမ်က္ႏွာ” သီခ်င္းဆိုတာနဲ႔ ဆက္ပစ္လိုက္တယ္။

သၾကၤန္မိုးကို ၾကိဳက္တဲ့အထဲမွာ မႏၱေလးရဲ႕ အရိပ္အေငြ႕ေတြ မသိမသာ ထည့္သြားတာမ်ိဳးေတြေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္။ ဥပမာ.. ခင္သန္းႏုရွိတဲ့ ေစ်းခ်ိဳထဲက စိန္ေရႊရတနာဆိုင္ကို သူ႕သားသမီးႏွစ္ေယာက္ လာလည္တဲ့အခါ ေစ်းအေဖာ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ တျခားဆုိင္က လူေတြကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ ပံုမ်ိဳး၊ ေနာက္ၿပီး ဟန္တင္ရဲ႕ မႏၱေလးစရိုက္ ခပ္ေသာေသာ ပံုစံေတြ ထည့္ရိုက္သြားတာမ်ိဳးေပါ့။

အခု အသက္အရြယ္မွာ သၾကၤန္မုိးကုိ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ခံစားခ်က္က မသိမသာ ေျပာင္းသြားၿပီ။ သၾကၤန္ကို ခ်စ္ေပသိ၊ သၾကၤန္မိုးကုိ ၾကိဳက္ေပသိ၊ ဇာတ္လမ္းကို ယုတၱိေဗဒနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္လုိက္ေတာ့ အင္း.. နည္းနည္းေတာ့ ဇာတ္ဆန္သလုိပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္က ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္တရပ္ကုိ ဘယ္လုိ ဆင္ႏႊဲခဲ့တယ္ဆုိတာ ေပၚလြင္ေအာင္ ရိုက္ကူးျပတာသက္သက္ဆုိေတာ့ က်မ တုိင္းတာတဲ့ ေပတံက မွားေကာင္း မွားေနမယ္ထင္ရဲ႕။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ သၾကၤန္မုိးကုိ ၾကိဳက္တုန္းပါပဲ။ သၾကၤန္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာနဲ႔ သၾကၤန္မိုးအေၾကာင္း ဟိမ၀ႏၱာခ်ီးမြမ္းခံ ဖြင့္ေနမိျပန္ၿပီ။ အခုေတာ့ စစ္မွန္ ယဥ္ေက်းတဲ့ သၾကၤန္ပံုရိပ္ေတြဆိုတာ သၾကၤန္ေရနဲ႕အတူ တကယ္ပဲ စီးေမ်ာကုန္ၿပီ ထင္ရဲ႕ေနာ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္က ဒါရိုက္တာေမာင္တင္ဦးနဲ႔ ဆံုဖူးတုန္းက မႏၱေလး သၾကၤန္အေျခခံ ဇာတ္ကား သူ မေသခင္ ထပ္ရိုက္ခ်င္ ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာဖူးတယ္။ သၾကၤန္မုိးထက္ သာရမယ္လို႔လဲ ေၾကြးေၾကာ္ ထားတာပဲ။ သူ႕ဇာတ္လမ္းအစမွာ စကားပန္းေလး ပင္ျမင့္ထက္ကေန ေလမွာ တ၀ဲ၀ဲ လည္ကာ လည္ကာနဲ႔ ေက်ာက္လမ္းမေပၚကုိ ျပဳတ္က်လာမယ္။ ခဏေနေတာ့ အဲဒီ စကားပန္းေလးဆီကုိ ေသြးစီးေၾကာင္း တခု ျဖတ္ၿပီး စီးလာတယ္။ အဲဒီ ေသြးစီးေၾကာင္းက။ ဘယ္က လာသလဲဆုိေတာ့ ကားတုိက္ၿပီး အသက္ဆံုးသြားတဲ့ ျမဳိ႕မျငိမ္းရဲ႕ ေသြးေတြေပါ့။ ေနာက္ခံ တီးလံုးကလည္း လြမ္းစရာ၊ ေဆြးစရာေလးေပါ့။ အဲဒီကမွ ျမိဳ႕မျငိမ္း အေၾကာင္း၊ ဟိုေခတ္ မန္းေလးသၾကၤန္၊ ဒီေခတ္ မန္းေလး သၾကၤန္ ကို ခ်ိတ္ၿပီး ျပသြားမယ့္ ဇာတ္တဲ့။ အဲဒါ သူေျပာသေလာက္ က်မ ၾကားဖူးခဲ့တာ။ ပရိုဂ်ဴဆာမရွိေတာ့လည္း မရိုက္ႏုိင္ဘူး ေပါ့ေလ။ ဟိုတပတ္က ေပၚျပဴလာ ဂ်ာနယ္မွာ ဦးေဇာ္ျမင့္ (ရီျမင့္ရုပ္ရွင္)က သၾကၤန္မိုးလိုကား သူ ရုိက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ေမာင္တင္ဦးနဲ႔လဲ ေျပာထားတယ္ ဆိုတာ ၾကားရလုိ႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ ထပ္ရိုက္ျဖစ္ပါေစ ဆုေတာင္းပါတယ္။

တကယ္တမ္း ရိုက္ျဖစ္ရင္ သူတုိ႔ေတာ့ ဘယ္လုိပံုစံ ရိုက္ျဖစ္ၾကမယ္မသိဘူး။ က်မျဖင့္ အခုေခတ္သၾကၤန္ဆုိတာ ဘာကို ခံစားၿပီး ဆင္ႏႊဲတဲ့ သၾကၤန္မွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒိုးဒိုးဒန႔္ဒန႔္ ဗမာစာသားသြပ္ထားတဲ့ ကျပားသီခ်င္းေတြ ဖြင့္ၿပီး မ႑ပ္ေပၚက လူေတြကလည္း တီေကာင္ ဆားတုိ႔သလုိ တြန္႕လိမ္ၾက၊ ေအာက္က လူေတြကလည္း တြန္႕လိမ္ၾက၊ ေဖာ္ၾက၊ ခၽြတ္ၾက၊ ဆဲၾက၊ ရိုက္ၾက၊ ႏွက္ၾက၊ မူးရူးကြဲျပဲၾကလုိ႔ သၾကၤန္ဆိုတာ လူေတြအတြက္ သီးသန႔္ ေတာ္သလင္းပြဲေတာ္လို ျဖစ္ေနၿပီ။ အရင္တုန္းက သၾကၤန္သီခ်င္းေတြဆိုတာ ေမာင္ရင္းႏွမအသြင္ ေရကစားၾကမယ္။ ခ်စ္ၾကည္စြာ ေလာင္းပက္ၾကမယ္ဆုိသလုိ စာသားမ်ိဳးေတြနဲ႔ ထံုမႊမ္းခဲ့တာ။

အခုေခတ္ သီခ်င္းမ်ားၾကေတာ့ လႈပ္လိုက္ၾကစို႕၊ ခါလိုက္ၾကစို႕၊ အဖိုးၾကီးကို ေခါက္ထား၊ အဖြားၾကီးကို ေခါက္ထား၊ ေယာက်္ား ေယာက်္ား ဆုိတာလဲ ပါေသးတယ္။ ဘာေတြ ဆုိမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ ယဥ္ေက်းလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာသၾကၤန္က မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမေတြေၾကာင့္ ေပါက္လြတ္ပဲစားပြဲေတာ္ ျဖစ္ေနၿပီ။

ေပ်ာ္တယ္ဆိုတာလဲ ပိုက္ဆံရွိဦးမွ။ လူေတြက စီးပြားေရး မေကာင္းေတာ့ မေပ်ာ္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ က်ံဳးပတ္လည္မွာ ရွိတဲ့ (တကယ္ေတာ့ ေတာင္က်ံဳးနဲ႔ အေရွ႕က်ံဳးပဲ ရွိတာ) မ႑ပ္ေတြကို သၾကၤန္မတိုင္မီ သြားၿပီး ေရတြက္ၾကည့္ေနလည္း အရင္ကလို ရင္ခုန္စရာမေကာင္းေတာ့ဘူး။ က်မ မွတ္မိသေလာက္ (၂၀၀၁) ခုႏွစ္ အထိကို ေဒၚသီ သနပ္ခါး မ႑ပ္နဲ႔ ပါတိတ္တိုင္းျပည္ မ႑ပ္ေဆာက္ျဖစ္ၿပီး အဲဒီမ႑ပ္ေတြက အၾကတ္ေန႔ဆုိရင္ စတုဒိသာ ေကၽြးၾကေသးတယ္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္တုန္းကလည္း အာဆီယံသၾကၤန္လို႔ လုပ္လုိက္တုန္းကေတာင္ နည္းနည္း ျပန္စည္ေသးတယ္။ ခုေတာ့လား မန္းသၾကၤန္က ေခတ္အဆက္ဆက္က နာမည္ကေလးေၾကာင့္သာ စည္တယ္ရယ္လုိ႔ ဟန္ျပပဲ ရွိရေတာ့တဲ့အျဖစ္။ ေဆးရံု၊ ေဆးခန္းမ်ားမွာေတာ့ လႊတ္စည္တာပဲ။

မ႑ပ္မွာ တရက္ ေရသြားကစားရင္ အနည္းဆံုး တေသာင္းေပးရတယ္။ ကားနဲ႔လည္မယ္ဆုိရင္ ကားတစီး တရက္ကို တသိန္းခြဲက်မယ္။ ဒီေခတ္ကုန္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ စီးပြားေရးက်ပ္ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္သူ ေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။ ဟိုတုန္းကလုိ လူတန္းစားမေရြး ေပ်ာ္လို႔ရတဲ့ သၾကၤန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေနရင္လဲ ကိုယ့္အိမ္မွာ ရွိတဲ့ စက္ဘီး၊ ဆိုင္ကယ္ထုတ္ၿပီး က်ံဳးေဘးမွာ သြားေမာ့ေနရံုရွိေတာ့တာပ။ စပြန္ဆာသၾကၤန္၊ စီးပြားသၾကၤန္၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာသၾကၤန္မွာ လူတန္းစာမ်ိဳးစံု မေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီၾကားထဲ အခါတြင္းၾကီး ဗံုးခြဲတဲ့ သူမ်ိဳးေတြ ရွိလာေတာ့ ႏွစ္ကူးရတာေတာင္ အထိတ္ထိတ္ အလန္႔လန္႔နဲ႔ ကူးရတဲ့အျဖစ္။

မႏၱေလးမွာ ျပိဳင္ပြဲ၀င္အသင္းကား (အလွျပကား) ေတြ အစဥ္အလာမပ်က္ ရွိေနေသးတာေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ ခုနစ္ခရိုင္က အလွျပကားနဲ႔ ျမိဳ႕မအသင္းကားအျပင္၊ မႏွစ္ကေတာ့ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး အသင္းကားၾကီးကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါေပသိ အသင္းကားေတြခမ်ာ မန္းေရႊျမိဳ႕ေတာ္ အတာေရသဘင္ကို ၀တၱရားမပ်က္သာ လာၿပီး ဦးခိုက္ရသလုိျဖစ္ေနတယ္။ လွလွပပ ေျပာင္ေျပာင္ ေရာင္ေရာင္ သိပ္မရွိလွေတာ့ဘူး။ ေခတ္ေဟာင္းသၾကၤန္ ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ ေတြ႕ဖူးသလုိ ၀ါသနာအေလ်ာက္ ထြက္တဲ့ အသင္းကားေတြလို ဆန္းဆန္းျပားျပား အလွဆင္ထားတဲ့ ပံုမ်ိဳးမရွိဘူး။ အလွျပကားေပသိ ဆုခ်ိတ္ဖို႔ အစိုးရ လက္ကိုင္ေဆာင္ပုဒ္ေတြ ေဖာ္က်ဴးတဲ့သ႑န္မ်ိဳးေတြ ဦးစားေပးၿပီး ဒီဇိုင္းဆင္ၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။

ေအးေလ။ အၾကိဳေန႔ ဖြင့္ပြဲမွာကတည္းက ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ရဲ႕ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကို မဆီမဆိုင္ သီကံုးပူေဇာ္ ေပးရေသးတာပဲ။ ဒီေတာ့ က်မတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အၾကိဳေန႔ဖြင့္ပြဲကို “မန္းေတာင္ရိပ္ခို” သီခ်င္းနဲ႔အတူ၊ “တပ္မေတာ္ အင္အားရွိမွ တိုင္းျပည္အင္အားရွိမည္” သီခ်င္းနဲ႔ ကခဲ့ရတာလည္း မဆန္းေတာ့ပါဘူး။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ သိပ္ထက္သန္ေနၾကတာကို ေျပာတာပါေလ။

မႏွစ္က ဖြင့္ပြဲမွာတုန္းကပဲ ရယ္ခ်င္ပါတယ္။ ျမိဳ႕မအသင္းကားက “ ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္း ေငြအဆင္း ဆႏၵ ျပည္ေထာင္ တိုင္းျမန္ျပည္ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ဆု သြန္းခါေရ ေအးေစေၾကာင္း ေလာင္းတဲ့ လံုေမ ထူးထူးကဲကဲ လွၾကပါေစ…” ေအးေအးျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ဆိုလို႔ ဗဟိုမ႑ပ္ကုိ ၀င္ၿပီး ဂါရ၀ျပဳေနတဲ့တုန္းာ ေနာက္က ကပ္လုိက္လာတဲ့ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးအသင္းကားက “အင္အား အင္အား.. .အဲဒါ တို႔ အင္အား” လို႔ လက္သီးလက္ေမာင္းေတြ တန္းၿပီး နင္းကန္ ေအာ္ေတာ့.. ျမိဳ႕မရဲ႕ ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္း ခမ်ာလည္း သူ႕အင္အားကုိ လႊမ္းေအာင္ ၾကံဳးရုန္း ေအာ္ဆုိလို႔ ရတာမဟုတ္ေလေတာ့  မ႑ပ္ကေန ျမန္ျမန္ ခြာသြားေတာ့တယ္။ (၀င္းဦးရဲ႕ ဆယ္စုႏွစ္ တေခတ္စြန္း မန္းသၾကၤန္ထဲက သၾကၤန္အသင္းကားေတြ တကားက ဆိုေနရင္ တကားက အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ အလိုက္တသိ ျငိမ္ေပးရတာကိုပဲ အမွတ္ရမိပါရဲ႕။ ခုမ်ားေတာ့ ေျပာင္းျပန္။)

ဟိုတုန္းက ပုဏၰားျဖဴ၊ ပုဏၰားညိဳေတြ ေဗဒင္က်မ္းနဲ႔အညီ သၾကၤန္စာေတာင္ အခုေခတ္က်ေတာ့ ပေဒသရာဇ္ အရူးမ်ားရဲ႕ အလိုကိုလိုက္ၿပီး အၾကိဳက္ေဆာင္ရတဲ့ သၾကၤန္စာျဖစ္သြားၿပီ။ “ငတုိ႔ ေတာမွာ ေနကတည္းက သၾကၤန္စာဆုိရင္ ႏွစ္တိုင္း ၀ယ္ရတာပဲ။ ကိုယ္ မ၀ယ္ႏုိင္ရင္ေတာင္ ၀ယ္ထားတဲ့သူဆီက ခဏငွားၿပီး ဖတ္ရတာ။ သၾကၤန္စာမွာ မိုးေခါင္မယ္ပါလား၊ ယာသီးနွံေတြ ေအာင္ျမင္မယ္ပါလား။ ငတုိ႔ ဒါကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ သၾကၤန္စာကို သိပ္အားထားၾကတယ္” အဲသလို ေျပာခဲ့တဲ့ ေရွးရိုးစြဲလြန္းသူ က်မ အဖြားမ်ား သိရင္ ဘာေျပာမလဲမသိ။ အမ်ားသူငွာ ဆင္းရဲခ်မး္သာမေရြး ေပ်ာ္ႏုိင္ခြင့္ရွိတဲ့ သၾကၤန္ကုိေတာင္ ေမာင္ပိုင္စီးခ်င္ၾကပါလားကြယ္ရို႕။

ဘယ္သူေတြ ထိုေလေျပကိုပဲေစေစ… ေျပာရရင္ သၾကၤန္ရဲ႕ သရုပ္သကန္ မမွန္ေတာ့တာကို လက္ညွိဳးထိုး အျပစ္ဆိုစရာ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ရလဒ္ကေတာ့ ေနာက္ေပါက္ကေလးေတြ ႏွစ္ကူးအတာပြဲဆိုတာ ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္တရပ္ဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။ က်မရဲ႕ တူေတြ၊ တူမေတြကို သၾကၤန္မုိးကားလာရင္ ၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။

ဟိုအရင္က မႏၱေလး သၾကၤန္ ဘယ္ေလာက္ ယဥ္ေက်းလဲ၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလဲ၊ သိမ့္ေမြ႕သလဲ ၾကည့္ၾကစမ္းေပါ့။ ကိုယ့္မွာျဖင့္ အားပါးတရ ေျပာလုိက္ရတာ။ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကေတာ့ အဲဒါ ၾကည့္ၿပီး ႏွာေခါင္းရံႈ႕ၾကတယ္။ ဒီအသင္းကားၾကီးကို ပတ္ခ်ာလည္ေအာင္ လွည့္ၿပီး ကၾကတာ ဘာမ်ား ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလဲတဲ့။ ေနေအာင္က ခင္သန္းႏုကို မဂၤလာေဆာင္မွာ သီခ်င္းဆုိခိုင္းလုိ႔ တသက္လံုး နာက်ည္းသြားရတာကို နားမလည္ဘူးတဲ့ေလ။ က်မ တူေတြ၊ တူမေတြ ေျပာတာက ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ ဘယ္လုိပဲ ေပ်ာ္ရေပ်ာ္ရ၊ ေပ်ာ္ဖုိ႔က အဓိကတဲ့။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနတဲ့ သူတုိ႔နဲ႔ ႏွလံုးသားခ်င္း မနီးစပ္ေတာ့ဘူး။

သူတုိ႔ က်မ ကြယ္ရာမွာ ေျပာၾကသလို ဘုိးေတာ္ဘုရား ေလးဖက္ေထာက္စဥ္ကာလမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ က်မကေတာ့ လူရိုင္းပြဲေတာ္ၾကီးကို ၀င္ႏႊဲဖို႔ ဥာဏ္မမီေတာ့တဲ့အေလ်ာက္ ဂူေအာင္းၿပီး သၾကၤန္မုိးနဲ႔သာ ရေသ့စိတ္ေျဖရံု ရွိေတာ့တာပဲ။ အစဥ္အလာမျပတ္ အတာပန္းအိုး ထိုးတတ္တဲ့ က်မ အဖြားရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုလည္း စာနာႏုိင္ပါၿပီ။ သိၾကားမင္းက ေခြးေရ ပုေရပိုဒ္မွာ မွတ္ျခင္း မမွတ္ျခင္းကို ယံုၾကည္သက္၀င္မႈ ရွိ၊ မရွိဆိုတာထက္ ေရွ႕က အဘိုးအဘြားတုိ႔ လက္ဆင့္ကမ္းလာတဲ့ ဓေလ့တခုကို က်မ ဆက္ၿပီး ထိန္းသိမ္းခ်င္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ က်မကိုယ္တုိင္ အတာပန္းအုိးနဲ႔ သၾကၤန္ကို ၾကိဳလုိက္ပါဦးမယ္။

မ်က္ရွႈ

ဧျပီ ၂ ရက္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္

မဟာသၾကၤန္အၾကတ္ေန႔ ျမင္ကြင္း

၁၃၇၂ ခုႏႇစ္ ျမန္မာ့႐ိုးရာႏႇစ္သစ္ကူး အတာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ အၾကတ္ေန့ကို ျမန္မာႏိုင္ငံအႏႇံ့တြင္ ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္ငံအတြင္းရႇိ ၿမဳိ့ႀကီးမ်ားတြင္ ႏႇစ္သစ္ကူးေရသဘင္ပြဲေတာ္ကို စည္ကားစြာက်င္းပခဲ့ၾကၿပီး ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးႏႇင့္ ေနျပည္ေတာ္တို့၌ ေဖ်ာ္ေျဖေရးမ႑ပ္မ်ား၊ ေရကစားမ႑ပ္မ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆင္ႏြဲခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ့ရသည္။ ရန္ကုန္ သႀကၤန္အၾကတ္ေန့ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔တြင္ ေရကစားသူႏွင့္ ေရပက္ခံထြက္သူ နည္းပါးခဲ့ေသာ္လည္း သၾကၤန္အက်ေန႔၌ ေရကစားသူႏွင့္ ေရပက္ခံထြက္သူမ်ား ျပန္လည္ စည္ကားခဲ့သည့္ အေလ်ာက္ ယေန႔ သၾကၤန္အၾကတ္ေန႕တြင္လည္း ေရကစားသူႏွင့္ ေရပက္ခံထြက္သူမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္စည္ကားခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။ ထိုသို႕ေတြ႕ရွိရာတြင္ သၾကၤန္အၾကတ္ေန႔က လူစည္ကားရာေနရာမ်ားၿဖစ္ၾကေသာ ကန္ေတာ္ႀကီးကန္ပတ္လမ္း၊ ျပည္လမ္းမႏႇင့္ ကမၻာေအးေစတီလမ္းတို့သာမက ၿမဳိ့တြင္းလမ္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အေနာ္ရထာလမ္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းႏႇင့္ ၿမဳိ့နယ္အသီးသီးရႇိ လမ္းမႀကီးမ်ားေပၚတြင္ပါ ေရကစားသူႏႇင့္ ေရပက္ခံထြက္သူမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္စည္ကားခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရွိရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စည္ကားသည္ဆိုရာတြင္ ယခင္ေန႔မ်ားကဲ့သို႔ ေန႔လည္ပိုင္း၊ ညေနပိုင္းတို႔တြင္သာ စည္ကားခဲ့သည္မဟုတ္ပဲ နံနက္ပိုင္းမွစ၍ မ႑ပ္ႀကီးမ်ားရွိရာ ေနရာမ်ား၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရးမ႑ပ္မ်ား၌ ကားျဖင့္ ေရပက္ခံထြက္သူမ်ား၊ လမ္းေလွ်ာက္ကာ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ''ေရွ႕ႏွစ္ရက္ကေတာ့ ထြက္လည္ရ ေကာင္းႏိုး၊ မေကာင္းႏိုး စဥ္းစားေနတာ၊ ဒီေန႔ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့တာနဲ႕ ထြက္လည္ျဖစ္တယ္၊ ေနရာတိုင္း စည္ကားေနတ ေတြ႕ရေတာ့ ကိုယ့္စိတ္လည္း ေပ်ာ္လာတယ္၊ လံုျခံဳေရးေတြလည္း ေနရာအႏွံ႔ရွိေနေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္၊ မနက္ျဖန္လည္း ဆက္လည္ဖို႕ စီစဥ္ထားတယ္''ဟု သကၤန္းကၽြန္းျမိဳ႕နယ္မွ ကားျဖင့္ ေရပက္ခံထြက္လာသူတစ္ဦးက ေျပာျပပါသည္။ ''အစည္ကားဆံုးကေတာ့ ေဂ်မီမ႑ပ္ပါပဲ။ လာတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာ ထူးျခားတာကေတာ့ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံရတာေတြ ပိုမ်ားတာပဲ"ဟု ျပည္လမ္းရွိ အင္းလ်ားကန္ေစာင္း မ႑ပ္မ်ား၌ တာ၀န္က်သူ လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာျပပါသည္။ ''အရင္ႏွစ္က ဒီအခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ၊ ကန္ပတ္လမ္းမွာ ဗံုးေပါက္တယ္၊ ေပ်ာ္ေနတဲ့သူေတြက ေပ်ာ္ေနၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ လည္ေနတုန္း မႏွစ္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္သတိရလာေတာ့ စိတ္ထဲ ထိုင္းမိႈင္းသြားတယ္။ အရင္ႏွစ္ရက္ကေတာ့ အိမ္ထဲမွာပဲ ေနတာပါ။ ဒီေန႕႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚတာနဲ႕ အျပင္ထြက္လာခဲ့တာ၊ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္စည္ကားလာျပီဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္လည္း လူပိုစည္မယ့္ သေဘာရွိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မနက္ျဖန္ အိမ္မွာပဲေနဖို႕ စဥ္းစားထားတယ္"ဟု အလံုျမိဳ႕နယ္မွ ေရပက္ခံထြက္လာသူတစ္ဦးက ေျပာပါသည္ ။ ယခုႏွစ္ရန္ကုန္သႀကၤန္သည္ ယခင္ႏွစ္မ်ားထက္ မ႑ပ္ႀကီးမ်ား နည္းပါးခဲ့ၿပီး မိမိအိမ္ေရွ႕တြင္သာ အုန္းလက္မ႑ပ္မ်ား၊ ေရတိုင္ကီမ်ားျဖင့္သာ ေရကစားၾကသူမ်ားသာ ရွိခဲ့သည္။ မ႑ပ္ႀကီးမ်ား နည္းပါးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရွိသည့္မ႑ပ္မ်ားတြင္သာ ကားမ်ားစုျပံဳေရကစားခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ "သႀကၤန္အႀကိဳေန႔နဲ႔ အက်ေန႔က ဘုန္းႀကီး၀တ္ေနတာ။ ဒီေန႔မနက္အေစာႀကီးထြက္ၿပီး မ႑ပ္မွာေရလာကစားတာပါ။ မနက္ျဖန္လည္း ဒီမ႑ပ္မွာပဲ ေရကစားဦးမွာပါ"ဟု ကန္ေတာ္ႀကီးကန္ပတ္လမ္းရွိ black culture မ႑ပ္တြင္ ေရကစားေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္မွ လူငယ္တစ္ဦးက ေျပာပါသည္။ တာေမြၿမိဳ႕နယ္မွ ကန္ေတာ္ႀကီးကန္ပတ္လမ္းသို႔ ကားျဖင့္ ေရပက္ခံလာသူတစ္ဦးက "ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ထက္စာရင္ ဒီေန႔ ပိုစည္တယ္။ မ႑ပ္မွာေရ ကစားတဲ့သူေတြနဲ႔ ေရပက္ခံလာတဲ့ကားေတြလည္း ပိုမ်ားတယ္။ လံုၿခံဳေရးေတြလည္း မႏွစ္ကထက္ပိုၿပီးခ်ထားတယ္။ မ႑ပ္ေတြမွာလည္း စီစီတီဗီေတြတပ္ထား တာေတြ႕ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ၀တ္စားပံုကေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မေလ်ာ္ညီတာကိုေတြ႕ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္လည္း မူးေနပံုေပၚတယ္။ သူတို႔ ရဲ႔ပံုေတြကေတာ့ အင္တာနက္ေပၚေရာက္ဦးမွာ ေသခ်ာတယ္"ဟု ေျပာပါသည္။ ထို႔အတူ ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္မ်ားတြင္လည္း ေရကစားၾကသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားခဲ့သည္။ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးမ႑ပ္တစ္ခုရွိခဲ့ၿပီး ထိုေနရာတြင္ ေရကစားသူမ်ား၊ ေရပက္ခံသူမ်ား၊ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မႏၱေလး သႀကၤန္အၾကတ္ေန့ သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔ က်ံဳးအေရွ႔ဘက္ျခမ္း နံနက္ ၁၁နာရီခန္႔ ျမင္ကြင္း သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔ က်ံဳးအေရွ႔ဘက္ျခမ္း နံနက္ ၁၁နာရီခန္႔ ျမင္ကြင္း

သၾကၤန္ဓာတ္ပံုမ်ား






































































၂၀၁၁ မႏၱေလးသႀကၤန္ အက်ေန႔

From 2011 Mandalay Thingyan - A Kya Day (14.4.2011)

From 2011 Mandalay Thingyan - A Kya Day (14.4.2011)

From 2011 Mandalay Thingyan - A Kya Day (14.4.2011)

From 2011 Mandalay Thingyan - A Kya Day (14.4.2011)

From 2011 Mandalay Thingyan - A Kya Day (14.4.2011)

၂၀၁၁ မႏၱေလးသႀကၤန္ အႀကိဳေန႔

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

From 2011 Mandalay ThinGyan - A Kyo Day (13.4.2011)

                             

       

                              

စကၤာပူက ျမန္မာသၾကၤန္

စကၤာပူက ျမန္မာသၾကၤန္သတင္းေတြ လာပါၿပီ။ Myanmar Business Association (Singapore) ကက်င္းပတဲ့ သၾကၤန္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲကေတာ့ ပင္နဆူလာပလာဇာမွာ ဧၿပီလ (၁၀)ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းကေနစၿပီး က်င္းပမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဝင္ေၾကးအခမဲ့ျဖစ္ၿပီး စတုဒီသာလည္း ေကြ်းဦးမွာတဲ့ခင္ဗ်။ အခမဲ့ဆိုေသာ္ျငားလည္း ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲကိုပါ တင္ဆက္ေပးမွာမို႔ အေဝးေရာက္ျမန္မာမ်ား အတြက္အလြမ္းေျပသၾကၤန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆရပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ဗြက္ေပါက္ေအာင္ကို ကခုန္ေနၾကတဲ့ စကၤာပူမွေရႊျမန္မာမ်ား
(ဓါတ္ပံုဘယ္သူရိုက္မွန္းမသိလို႔ credit ဘယ္လိုေပးရမွန္းမသိပါ။ ပိုင္ရွင္ေပၚလာရင္ credit တင္ေပးမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။)

အီးေမးလ္သို႔ ေပးပုိ႔လာေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းအားေက်းဇူးတင္ပါသည္။။