အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း

အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း
အသက္ကေလးေထာက္ခါမွ
အရက္ခြက္ကေလး တေျမွာက္ေျမွာက္
ခ်က္ ေအာက္ စကားေတ ြ တေျပာေျပာန႔ ဲ
တေသာေသာေန
အေမာေျဖတတ္တ႔ ဲ အဖိုးၾကီး။
ေသရိပ္နီးခါမွ
စိပ္ပုတီး နာနာကိုင္
မဟာျမိဳင္ ေတာရမီွးေပမ႔ ဲ
ေဒါသကလ ဲ ၾကီးတတ္ေသးရ႔ ဲ
ေလာဘမီးကလဲ အရွိန္ဟပ္
အိမ္မကပ္ႏိုင္တ႔ ဲ အဖိုးၾကီး။

ရြာလယ္မွာ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္န႔ ဲ
ငါဟယ္ မင္းဟယ္
ျငင္းမယ ္ လို႔ မၾကံန႔ ဲ
မင္းတို႔က မမွန္
ငါသာလွ်င္ အမွန္ လို႔၊ ငါ မာန္ေတြ တက္
ငါ အရိုးမ်က္ေနတ႔၊ဲ လက္တို အခက္ပို အမ်က္သို ေနတ႔ ဲ အဖိုးၾကီး။
ဒီလို အဖိုးၾကီးမ်ိဳးေတာ႔ ေဆာရီး..ေဆာရီး
မျဖစ္ခ်င္ေပါင္။
ေၾကြခါနီးတ႔ ဲ သစ္သီးလို
အသက္ၾကီးေတာ႔လဲ အဖိုးၾကီး ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ..
ဒါေပမ႔ ဲ ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္
ပုဆိုးစုတ္ကေလးန႔ပဲ ဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္ဆင္း၊ ကိုယ္႔ယာခင္း ကိုယ္စိုက္
လွ်ာအလိုမလိုက္၊ ဘာကိုမွ မၾကိဳက္
ေပ်ာ္ပိုက္ရာ ေတာ္ထိုက္ရာေန
စာေပလ ဲ မျပတ္၊ ကဗ်ာေတြလ ဲ ဖတ္
ရပ္သူ ရြာသားေတြန႔ ဲ
ထပ္တူမျခား ေနတတ္တ႔ ဲ
ဇရပ္ငုံးတို တာတမံ ခရုိး အနီးက
မျပတ္ျပဳံးခ်ိဳေနတ႔ ဲ သာမန္ အဖိုးၾကီးပ ဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။